خطرات برخی دارو‌های مصرفی زنان باردار برای فرزندان
مخاطب ۲۴- محققان دریافته‌اند که دارو‌های ضدالتهابی که توسط میلیون‌ها زن باردار در سراسر جهان مصرف می‌شوند، ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را در کودکانشان افزایش دهد.
محققان تأثیر مصرف هورمون‌های گلوکوکورتیکوئیدی (یا گلوکوکورتیکوئیدها)، نوعی استروئید را بر روی کودکانی که در دوران بارداری در معرض این دارو‌ها قرار داشتند، مورد مطالعه قرار دادند.
نتایج نشان داد کودکانی که در معرض این دارو‌ها قرار گرفتند، ۳۰ تا ۵۰ درصد بیشتر از کودکانی که مادرانشان از این دارو‌ها استفاده نمی‌کردند، در معرض ابتلا به اوتیسم بودند.
دارو‌های هورمون گلوکوکورتیکوئید، مانند پردنیزون و کورتیزون، همچنین با افزایش خطر ابتلا به ناتوانی‌های ذهنی، اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) و اضطراب مرتبط هستند؛ زیرا این دارو‌ها اثر هورمون کورتیزول را تقلید می‌کنند. این هورمون در غده فوق کلیوی تولید می‌شود و دارای اثر ضد التهابی است.
این دارو‌ها معمولاً توسط زنان باردار استفاده می‌شوند که احتمال دارد زایمان زودرس را تجربه کنند؛ زیرا این دارو‌ها به رشد و بلوغ اندام‌های جنین کمک می‌کنند. دارو‌های گلوکوکورتیکوئید همچنین به زنان بارداری که از اختلالات ایمنی یا عفونت‌هایی مانند آرتریت روماتوئید، لوپوس و آسم رنج می‌برند، داده می‌شود؛ زیرا این دارو‌ها پاسخ ایمنی را کاهش می‌دهند.
اما مطالعه جدید نشان می‌دهد که قرار گرفتن جنین در معرض مقادیر بیش از حد این دارو‌ها ممکن است بر رشد مغز او تأثیر منفی بگذارد.
عوارض جانبی استفاده طولانی مدت از هورمون‌های گلوکوکورتیکوئید، مانند افزایش وزن و پوکی استخوان، دهه هاست که شناخته شده است. با این حال، مطالعه اخیر انجام شده در دانمارک نشان می‌دهد که این دارو‌ها ممکن است به رشد مغز کودکان نیز آسیب برساند.
محققان داده‌های رشد بیش از ۱.۱ میلیون کودک متولد شده بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۶ را بررسی کردند. بیش از ۳۰۰۰۰۰ نفر از این کودکان در رحم در معرض گلوکوکورتیکوئیدها قرار گرفته بودند.
محققان ۱۵ سال پس از تولد این کودکان را دنبال کردند تا تأثیر قرار گرفتن در معرض دارو‌ها بر رشد آنها را بررسی کنند. آنها دریافتند کودکانی که در معرض این دارو‌ها قرار می‌گیرند، ۵۰ درصد بیشتر از کودکانی که مادرانشان دارو مصرف نمی‌کنند، به اوتیسم مبتلا می‌شوند.
همچنین نتایج نشان داد که خطر ابتلا به ناتوانی‌های ذهنی و اختلال نقص توجه و بیش فعالی در گروهی که در معرض دارو‌ها قرار داشتند ۳۰ درصد بیشتر بود.
اختلالات خلقی، اضطراب و استرس نیز در نزد آنها ۵۰ درصد بیشتر بود.
در مورد فرزندان مادران مبتلا به اختلالات خودایمنی یا التهابی، خطر ابتلا به اوتیسم و ADHD در گروه در معرض مواد مخدر ۳۰ درصد بیشتر بود، در حالی که مشکلات خلقی و ناتوانی‌های ذهنی ۴۰ درصد بیشتر بود.
