فضا چگونه بر بینایی فضانوردان تأثیر می‌گذارد؟
مخاطب ۲۴- محققان دریافته‌اند که تغییرات جریان خون و شرایط فشار در فضا می‌تواند منجر به مشکلات بینایی شود، فضانوردانی که از ماموریت‌های فضایی طولانی‌تر باز می‌گردند، تغییرات قابل‌توجهی را در سلامت چشم‌ها تجربه می‌کنند که با قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض گرانش صفر مرتبط است.
این تغییرات عمدتاً با وضعیتی به نام سندرم عصبی چشمی مرتبط با پرواز فضایی (SANS) ارتباط دارد که حدود ۷۰ درصد فضانوردان را در طول اقامت ۶ تا ۱۲ ماهه در ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) تحت تأثیر قرار می‌دهد و چالش‌های بالقوه برای مدت طولانی‌تری، مانند سفر به مریخ ایجاد می‌کند.
بر اساس مطالعه‌ای که در IEEE Open Journal of Engineering in Medicine and Biology منتشر شده است، سه پارامتر چشمی حیاتی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت: سفتی چشم، فشار داخل چشمی و دامنه پالس چشم. اندازه گیری‌ها بر روی داده‌های ۱۳ فضانورد انجام شد که ماموریت‌های آنها از ۱۵۷ تا ۱۸۶ روز بوده است.
محققان کاهش ۳۳ درصدی سفتی چشم، کاهش ۱۱ درصدی فشار داخل چشم و کاهش ۲۵ درصدی دامنه نبض چشم را در بینایی مشاهده کردند.
اثرات بالقوه دراز مدت
دکتر سانتیاگو کوستانتینو، چشم پزشک در دانشگاه مونترال، به phys.org گفت که جاذبه صفر، جریان خون و گردش خون وریدی را در چشم تغییر می‌دهد که می‌تواند منجر به تغییرات ساختاری در صلبیه و مشیمیه شود.
تغییرات مشاهده شده ممکن است ادامه داشته باشد و نگرانی‌هایی را در مورد تاثیر بر ماموریت‌های بیش از یک سال ایجاد کند؛ در حالی که بیشتر فضانوردان مورد مطالعه پس از ماموریت به دید طبیعی خود بازگشتند، لنز‌های اصلاحی گاهی اوقات در طول دوره بهبودی ضروری بودند.
ماموریت‌های مریخ خطرات جدیدی را به همراه دارد
کارشناسان در مورد اثرات ناشناخته قرار گرفتن طولانی مدت در معرض بی‌وزنی در طول ماموریت‌های طولانی مانند ماموریت‌های مریخ محتاط هستند و تیم تحقیقاتی تاکید کردند که برای رسیدگی به این خطرات به مطالعات بیشتر و استراتژی‌های پیشگیری نیاز است. نتایج به‌عنوان شاخص‌های اولیه برای شناسایی فضانوردان در معرض خطر عمل می‌کنند و راه را برای راه‌حل‌های هدفمندتر برای اطمینان از ایمنی مرز بعدی اکتشاف فضایی هموار می‌کنند.
