محدودیت‌های آمریکا بر تردد دیپلمات‌های ایرانی در نیویورک
مخاطب۲۴، در هشتادمین سالگرد تأسیس سازمان ملل، محدودیت‌های ایالات متحده علیه هیأت ایرانی بار دیگر مورد توجه قرار گرفته است. این محدودیت‌ها شامل تأخیر در صدور ویزا، محدود کردن تعداد اعضای هیأت، و محدودیت‌های شدید تردد دیپلمات‌ها در نیویورک است؛ مسائلی که نقض آشکار توافقنامه مقر ۱۹۴۷ و عرف دیپلماتیک و تهدیدی برای اعتبار و بی‌طرفی سازمان ملل محسوب می‌شوند.
در سال ۱۴۰۰، نمایندگان دائم ایران، روسیه، سوریه، کوبا، ونزوئلا و نیکاراگوئه با ارسال نامه‌ای مشترک به دبیرکل سازمان ملل، نسبت به نقض توافقنامه مقر ۱۹۴۷ اعتراض کرده و خواستار ارجاع موضوع برای حل و فصل از طریق داوری شدند. در این نامه آمده بود که کشور میزبان (ایالات متحده) همچنان روادید نمایندگان این کشور‌ها برای شرکت در رویداد‌های سازمان ملل یا کار در سفارت‌های دائمی را به موقع صادر نمی‌کند.
بر اساس گزارش‌ها، نمایندگان ایرانی پس از دریافت اعلان صدور روادید، مجبور هستند برای دریافت روادید به کشور ثالث سفر کنند و گاهی بین ۱۰ تا ۱۴ روز در آن کشور منتظر بمانند.
محدودیت‌های آمریکا تنها به تأخیر در صدور روادید ختم نمی‌شود؛ دولت این کشور در دوره‌های مختلف، به‌ویژه دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ، محدودیت‌های شدیدی برای تردد دیپلمات‌های ایرانی اعمال کرده است. در ژوئن ۲۰۱۹، محدودیت‌های شدید مسیر حرکت وزیر امور خارجه وقت ایران، محمدجواد ظریف، شامل مسیر فرودگاه جان اف کندی، مقر سازمان ملل، محل اقامت نماینده ایران و محدوده شش‌بلک در کوئینز بود. این اقدامات موجب شد ظریف حتی نتواند برای عیادت از مجید تخت روانچی، نماینده وقت ایران در سازمان ملل، در بیمارستان حاضر شود.
کارشناسان حقوق بین‌الملل این محدودیت‌ها را نقض صریح حقوق دیپلماتیک و تعهدات بین‌المللی آمریکا در قبال هیأت‌های دیپلماتیک می‌دانند و تأکید دارند که چنین اقدامات محدودکننده‌ای می‌تواند اعتبار و بی‌طرفی سازمان ملل را تحت تأثیر قرار دهد.
