مخاطب ۲۴-اقتصاد چند سالی است که دیگر آن پویایی و شادابی لازم را برای رشد اقتصادی و جذب سرمایه گذار ندارد. متاسفانه در چند سال اخیر شاهد امار و رشد کم برای جذب سرمایه گذار خارجی بودیم که همین امر باعث شد اقتصاد رشد بالایی را به خود اختصاص ندهد. به دلیل اینکه یکی از علتهای پویایی و رشد اقتصاد صادرات و واردات است که متاسفانه مدتهای زیادی است این اتفاق در اقتصاد ما نیفتاده است.
در این باره «مخاطب ۲۴» با «محمدرضا سبزعلیپور» رئیس مرکز تجارت جهانی به گفت وگو پرداخته است:
خبری یکی از خبرگزاریها درج شده، کاهش ۳۳ درصدی جذب سرمایهگذاری خارجی در دولت روحانی. ظاهراً هم طی سالهای ۸۰ تا ۹۱ در حالی که سالانه به طور میانگین ایران ۳ میلیارد دلار سرمایهگذاری خارجی جذب کرده که در دولت روحانی سالانه به ۲ میلیارد دلار رسیده. تحلیل شما در این باره چیست؟
سرمایهگذاری، چه داخلی چه خارجی، برای اقتصاد هر کشوری جزو ضروریات و حتی بخشی از شاهرگهای اقتصاد به شمار میآید و میتواند از این طریق خون رسانی به بدنه اقتصاد را برعهده بگیرد. یا بهتر بگم حتی میتواند به عنوان شُشُ عمل کند و به این اقتصاد هوای تازه بدهد. پس ما نیاز به سرمایهگذاری چه داخلی و چه خارجی برای پیشرفت تولید داریم. برای موارد دیگری که در عرصه اقتصاد به هر صورت نیاز به رشد و توسعه آنها وجود دارد که همه اینها اگر خوب رسیدگی شود و رشد کنند باعث میشود که مشکلات اقتصادی حل و فصل شود، نرخ بیکاری کم شود، اشتغال ایجاد شود حتی زندگی مردم و معیشت مردم بالا برود. همه اینها بستگی به این دارد که چقدر کشور از نظر اقتصادی توسعه پیدا کند و البته توسعه پیدا کردن نیز پول میخواهد. پول باید با پشتوانه باشد و بتواند در کنار خودش تکنولوژی بیاورد و بتواند در مملکت به جای اینکه ایجاد تورم کند تورم را هم خنثی کند.
سرمایهگذاری کردن و جذب سرمایهگذاری خارجی فاکتورهای خاصی را نیاز دارد و تا آن فاکتورها وجود نداشته باشد سرمایهگذاری در هیچ کشوری اتفاق نمیافتد. یکی امنیت اقتصادی است جایی که میخواهند سرمایهگذار برود باید احساس کند که آنجا امن است. اگر برای سرمایه اش احساس نا امنی کند هرگز یک دلار سرمایهگذار خارجی به سمت آن کشور یا بازار حرکت نمیکند و حتی خود ایرانیها هم سرمایهگذاری نمیکنند تا امنیت نداشته باشند. فاکتور بعدی، وقتی میخواهیم جذب سرمایهگذاری خارجی کنیم نرخ ارز خیلی مهم است. اگر بخواهیم سرمایهگذار خارجی در داخل بیاوریم باید ثبات ارزی داشته باشیم. اگر قرار باشد در کشوری چندین نرخ ارز وجود داشته باشد طرف دچار سردرگمی میشود و ترجیح میدهد سرمایهایی انجام ندهد.
دولت سیزدهم باید استراتژی پیاده کند که سرمایه گذار خارجی با اطمینان وارد میدان شود؟
البته قبل از اینکه این را پاسخ بدهم این نکته را عنوان کنم، آمارهایی که فرمودید در سال ۸۰ تا ۹۱ داده شده یا زمان آقای روحانی داده شده آمارها را هم خیلی نمیشود جدی گرفت. ما در ایران دو نوع آمار داریم. یک آمار دولتی و یک آمار واقعی است. خیلی از این آمارهایی که داده میشود درست نیست. من به باورم این عدد درست نیست و این مقدار سرمایهگذاری خارجی جذب نمیشده، چون زمان آقای احمدینژاد یعنی دولت نهم و دهم بدترین تحریمها را ما داشتیم. سرمایهگذاری خارجی خیلی کم وارد ایران شدند. دلیلش هم یکی عدم ثبات نرخ ارز است و دوم وجود تحریمها و نبود امنیت بین المللی است. وقتی شخص سرمایهگذار از طرف آمریکا یا از طرف جای دیگر تهدید میشود که نمیتوانید در ایران سرمایه گذاری کنید قطعا چنین کاری را انجام نمیدهد به لیل اینکه منفعتش بیشتر در اروپا و امریکا هست تا ایران و دست به چنین اقدامی نمیزند.
بیشتر بخوانید: بازگشت ۳.۵ میلیارد دلار از منابع مسدود ایران به کشور
آقای رئیسی در دولت سیزدهم باید یک بخشی از کار را به سمت تنشزدایی ببرد. کشور نیاز به تنشزدایی دارد. کشور تا زمانی که با کشورهای دیگر تنش دارد همیشه این وضعیت وجود خواهد داشت. بحث مذاکرات ایران و عربستان که تا به امروز خروجی قابل قبولی بوده میتوان آینده اقتصادی خوبی را برای ما رقم بزند. همچنین بحث مذاکرات هستهایی و اتحادیه اروپا اگر دولت بتواند پازلهای خود را بخوبی بچیند میتواند نتیجه منطقی در این باره بگیرد.
وقتی مذاکرات به نتیجه برسد، وقتی درگیری و تنش نباشد مسلما بخشی از تحریمهای ما برداشته خواهد شد که امیدوارم رفع شود نه این که تعلیق شود. تعلیق یک معنی دارد و رفع آن یک معنی دیگر. وقتی تحریمها برداشته شود و راه برای خارجیها باز شود قطعا تحریمهای بانکی از بین میرود و میتوانند پول را راحت از طریق بانک در ایران سرمایه گذاری کنند. در ارتباط با FATF هم مطمنا بعدا قدمهای مثبتی برداشته خواهد شد و این تنشها باعث خواهد شد که سرمایه به سمت ایران سرازیر شود و ما با خارجیها بتوانیم این کار را انجام دهیم و تکنولوژی بیاوریم.
چرا شاخصهای کلان اقتصادی کشور ما مطلوب نیست؟
اگر شاخصهای اقتصادی ما مطلوب نیست به این دلیل است که اقتصاد ما درست کار نمیکند. ببینید اگر اقتصاد درست کار کند همه این موارد مثل قلبی میماند که نبض درست خواهد زد، مثل ساعتی که درست کار میکند. شما وقت تولید چه چیزی را میخواهید صادر کنید؟ وقتی که روابط بانکی با دنیا بسته است چگونه میخواهید معاملات را با صرافیها انجام دهید. وقتی سرمایه گذاری وجود ندارد معلوم است که اقتصاد خوب رشد نمیکند. تا زمانی که اقتصاد ما به این شکل اداره میشود کارخانهها یکی پس از دیگری ورشکسته میشوند. مواد اولیه ندارد دلار نمیتوانند به او بدهند برای ورود مواد اولیه ظرفیت تولیدش پایین میآید. وقتی ظرفیت تولید پایین میآید، روند اشتغال کاهش می یابد به جای سه شیفت یک شیفت کار میکنند. همه این موارد ایجاد مشکل میکنند.