ظهران ممدانی؛ شهردار تازه نیویورک و چهره نو دموکرات‌ها
به گزارش مخاطب ۲۴، به نقل از یو اس‌ای تودی، پیروزی ظهران ممدانی در انتخابات ۴ نوامبر نه‌تنها او را به رهبر «سیب بزرگ» (نیویورک) تبدیل می‌کند، بلکه او را به یکی از چهره‌های شاخص حزب دموکرات در سراسر کشور بدل می‌سازد — کسی که قرار است زادگاه رئیس‌جمهور دونالد ترامپ را اداره کند؛ رئیس‌جمهوری که بعید است از حاشیه‌ها فقط نظاره‌گر باشد.
شهرداران نیویورک همیشه در سطح ملی توجه بسیاری را به خود جلب می‌کنند، زیرا آنها اداره‌ی بزرگ‌ترین شهر آمریکا را برعهده دارند. رودی جولیانی، شهردار وقت نیویورک و جمهوری‌خواه، پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر چنان تأثیر عمیقی بر مردم آمریکا گذاشت که لقب «شهردار آمریکا» را به دست آورد.
ممدانی تا ژانویه رسماً به دفتر شهرداری وارد نخواهد شد، اما ماه‌هاست چهره‌ی او در صفحه‌های تلویزیون و شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود. پس از نقل مکان او و همسرش به عمارت گریسی، اقامتگاه رسمی شهردار، مردم سراسر آمریکا بیشتر از پیش درباره‌ی او خواهند شنید.
چرا ناگهان همه درباره‌ی ظهران ممدانی صحبت می‌کنند؟
برای شروع، او جوان (۳۴ ساله)، کاریزماتیک و سخنور است و بسیاری او را با باراک اوبامای جوان مقایسه می‌کنند — چهره‌ای تازه در دورانی که بسیاری از آمریکایی‌ها در جست‌وجوی رهبری نو هستند.
او خود را یک سوسیالیست دموکرات می‌نامد و پیامی پیشرو در دفاع از برابری، حقوق مهاجران و زندگی مقرون‌به‌صرفه‌تر در یکی از گران‌ترین شهر‌های جهان دارد. بسیاری از این مسائل در سراسر آمریکا نیز مطرح‌اند، در شرایطی که هزینه‌های مسکن بالا رفته، نیرو‌های گارد ملی در خیابان‌ها حضور دارند و گزارش‌هایی از یورش‌های تهاجمی مأموران مهاجرت و گمرک منتشر می‌شود.
برای بسیاری از پیشروها، کارزار انتخاباتی ممدانی — که شاهد رکوردشکنی مشارکت داوطلبان و رأی‌دهندگان بود — الگویی است برای احیای حزبی که مدت‌هاست بی‌رمق شده است.
دو چهره‌ی شاخص جریان ترقی‌خواه، برنی سندرز سناتور ورمانت و الکساندریا اوکاسیو-کورتز نماینده‌ی نیویورک، در حمایت از او به کارزارش پیوستند.
جمهوری‌خواهان و «دیو سوسیالیست جدید»
جمهوری‌خواهان از داشتن چهره‌ای دموکرات که بتوانند او را نماد «افراط‌گرایی چپ» نشان دهند، سود می‌برند. حالا ممدانی دشمن جدید آنان است.
با پیروزی او، «اکنون هر دموکرات مجلس نمایندگان، وزنه‌ی سنگینی از سوسیالیسم رادیکال را به دوش می‌کشد»، گفت مایک مارینلا، سخنگوی کمیته انتخاباتی جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان.
این کمیته یادداشت راهبردی منتشر کرده که نشان می‌دهد جمهوری‌خواهان قصد دارند ممدانی را چهره‌ی منفی مبارزات انتخاباتی سال آینده در ایالت‌های کلیدی کنند. حتی پیش از اعلام نتایج، رهبران جمهوری‌خواه می‌گفتند دموکرات‌های کنگره تابع ممدانی‌اند.
در بخشی از یادداشت آمده است:
«این فقط درباره‌ی یک انتخابات در نیویورک نیست؛ داستانی ملی است از حزبی که در برابر سوسیالیسم و جناح چپ زانو زده است.»
تقابل با ترامپ
پیروزی ممدانی او را در مسیر برخورد با دونالد ترامپ قرار می‌دهد؛ کسی که در نیویورک به دنیا آمده و از همین‌جا وارد دنیای سیاست شد. ترامپ علاقه‌ای غیرعادی به این انتخابات نشان داده، او را «دیوانه‌ی صددرصد کمونیست» خوانده و تهدید کرده در صورت پیروزی ممدانی، کمک‌های مالی دولت به شهر را قطع می‌کند.
در آستانه‌ی انتخابات، ترامپ از مردم خواست به اندرو کوئومو، فرماندار سابق نیویورک، رأی دهند و گفت ممدانی «می‌خواهد نیویورک را نابود کند».
ترامپ در گردهمایی‌ای در آیوا گفت:
«من نیویورک را دوست دارم و نمی‌گذارم او آن را از بین ببرد... آمریکا هرگز کمونیستی نخواهد شد، حتی نیویورک سیتی.»
او همچنین تهدید کرده وضعیت مهاجرتی ممدانی را بررسی و در صورت امتناع او از اجرای عملیات مهاجرتی، وی را بازداشت خواهد کرد.
