تنبیه دانش‌آموزان در قانون جایگاهی دارد؟
مخاطب 24- علی بابایی کارنامه نماینده دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگویی کوتاه که در خصوص جایگاه تنبیه دانش‌آموز در قانون گفت: وزیر آموزش‌وپرورش باید بداند که تنبیه در نظام تعلیم وتربیت در نظام اسلامی و نظام حکمرانی جمهوری اسلامی دارای مسیر و الگویی است و در صورتی که خلاف آن انجام می‌شود و به شکل صحیح و صریح اجرایی نمی‌شود باید هم از لحاظ فکری و هم نظری برخورد سلبی یا جدی شود.
عضو کمسیون اجتماعی ادامه داد: در مجموعه مجلس هم در خصوص قانون گذاری آماده است، ولی در خصوص تنبیه در مدارس و تنبیه دانش آموزان بیش از آن که نیازمند قانون و قانون گذاری باشد مبحث مدیریتی مطرح است.
آنچه در قانون در خصوص تنبیه دانش‌آموزان مطرح شده است به شرح ذیل می‌باشد:
مطابق ماده ۷۷ آئین‌نامه انضباطی مدارس، اعمال هرگونه تنبیه از قبیل اهانت، تنبیه بدنی و تعیین تکالیف درسی جهت تنبیه ممنوع است، اما برای برخورد با تخلفات احتمالی دانش‌آموزان، قانون سلسله مراتبی را بر اساس اصول تربیتی تعیین کرده است که برای تنبیه دانش‌آموزان باید به آن توجه شود.
بر اساس ماده ۷۴ این آئین‌نامه، قصور و سهل‌انگاری دانش آموزان نسبت به انجام وظایف خود تخلف محسوب می‌شود. مدیر، شورای مدرسه، معاونان و مربیان موظف اند قبل از اعمال هر گونه تنبیه از وضع و موقعیت محصل آگاهی یابند و در جستجوی انگیزه و علت تخلف برآیند و نسبت به رفع آن اقدام کنند.
هدیه آذرپور کارشناس برنامه ریزی علوم اجتماعی در خصوص این که آیا تنبیه موجب پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می‌شود یا مصبب پست رفت تحصیلی آنان گفت: اگر در دین هم به شکل دقیق تفکر و تعقل کنیم خواهیم دید که در قرآن و نهج البلاغه امام علی خواهیم دید که بیشتر از آن که به تنبیه و معقوله تنبیه پرداخته شود به تشویق و اثرات مثبت آن بر روی کارگزاران حکومت پرداخته شده است.
آذرپور در خصوص این که با کودکان بسیاری سر و کار دارد و کار‌هایی از قبیل قصه گویی کودکان را انجام می‌دهد در خصوص تشویق کودکان در گروه‌های فرهنگی ادامه داد: قبل از این که تشویق و یا تنبیه خاصی را برای کودکان در نظر بگیریم اول باید بدانیم که آنقدر که تشویق باعث پیشرفت کودکان می‌شود به همان اندازه تنبیه موجب پسرفت آموزش، فرهنگی و تحصیلی می‌شود.
