به گزارش سرویس اجتماعی مخاطب ۲۴ و به نقل از ایسنا، در میان آنها، چای سبز به طور گسترده‌ای مورد مطالعه قرار گرفته و اثرات مفید بر روی انواع بیماری از جمله سرطان، چاقی، دیابت، و بیماری‌های التهابی و نوروژنیک دارد. انواع مطالعات مشاهده‌ای و مداخله ای، اثرات مفید مصرف چای را در اختلالات نورولوژیک مانند نارسایی شناختی و از دست دادن حافظه ثابت کرده اند.
همانطور که قبلا ذکر شد تجمع پروتئین Tau و پلاک‌های آمیلوئیدی Aβ می‌توانند به عنوان استرسور، پروسه ایجاد بیماری آلزایمر را ایجاد کرده یا در پیشرفت این بیماری دخیل باشد.
مطالعات بالینی و آزمایشگاهی مزایای مصرف چای سبز به را به وجود ترکیبات کاتچین (GTCs) مانند اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) نسبت داده ند. اهداف GTCs در پیشگیری و یا درمان آلزایمر عبارتند از تجمع غیر طبیعی پروتئین‌های Aβ و α-سینوکلین، مسیر‌های التهاب سولی در بیماران آلزایمری، افزایش بیان پروتئین‌های پروآپوپتوزی و استرس اکسیداتیو که با اختلال عملکرد سلول‌های عصبی و مرگ سلول‌های عصبی در مغز مرتبط هستند.
به گفته متخصصان کانادایی، ترکیب EGCG موجب تغییر شکل الیگومر‌های (Oligomer) بتاآمیلوئید شده و در نهایت مانع از شکل گیری پلاک‌های مضر و آسیب‌رسان میگردد. همچنین تحقیقات نشان داده است که خواص محافظتی چای سبز حتی پس از هضم همچنان فعال می‌مانند.
این مطالعات نشان دادند زمانی که چای سبز توسط آنزیم‌های روده هضم می‌شود مواد شیمیایی حاصل از این هضم با عواملی که موجب ابتلا به آلزایمر می‌شوند، مقابله می‌کنند. مطالعات نشان می‌دهد نوشیدن چای سبز می‌تواند به کاهش زوال عقل ناشی از افزایش سن کمک کرده و حافظه را تقویت کند.
چای سبز حاوی اسیدآمینه و L-Theanine است که موجب ایجاد حس آرامش می‌شود و بهبود عملکرد شناختی مغز میگردد. پیش بینی‌های مولکولی محاسباتی نشان داده اند که چگونه EGCG می‌تواند از انباشت پروتئین‌های فیبرینی جلوگیری کند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، این یافته‌ها نشان می‌دهد که GTCsها توانایی استفاده در پیشگیری و درمان بیماری‌های نوروژنیک را دارند و می‌توانند برای توسعه دارو‌های جدید مفید باشند.
