شکوه برای ترامپ، دستاورد اندک برای بریتانیا
مخاطب ۲۴، به گزارش سی ان ان، لندن در سخنرانی خود در ضیافت شام رسمی، دونالد ترامپ گفت پیوند میان ایالات متحده و بریتانیا «نشکستنی» است. در واقع، دولت بریتانیا تمام هفته نگران بود که مبادا یک لغزش در طول سفر دولتی رئیس‌جمهور آمریکا، «رابطه ویژه» را – و همراه با آن، نخست‌وزیری کی‌یر استارمر – به خطر بیندازد.
دومین سفر دولتی ترامپ در بدترین زمان برای نخست‌وزیر تحت فشار بریتانیا رخ داد. چند روز پیش از ورود ترامپ، استارمر پیتر مندلسون را از سمت سفیر بریتانیا در واشنگتن برکنار کرد، پس از آنکه ابعاد روابط او با مجرم جنسی محکوم‌شده، جفری اپستین، دیگر قابل انکار نبود. او سپس ناچار شد مطمئن شود که نبود مندلسون، توجه زیادی را به روابط گذشته‌ی خود ترامپ با اپستین جلب نکند. (رئیس‌جمهور می‌گوید او در اواسط دهه ۲۰۰۰ دوستی خود را با این سرمایه‌دار رسوا قطع کرده و سال‌ها پیش از مرگ اپستین در زندان در ۲۰۱۹ با او صحبت نکرده بود.)
نباید چیزی سفر ترامپ را خراب می‌کرد. وقتی فعالان شب پیش از ورود او، تصاویری از ترامپ و اپستین را بر روی قلعه ویندزور انداختند، دستگیر شدند. رئیس‌جمهور همواره از مردم بریتانیا دور نگه داشته شد تا با معترضان به سفر و سیاست‌هایش روبه‌رو نشود. حتی خبرنگاران هم به نظر می‌رسید محتاطانه رفتار می‌کنند: در یک کنفرانس خبری، از استارمر تنها یک پرسش درباره اپستین مطرح شد که او به سرعت از آن گذشت.
اگر هدف دولت، صرفاً جلوگیری از هرگونه لغزش بود، این مأموریت ساده به سرانجام رسید. اما حالا که سفر پایان یافته، بریتانیا حساب می‌کند در ازای آن چه به دست آورده است. دو روز تمام، دولت بریتانیا هرچه شکوه و جلال داشت برای ترامپ به نمایش گذاشت. این روز‌ها چنین چیزی چه سودی دارد؟
بزرگ‌ترین دستاورد استارمر توافقی است به ارزش ۱۵۰ میلیارد پوند (۲۰۳ میلیارد دلار) سرمایه‌گذاری از سوی شرکت‌های آمریکایی، که «توافق شکوفایی فناوری» نام گرفته است. حدود ۳۱ میلیارد پوند از این مبلغ از سوی غول‌های فناوری آمریکا برای تقویت زیرساخت‌های هوش مصنوعی و فناوری در بریتانیا اختصاص خواهد یافت، در حالی که بخش عمده – ۹۰ میلیارد پوند – از سوی شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی بلک‌استون در طول یک دهه سرمایه‌گذاری خواهد شد.
دولت – که پیش از بودجه نوامبر به‌شدت نیازمند اخبار اقتصادی مثبت است – مدعی است این سرمایه‌گذاری حدود ۷۶۰۰ شغل ایجاد خواهد کرد.
اما همه قانع نشده‌اند. بیشتر این سرمایه‌گذاری‌ها تصمیمات تجاری بودند که پیش‌تر اعلام شده بود و حالا برای همزمانی با سفر ترامپ در قالب یک توافق بسته‌بندی شده‌اند.
اولیویا او’سالیوان، مدیر برنامه «بریتانیا در جهان» در اندیشکده چتم هاوس، به سی‌ان‌ان گفت: «سؤالات بزرگی درباره جزئیات این توافق‌ها وجود دارد… از جمله اینکه بریتانیا چه امتیاز‌هایی داده تا این روابط نزدیک فناوری حفظ شود.»
نیک کلگ، معاون سابق نخست‌وزیر بریتانیا و مدیر سیاست‌گذاری پیشین متا، هشدار داد که این توافق فناوری چیزی بیش از «سهم دست‌دوم از سیلیکون‌ولی» نیست.
او در کنفرانسی در کمبریج گفت: «از نظر فناوری، ما نوعی کشور دست‌نشانده هستیم. این توافق فناوری آمریکا-بریتانیا در واقع نسخه دیگری از آویزان شدن بریتانیا به دامن عموسام است.»
