مخاطب 24- یک: همه چیز از اصلاح ترکیب خط دفاعی سپاهان شروع شد. مدافعان پراشتباهی مثل یزدانی و باربوسا نیمکت‌نشین شدند تا این بار شانس به هادی محمدی داده شود تا در کنار دانشگر زوج خط دفاعی سپاهان را تشکیل دهند. یک سال و خرده‌ای مورایس آزمون و خطا کرد تا به ترکیب ایده‌آل قلب خط دفاعی برسد. زوجی که کمتر از بقیه اشتباه کردند تا سپاهان حالا به آرامش برسد.
دو: عملیات احیای رضا اسدی سال گذشته همین موقع‌ها در تبریز آغاز شد. یک نفر از اسپانیا آمد و در تغییری بزرگ و عجیب رضا اسدی را آرام آرام یک خط یک خط جلو برد تا یک فوتبالیست تمام شده به ستاره لیگ در این دو فصل بدل شود. گل زیبای رضا یک بار دیگر ثابت کرد فوتبالیست باید حرفش را در زمین با فوتبالش بزند نه با زبانش در رسانه‌ها. اسدی دو فصل پیش در پرسپولیس بود و آنجا نتوانست خودش را نشان دهد. به تراکتور رفت و در نهایت سر از سپاهان درآورد و حالا آقای گل لیگ برتر است. او یک پرسپولیسی بود که به پرسپولیس رفت و حالا با گلی که به پرسپولیس زد، نشان داد که پرسپولیس از خودی خورد!
بیشتر بخوانید:
سه: پرسپولیس به بن‌بست تاکتیکی رسیده و افت این تیم غیرقابل انکار است. مهره‌های کلیدی این تیم یا مصدوم هستند یا در پایین‌ترین فرم ممکن به سر می‌برند. پرسپولیس گنگ و بی‌هدف بازی می‌کند و خبری از آن تیم سرحال بهار و تابستان نیست. البته دلایل هم مشخص هستند. مصدومیت ستاره های تیم، خستگی لیگ قهرمانان، فشار افکار عمومی هواداری روی تیمی که فصل پیش سه گانه گرفته است و مسایل مالی و همه و همه پرسپولیس را از نفس انداخته است. حالا پرسپولیس بازی سخت مقابل النصر عربستان در ریاض را پیش رو دارد و استرس صعود یا عدم صعود به مرحله حذفی لیگ قهرمانان هم به دیگر مسایل پرسپولیس اضافه شده است.
چهار: یحیی دو راه دارد: یا با بهانه‌هایش زندگی کند که خریداری هم ندارد یا برود به دنبال اصلاح ساختار تیم. فعلا گل محمدی راه اول را انتخاب کرده که باب میل رقبایش است. البته یحیی فصل گذشته هم توانست پس از شکست مقابل سپاهان، تیم را احیا کند. البته او امسال ابزارهای پارسال را ندارد اما پرسپولیس همیشه پرسپولیس است.
پنج: به مثلث خط میانی سپاهان که نگاه می‌کنیم اهمیت آکادمی را بیشتر درمی‌یابیم. هر سه هافبک وسط سپاهان ساخته و پرداخته خود این تیم هستند . هر چقدر سپاهان در خط حمله بازار را جارو کرد در خط میانی کاملا خودکفاست. البته تیمهای بازیکن ساز حالا دیگر در فوتبال ایران زیاد نیستند. همین سپاهان و فولاد خوزستان و کمی تا حدودی ذوب آهن. دیگر تیم ها چندان آکادمی و تیمهای پایه فعالی ندارند.
شش: سپاهان تیم برتر نیمه مربیان بود، شاگردان مورایس انقدر حمله کردند تا مزد برتری خود را گرفتند. آمدن مغانلو به جای پهلوان کم اثر ورق بازی را کاملا برگرداند. فشاری که شهریار و اسدی روی مدافعان میانی پرسپولیس می‌آوردند بی‌سابقه بود. مورایس به خوبی بازیخوانی کرد و در واقع بازیخوانی اش حرف نداشت.
هفت: اما چرا خط هافبک سپاهان بازی را تصاحب کرد؟ علت آن به برتری عددی هافبکهای سپاهان برمی‌گردد، سه هافبک ( کریمی، قربانی و حسین‌نژاد) که از طرف پهلوان و احمدزاده کاملا حمایت می‌شدند در مقابل دو هافبک میانی پرسپولیس( سروش و سرلک ) که اصلا حمایت ترابی و صادقی را نداشتند باعث شد میانه میدان به سپاهان برسد.
هشت: مدافعان کناری سپاهان (زکی‌پور و رضاییان) رونده‌ترین دفاع چپ و راستهای لیگ هستند. انگار نفس آنها چاق چاق است. مدام در گوشه محوطه جریمه رقبای سپاهان حاضر هستند و صاحب موقعیت گل می‌شوند. این قضیه اتفاقی نیست، قطعا مورایس تئوری تمرین تکرار تمرین را مرور می‌کند. زکی پور سال‌ها در استقلال بود اما هرگز مثل روزهایی که در سپاهان بازی می کند، نبود. این شاید فقط یکی از تفاوت ها بین سرمربی داخلی و خارجی باشد!
نه: آیا پرسپولیس بیدار می‌شود و برمی‌گردد؟ نمونه این اتفاق را اسفند سال گذشته شاهد بودیم. پرسپولیس به سپاهان باخت و به امید سوم کسب جام در رقابت با استقلال و سپاهان تبدیل شد. در خون پرسپولیس این یک قانون نانوشته همیشه وجود دارد و آنهم قدرت بازگشت از بحران است. هر چقدر این روح زودتر برانگیخته شود پرسپولیس خطرناک‌تر خواهد شد اما آنطور که به نظر می رسد فعلا که در خواب عمیقی فرو رفته است.
ده: با سه تساوی و یک شکست آبان ماه به بدترین شکل ممکن برای یحیی و پرسپولیس به پایان رسید. بدتر از نتایج نوع بازی پرسپولیس است که امیدی را به آینده نشان نمی‌دهد. ماه بعد کار پرسپولیس سخت‌تر است، دوبازی پیاپی در آسیا مقابل النصر عربستان و الدحیل در تهران و بعد بازی با تیم تازه احیاشده هوادار در آزادی و بعد بازی با استقلال سرحال نکونام. دیدارهایی که شاید به بازگشت رویایی پرسپولیس تبدیل شود و یا باعث شود اوضاع بدتر و بدتر شود. پرسپولیسی که در هفت – هشت سال است ناکامی های زیادی را تجربه نکرده، تحمل مساوی کردن سخت است، چه برسد به باختن و از دست دادن کورس قهرمانی!
منیع: فوتبالی
