مخاطب ۲۴ - در شب قهرمانی تراکتور، نامی بیش از همه در ذهن هواداران نقش بست: خداداد عزیزی. مردی که سالها پیش با گل تاریخیاش مقابل استرالیا، فوتبال ایران را جهانی کرد، حالا در قامت یک مشاور بینام، اما پرنفوذ، در کنار تراکتور ایستاده بود و جام دوم را از لب خط هدایت کرد.
خداداد عزیزی در کادر رسمی تیم حضور نداشت، اما نقش او در کنار زمین، فراتر از یک ناظر ساده بود. او با تجربهای که از سالها بازی در سطح ملی و بینالمللی دارد، در لحظات حساس بازی کنار بازیکنان ایستاد، روحیه داد، و با توصیههای فنیاش به کادر مربیگری، مسیر قهرمانی را هموار کرد.
در جریان مسابقه، بارها دوربینها حضور پررنگ او را ثبت کردند؛ ایستاده، پرانرژی، و گاه با هیجان خاصی که تنها از یک فوتبالیست اصیل برمیآید. بازیکنان تراکتور نیز بارها به سمت او رفتند، مشورت گرفتند و با انگیزهای مضاعف به میدان برگشتند.
این قهرمانی برای تراکتور تنها یک جام نیست؛ بلکه نمادی از بازگشت اعتماد به نفس، اتحاد تیمی و بهرهگیری از سرمایههای انسانی فوتبال ایران است. خداداد عزیزی، بدون آنکه در لیست رسمی باشد، با حضورش نشان داد که تأثیرگذاری همیشه نیاز به عنوان ندارد.
او در مصاحبهای کوتاه پس از بازی گفت: «من فقط کنار بچهها بودم. این تیم لیاقتش را داشت. خوشحالم که بخشی از این لحظه بودم.» جملهای ساده، اما پرمعنا از کسی که همیشه در لحظههای بزرگ، حضور داشته است.
تراکتور حالا با دو جام در ویترین افتخاراتش، به آیندهای روشنتر نگاه میکند؛ و خداداد عزیزی، همچنان در قلب فوتبال ایران، اینبار نه با گل، بلکه با هدایت، الهامبخش نسل جدیدی از قهرمانان شده است.