مخاطب ۲۴، حشمت الله فلاحت پیشه: « در خصوص انتصاب اقای لاریجانی به عنوان دبیر شورای عالی امنیت معتقدم این موضوع را میتوان اصلاح یک اشتباه پرهزینه در سامانه مدیریتهای سیاسی کشور که در جنگ ایران و اسرائیل مشهود بود به حساب آورد، متاسفانه در طول سالیان اخیر، برخی مناصب سیاسی، برای نظامیان به شدت جذابیت پیدا کرد و لذا میبینیم که عملا در این مناصب سیاسی، افرادی را داریم که اتفاقا در عرصه نظامی به شدت به وجودشان نیاز داشتیم. از یک سو سیاسیون از حضور در این عرصهها محروم ماندند و از سوی دیگر متاسفانه در بخشهایی که نیازمند یک زبان سیاسی بودیم، خواه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی عملا با خلاء مواجه شدیم. حتی وزیر امور خارجه دولت آقای پزشکیان برای این که رای اعتماد مجلس را کسب کند، سوابق نظامی خود را در مجلس مطرح کرد و اتفاقا خارج نشینهایی که به دنبال بهانه برای به بن بست کشیدن مذاکرات بودند، از همین موضوع استفاده میکردند و میگفتند در ایران فقط زبان نظامی وجود دارد.»
وی افزود: «یکی از خلاءهایی که باعث شد ایران برخی از گزینههای دیپلماسی را از دست بدهد این بود که در فضای قبل از جنگ، عملا شورای عالی امنیت ملی، نقشی در دیپلماسی ایفا نکرد. متاسفانه دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، فاقد تحلیل سیاسی نسبت به تحولات و تهدیدات موجود بود. در چنین شرایطی معتقدم حضور آقای لاریجانی، که بیشتر سبقه سیاسی دارند بسیار مهم است. پیامد اول این موضوع، ارسال پیام برای طرفین غربی مبنی بر این است که ایران موضوع امنیت ملی خود را در قالب دیپلماسی میبیند. ضمن این که به طور طبیعی و به عنوان یک نگاه واقع گرایانه، یکی از «کار ویژه های» شورای عالی امنیت ملی، همین است چرا که هنوز احتمال وقوع جنگ جدی است.»
رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم در ادامه گفت: «من پیشتر اشاره کردهام که هنوز واقعیت میدانی نشان میدهد ۹۰ درصد امکان جنگ وجود دارد، چون طرف اصلی ایران یعنی رژیم صهیونیستی، چیزی به جز جنگ نمیبیند. در این مسیر، اگر ساز و کارهای دیپلماتیک تقویت شوند، باعث میشود درصد دیپلماسی افزایش پیدا کند. من این انتصاب را نیز در راستای کاهش تنش از سوی ایرانیان میبینم. آقای لاریجانی، حدود ۲ هفته پیش در یک اجتماع، این موضوع را مطرح کردند که اگر نظام، مذاکره را انتخاب کند، باید مورد حمایت قرار گیرد. درواقع ایشان حتی پیش از انتشار اخبار در خصوص احتمال انتصاب خود در شورای عالی امنیت، سعی کرد پیام مذاکره را ارسال کند.»
وی افزود: «هم جنگ گذشته قابل پیشگیری بود و هم جنگ آینده قابل پیشگیری است. بنابراین؛ دیپلمات ها، معماران میز مذاکره محسوب میشوند. آنها موظفند منافع ملی طرفین، اعم از دوست و دشمن را دیده و بر همان اساس میز مذاکره را بچینند. اگر تقابل جنگ و دیپلماسی وجود داشته باشد در شرایط امروز، منافع آمریکا به ایران در قبال دیپلماسی نزدیکتر است تا اسرائیل، چرا که نتانیاهو، چیزی به جز جنگ در طالع استراتژیک صهیونیستها تامین نمیکند. تنها طالع نحسی که نتانیاهو برای صهیونیستها ایجاد کرده «جنگ» است. این چیزی است که اکنون باعث بسیاری از افسردگیهای اجتماعی در سرزمینهای اشغالی نیز شده است. اما در سمت دیگر، هم ایران و هم ایالات متحده به رغم همه دشمنیهایی که دارند، در شرایط کنونی به ثبات در منطقه علاقه مندند.»
این تحلیلگر ارشد سیاست خارجی در ادامه گفت: «ترامپ میداند کمتر از ۲ و نیم سال از دوران طلایی دولت او باقی مانده است. بعد از این مدت، ایالات متحده وارد عرصه رقابتهای ریاست جمهوری خواهد شد و حتی در این بین، احتمال این که وی اکثریت را در کنگره و مجلس نمایندگان از دست بدهد وجود دارد. در چنین شرایطی، ترامپ فرصت کمی دارد که قرارداد ۴ تریلیون دلاری با کشورهای منطقه را به ثبات برساند. هم شرکتهای خصوصی ایالات متحده و هم بیمهها درگیر مشکل ناامنی در منطقه هستند. ایران نیز به دنبال ثبات است، اما نتانیاهو به حدی به دنبال جنگ است که حتی مخالفانش در اسرائیل، سیاستهای او را، سیاستهایی جدا از منافع سرزمینهای اشغالی میدانند. ترامپ هم اعلام کرده که نتانیاهو به خاطر منافع سیاسی، جنگ را طولانیتر کرده است.»