گردهمایی داووس دیگر چندان نخبه‌گرا نیست

به گزارش تابناک به نقل از ایسنا، مانوئلا کاسپر-کلاریج، از روزنامه‌نگاران آلمانی در مطلبی برای دویچه وله نوشت، گردهمایی مجمع جهانی اقتصاد آسان است. انتظار می‌رود حدود ۳۰۰۰ شرکت‌کننده فردا چهارشنبه (۲۲ ژانویه) در داووس سوئیس گردهم جمع شوند و از جمله آن‌ها ۱۱۶ میلیاردر، مدیران اجرایی سازمان‌های چند ملیتی و بانکداران شرکت سرمایه‌گذاری بلک‌راک هستند. همچنین سران کشور‌ها از جمله دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا و ژایر بولسونارو، همتای برزیلی او و سران دولت‌ها از جمله آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان و جوزپه کونته، نخست‌وزیر ایتالیا در نشست فردا حاضر خواهند بود. به نظر می‌رسد بار دیگر نخبگان جهان برای گفتگو درباره مشکلات جهانی که واقعا درکی از آن‌ها ندارند، دیدار می‌کنند. با وجود اینکه به تصویر کشیدن مجمع جهانی اقتصاد به عنوان نشست رهبران منزوی و گوشه‌گیر امری معمول است، اما چندان دور از حقیقت نیست. نمی‌توان این مساله را نادیده گرفت که برخی از حاضران در داووس از لحظاتشان لذت می‌برند، اما اکثر مدعوین هم سخت و خستگی‌ناپذیر کار می‌کنند. مجمع جهانی اقتصاد کسانی را کنار یکدیگر جمع می‌کند که معمولا تلاش دارند از یکدیگر اجتناب کنند؛ و بسیاری از شرکت‌کنندگان تمایل دارند که آنقدر مشغول کار برای شرکت‌ها یا دولت‌های خود به نظر برسند، که در غیر این صورت وقتی نداشته باشند ببینند چه اتفاقی در سایر نقاط جهان می‌افتد. برخلاف آنچه ممکن است برخی انتظار داشته باشند، موضوعاتی از قبیل نابرابری اجتماعی، تغییرات آب و هوایی و چگونگی عادلانه‌تر کردن سرمایه‌داری در این مجمع مورد توجه قرار می‌گیرد، همچنین سؤالاتی در مورد چگونگی راهنمایی فناوری برای مقابله با فقر یا چگونگی مقابله با افسردگی و تنهایی مطرح است. در مجمع جهانی اقتصاد، پناهندگان، روسای هیات‌های مختلف و نمایندگان دولت‌ها صحنه را تقسیم می‌کنند و در مورد مسائل جنجالی به بحث می‌نشینند و به یکدیگر گوش می‌دهند. نمایندگان سازمان‌های غیردولتی به همراه فعالان سرشناس تغییرات آب و هوایی و نوجوانانی که به بحث درباره پروژه‌های خود با روسای شرکت می‌پردازند، هم به داووس می‌آیند. گرتا تانبرگ، از فعالان مشهور محیط زیست به همراه سایر فعالان از داووس برای جلب توجه به مشکلات جهانی استفاده می‌کنند و شرکت‌های بزرگ به طور فزاینده‌ای تحت فشار برای اقدام قرار دارند. امروزه، صرفا انتشار بیانیه کافی نیست و شرکت‌ها برای دستیابی به حداکثر سود به هر قیمتی، نه پایدار و نه معقول هستند. زمان آن رسیده است تا نابرابری رو به رشد را برطرف کنیم. افرادی که در داووس شرکت می‌کنند و مباحثی که آن‌ها برگزار می‌کنند، نشان‌دهنده وضع موجود جهانی است. به همین علت گفتگو و مذاکرات علنی بین شرکت‌کنندگان بسیار ضروری است؛ درست مانند فشار‌هایی که توسط کسانی که جزء نخبگان جهانی به حساب نمی‌آیند انجام می‌شود.