حمیدرضا سیفی کاندیدای جبهه تدبیر و توسعه در گفتگو با خبرنگار ایلنا، در خصوص شرایط اقتصادی کشور در یک دهه گذشته گفت: من تصور می‌کنم هیچ کدام از مسئولین دولت‌ها درک درستی از مختصات اقتصادی کشور نداشته‌اند و هیچ فرآیند سیستمی برای اقتصاد ایران طراحی نشده است. بلکه هر دولتی از نگاه خود به اقتصاد می‌نگرد و اهداف کوتاه مدت خود را پیش می‌برد تمام دولت‌ها نیز برنامه‌های دولت قبل از خودشان را نفی می‌کنند.
سیفی تاکید کرد: این در حالی است که در دنیا کشورها یک برنامه کلی دارند و دولت‌ها مجری آن هستند اولویت مجلس بعدی باید در درجه نخست یکپارچه سازی نگاه حاکم بر مجلس باشد و جریان‌ها و دیدگاه‌های مختلف باید در این حوزه به اجماع دست پیدا کند در حال حاضر مشاهده می کنیم که مثلا همه بر ضرورت خصوصی‌سازی تاکید دارند اما در تعریف خصوصی‌سازی و جزئیات آن اختلاف نظر زیادی وجود دارد.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات ما این است که برای دستیابی به جمع‌بندی و اجماع حاضر به کنار هم نشستن و گفتگوی سازنده نیستیم.
این کاندیدای انتخابات در رابطه با مشکلات مالکیت خصوصی و نوع رابطه فعالان اقتصادی با دولت گفت: در بحث مالکیت قوانین لازم را باید مجلس مشخص کند و بستر مالکیت و تضمین های لازم برای آن ایجاد شود وگرنه در کشور سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد.
وی ادامه داد: در حال حاضر دولت خودش یکی از بزرگترین موانع رشد اقتصادی است دولت‌ها عملا نمی‌خواهند دست از تصدی گری بردارند مشاهده می‌کنیم در کشور بحران اقتصادی وجوددارد اما وقتی به نهادهای دولتی مراجعه می‌کنیم می‌بینیم در آنجا آرامش حاکم است و هیچ نگرانی وجود ندارد.
سیفی اظهار داشت: قطعا رابطه با دنیا و انتقال پول به کشور خوب است اما مشکل اقتصادی ایران فقط پول نیست سرمایه‌گذاران، چه داخلی و چه خارجی، با وجود بوروکراسی فاسد و دست و پا گیر کنونی انگیزه برای سرمایه‌گذاری در ایران ندارند و تا این مشکل حل نشود اتفاق خاصی در اقتصاد ایران رخ نمی‌دهد. تا زمانی که سازمان‌ها و دانشگاه‌های ما نگاه‌شان حل مشکل و مشکل‌محوری نشود گره از کار گشوده نمی‌شود.
این فعال حوزه کارفرمایی ادامه داد: در قانون فضای کسب و کار ساماندهی تشکل‌ها به اتاق بازرگانی واگذار شده است اما اتاق بازرگانی نماینده بخش خصوصی نیست بلکه لابی‌ها در انجا تعیین کننده است.
وی در انتها تاکیدکرد: تشکل‌های اقتصادی در ایران علاقه‌مند به مشارکت هستند اما به دلیل فشارهای وارده برای مشارکت کردن انگیزه لازم را ندارند.