ممدانی که در اوگاندا متولد شده و در کودکی به همراه والدینش به آمریکا آمده، پس از دانشگاه شهروند آمریکا شده است. او گفته مایل است با ترامپ درباره‌ی مسائل معیشتی همکاری کند، اما در زمینه‌ی مهاجرت در دادگاه‌ها از حقوق شهروندان دفاع خواهد کرد و به سیاست «شهر پناهنده» نیویورک پایبند می‌ماند.
نخستین شهردار مسلمان و جنوب آسیایی نیویورک
در جریان مبارزات انتخاباتی، ممدانی هدف حملات اسلام‌هراسانه قرار گرفت.
کوئومو در یک مصاحبه رادیویی محافظه‌کار گفت:
«خدای‌ناکرده اگر حمله‌ای مانند ۱۱ سپتامبر تکرار شود، تصور کنید ممدانی در آن سمت میز نشسته باشد!»
نماینده جمهوری‌خواه الیس استفانیک او را «جهادی» خواند؛ نماینده اندی اوگلز از تنسی پیشنهاد کرد تابعیت او لغو و اخراج شود؛ و نانسی میس از کارولینای جنوبی، او را به حملات ۱۱ سپتامبر ربط داد و نوشت:
«پس از ۱۱ سپتامبر گفتیم هرگز فراموش نکنیم، اما به‌نظر می‌رسد فراموش کرده‌ایم.»
ممدانی در زمان وقوع حملات ۱۱ سپتامبر فقط ۹ ساله بود.
شکاف درون حزب دموکرات
دموکرات‌های میانه‌رو از جمله چاک شومر و کریستن جیلیبرند، هر دو سناتور نیویورک، از حمایت رسمی ممدانی خودداری کردند. حتی در روز انتخابات، شومر حاضر نشد بگوید به چه کسی رأی داده است.
رهبر اقلیت دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان، هکیم جفریز، تنها یک هفته پیش از انتخابات با بیانیه‌ای کتبی از ممدانی حمایت کرد. جفریز که منتقد جریان سوسیالیست‌های دموکرات است، ماه‌ها در برابر فشار جناح چپ مقاومت می‌کرد. با این حال، تأیید او اهمیت زیادی داشت، زیرا در صورت پیروزی دموکرات‌ها در انتخابات ۲۰۲۶، احتمالاً رئیس مجلس نمایندگان خواهد شد.
آیا پیام ممدانی برای دیگر دموکرات‌ها هم جواب می‌دهد؟
دموکرات‌ها در حال بررسی‌اند که آیا پیام عدالت اقتصادی و معیشت‌محور ممدانی می‌تواند در انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۲۶ و ریاست‌جمهوری ۲۰۲۸ نیز کارآمد باشد یا نه.
از زمان شکست سنگین کامالا هریس در برابر ترامپ در سال گذشته، حزب دموکرات در حاشیه سیاست گرفتار شده است. برخی نگران‌اند که پیروزی ممدانی به ادعای جمهوری‌خواهان مبنی بر «سوسیالیستی شدن آمریکا» دامن بزند. اما دیگران معتقدند او شاید کلید بازگشت دموکرات‌ها به دل رأی‌دهندگان طبقه کارگر را یافته است.
آدام گرین، فعال ترقی‌خواه، گفت دموکرات‌ها باید بیش از گذشته درباره‌ی معیشت و جلب طبقه کارگر صحبت کنند و ممدانی نشان داد چگونه می‌توان این کار را انجام داد:
«ممدانی ثابت کرد وقتی یک دموکرات با ایده‌های تازه و آینده‌نگر وارد میدان شود و سیستم را به چالش بکشد، داوطلبان و رأی‌دهندگان با اشتیاق به او می‌پیوندند.»
سوزان استوکس، مدیر مرکز دموکراسی دانشگاه شیکاگو، گفت رقابت شهرداری نیویورک بازتاب نبرد نسلی درون حزب دموکرات است:
«ممدانی نماینده نسل جوان و پیشرو دموکرات‌هاست که درباره‌ی نابرابری درآمد و بهبود وضعیت طبقات پایین صریح‌تر سخن می‌گویند — همان رأی‌دهندگانی که در سال‌های اخیر بیشتر به سمت جمهوری‌خواهان متمایل شده‌اند.»
در مقابل، اندرو کوئومو، ۶۷ ساله، نماد نسل قدیمی‌تر دموکرات‌های میانه‌روست که مواضع محتاط‌تری درباره‌ی اسرائیل، پلیس و مسائل فرهنگی دارند.
استوکس افزود:
«دموکرات‌ها با چالشی فوری روبه‌رو هستند تا تصویر خود را به‌عنوان حزب طبقات کارگر بازسازی کنند. سؤال این است که آیا نسل قدیمی‌تر می‌تواند پاسخ میانه‌روانه‌ای بیابد، یا اینکه پاسخ ممدانی/برنی/اُکاسیو-کورتز به گفتمان غالب حزب تبدیل خواهد شد؟»
چه او به «شهردار نیویورک» شناخته شود و چه به «شهردار آمریکا»، پیروزی ممدانی سرنخ‌هایی از مسیر آینده سیاست آمریکا به دست می‌دهد.
منبع : یواس ای تودی
