مخاطب 24- این هوش مصنوعی که معنی‌اش «این کلمه وجود ندارد» است، کلمات جدیدی را تولید می‌کند مانند کلمه «واکامولی» (مایه خمیر وفل که با ترکیب ذرت شیرین درست شده)، «پایلست» (تشکیل توده یا شکلی از چیزی یا درباره چیزی)، یا «پریمن» (مدیر یا رهبر در یک جامعه یا شرکت.)
کاربران دکمه‌ای را در تارنما فشار می‌دهند و کلمه جدید درست می‌شود.
این تارنما را توماس دیمسون، سازنده تارنمای مقیم سانفرانسیسکو، طراحی و راه‌اندازی کرده است. او مهندسی است که سابقا برای ایسنتاگرم که متعلق به فیسبوک است کار می‌کرد و از سازندگان الگوریتم‌های اینستاگرم بود.
هوش مصنوعی واقعی که کلمات جدید را درست می‌کند، بر اساس الگوریتم فرایند طبیعی زبان و چارچوب زبانی جی‌پی‌تی-۲ است؛ الگوریتمی که می‌توان متنی را به خوردش داد و از اطلاعات برای پیش‌بینی کلماتی استفاده کرد که می‌تواند در ادامه بیاید، و نوشتاری را ایجاد کند که می‌تواند که از دستخط یک انسان واقعی غیرقابل تشخیص باشد.
جی‌پی‌تی-۲ به این مشهور شد که «برای انتشار زیادی خطرناک»است، اما پژوهشگران آن را برای استفاده در اختیار عموم گذاشته‌اند.
این تارنما از طریق جست‌وجو در داده‌های اطلاعاتی هشت میلیون صفحه اینترنتی کار می‌کند که از محتوای تارنما‌های پویایی، چون رسانه‌های اجتماعی و ردیت گرفته شده‌اند. وقتی که یک لغت در کنار لغت دیگر ظاهر می‌شود، الگوریتم‌ها می‌توانند کلمات را شناسایی کنند و استفاده از آن اطلاعات (و شبیه‌سازی آن به دفعات لازم) به این معنی است که می‌تواند کلمات و جملات جدیدی تولید کند.
درست مانند هر هوش مصنوعی دیگری، این سیستم کامل و بی‌عیب نیست. توضیح مختصری در انتهای صفحه تارنما می‌گوید: «کلمات بررسی نمی‌شوند و ممکن است یک‌جانبه تلقی شوند.»
سیستم‌های هوش مصنوعی هنگامی که به شکل غیرقانونی استفاده می‌شوند یا برای اهداف غیرصلح‌آمیز مورد استفاده قرار می‌گیرند، هدف انتقاد هستند؛ اما منافعی نیز دارند.
پلتفرم‌های مبتنی بر داده‌های اطلاعاتی به عنوان راه‌هایی برای کمک به مخدوش کردن تجارت‌های غیرقانونی حیوانات وحشی یا ترجمه مستقیم افکار درون ذهن به متن، مورد ستایش قرار گرفته‌اند.
منبع: ایندپندنت فارسی