ایجاد زیرساخت‌های هوش مصنوعی که جِنسن هوانگ، مدیرعامل انویدیا (که در ضیافت شام رسمی حضور داشت) ترسیم کرده، نیازمند تقویت عرضه انرژی در بریتانیاست. ترامپ مدت‌هاست که از برنامه‌های بریتانیا برای توقف حفاری‌های جدید نفت و گاز داخلی انتقاد می‌کند؛ منابعی که می‌تواند برای مراکز داده آینده‌ی هوش مصنوعی نیرو فراهم کند.
با این حال، دو کشور بر سر انرژی هسته‌ای به توافق رسیدند. آمریکا و بریتانیا این هفته قراردادی امضا کردند تا ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای در هر دو کشور آسان‌تر شود.
با این وجود، منافع اقتصادی این توافق‌ها در آینده‌ای دور مشخص خواهد شد. او’سالیوان گفت: «اثبات ماجرا در عمل خواهد بود. مردم اینجا می‌خواهند مزایای اقتصادی را ببینند، اما این منافع به این زودی محقق نخواهد شد.»
در کوتاه‌مدت، اقتصاد بریتانیا تقریباً در همان وضعی باقی خواهد ماند که پیش از ورود ترامپ بود. بله، تعرفه ۱۰ درصدی ترامپ بر بیشتر کالا‌های بریتانیایی کمتر از تعرفه‌ای است که بر اتحادیه اروپا اعمال کرده، و بله، بریتانیا می‌تواند افتخار کند که نخستین کشوری است که توافق تجاری پس از تعرفه با آمریکا بسته است. اما ۱۰ درصد همچنان ۱۰ درصد است – بسیار بیشتر از زمان ورود ترامپ به قدرت – و توافق تجاری فعلی همچنان جزئیات چندانی ندارد.
پیش از سفر ترامپ، بریتانیا امیدوار بود که آمریکا تعرفه ۲۵ درصدی بر صادرات فولاد را لغو کند. اما این برنامه‌ها به تعویق افتاده و صنعت فولاد بریتانیا را به مرز سقوط کشانده است. ماه گذشته، سومین کارخانه بزرگ فولاد کشور تحت کنترل دولت درآمد.
در حوزه سیاست خارجی، استارمر توانست از درگیری‌های بزرگ اجتناب کند. هرچند ترامپ گفت با برنامه بریتانیا برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین در اواخر این ماه مخالف است، اما به‌شدت از استارمر انتقاد نکرد.
با وجود عبور ماهرانه از مسائل دشوار، استارمر موفق نشد تعهدات تازه‌ای در سیاست خارجی از رئیس‌جمهور بگیرد. ترامپ گفت ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، «واقعاً او را ناامید کرده»، زیرا در پایان دادن به جنگ روسیه در اوکراین شکست خورده است، اما تعهدی برای فشار بیشتر بر پوتین نداد و گفت فقط زمانی این کار را خواهد کرد که کشور‌های ناتو خرید نفت و گاز از روسیه را متوقف کنند.
یک چیز، اما بریتانیا از ترامپ دریافت می‌کند: سیاستی هرچه بیشتر «ترامپی». نایجل فاراژ، رهبر حزب نوپای ریفورم بریتانیا، بسیار جلوتر از حزب کارگر استارمر در نظرسنجی‌هاست. او وعده می‌دهد که «بریتانیا را دوباره عظیم کند» و کاهش شدید هزینه‌های دولت را اعمال کند.
فاراژ بی‌وقفه حزب کارگر را به دلیل ناتوانی در کنترل مهاجرت غیرقانونی آماج حملات قرار داده است – موضوعی که در پایان یک کنفرانس خبری نسبتاً موفق، استارمر را در تنگنا گذاشت. وقتی درباره تلاش‌های ترامپ برای توقف مهاجرت غیرقانونی از مرز جنوبی آمریکا پرسیده شد، او به استارمر توصیه کرد که «ارتش را به میدان بخواند» تا با این مسئله در بریتانیا مقابله کند. توصیه‌ای که ممکن است راست‌گرایان بریتانیا را بیش از پیش جسور کند.
اگر هدف استارمر این بود که از هرگونه گلوله‌ای که ممکن بود از سوی او یا ترامپ شلیک شود، جاخالی بدهد، این سفر دولتی موفقیت‌آمیز بود. اما اگر هدف تبدیل علاقه ترامپ به بریتانیا به تعهدات واقعی در زمینه تجارت و سیاست خارجی بود، بریتانیا شاید احساس کند در سکوت، دست خالی مانده است.
منبع:سی ان ان
