مخاطب 24- کشاورزان آلمانی هفته گذشته با تراکتور‌های خود وارد برلین شدند. آن‌ها می‌خواستند با مدیرانی که تخفیف طولانی مدت خود را لغو کرده اند (یارانه برای سوخت دیزل که به تجهیزات مزرعه آن‌ها نیرو می‌دهد)، صحبتی در فضایی عمومی داشته باشند.
به نظر می‌رسد که تا اکنون، دولت فهمیده بود که حمایت از تغذیه آلمانی‌ها به اندازه کافی مهم است و بر هرگونه نگرانی از نوع «سبز» غلبه کرده بود. اما همه این‌ها به دلایلی که ارتباط چندانی با دستور کار تغییرات اقلیمی ندارد تغییر کرد که بیشتر به ناامیدی برای تغییرات اضافی مربوط است.
این درام زمانی آغاز شد که دولت ائتلافی آلمان به رهبری صدراعظم اولاف شولز اخیراً خود را تنگنای سختی قرار داد. تیم شولز بی سر و صدا ۶۰ میلیارد یورو را از صندوق حمایت از همه گیری کووید-۱۹ به صندوق انتقال انرژی سبز منتقل کرده بود. اپوزیسیون متوجه شد و به دادگاه مراجعه کرد - دادگاه به تیم شولز گفت که پول نقد را پس بگیرد، زیرا این اقدام یواشکی نقض آشکار قانونی بود که در زمان صدراعظم سابق آنگلا مرکل به طور خاص در تلاش برای اطمینان از اینکه دولت هرگز زیر بار بدهی نمی‌رود وضع شده بود. واای! اما این اقدام خیلی دیر بود؛ با برآورد بودجه سالانه ۱۷ میلیارد یورویی آن‌ها دیگر غرق شده بودند و به دنبال راه‌هایی برای بستن سوراخ می‌گشتند.
تیم شولز ظاهراً متوجه شد یارانه‌های مالیاتی دولت برای سوخت دیزل که نیروی تجهیزات آن‌ها را تامین می‌کند می‌تواند لغو شود (در قربانگاه پدیده تغییرات آب و هوایی قربانی می‌شود). همه این‌ها خیلی زیبا به نظر می‌رسد، و اصلا شبیه تقلا برای جبران یک خرابی بزرگ نیست.
به گفته صندوق بین‌المللی پول، شولز ریاست اقتصاد بزرگی را بر عهده دارد که قرار است امسال کوچک شود. او سال گذشته پیش از مناقشه اوکراین با پوزخندی روی صورتش در کنار جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا ایستاد! زیرا بایدن گفت که واشنگتن از شبکه خط لوله نورد استریم (راه نجات اقتصادی آلمان با گاز ارزان روسیه) «مراقبت» خواهد کرد. شاید شولتز در رویاهایش سیر می‌کرد که آلمان بدون گاز چقدر سبز خواهد بود. اما هیچ چیز مانند غرق شدن در واقعیت سخت اقتصادی ناشی از غیرصنعتی سازی آلمان به دلیل کمبود انرژی مقرون به صرفه، پوزخند را از روی لب پاک نمی‌کند.
بنابراین، با توجه به اینکه آلمان اکنون در تنگنای پول نقد قرار دارد، مطمئناً زمان آن فرا رسیده است که در مورد تمرکز بر حیاتی‌ترین علاقه زندگی روزمره شهروندان عادی (اوکراین، اوکراین و اوکراین) متمرکز شویم.
شولز گفت: "ما در حال پیشروی در تحولات ناشی از انتشار خنثی از نظر اقلیمی در کشورمان هستیم. ما در حال تقویت انسجام اجتماعی هستیم؛ و ما در دفاع از اوکراین در برابر روسیه از نزدیک در کنار اوکراین هستیم. " وی افزود: "با این حال، واضح است که برای دستیابی به این اهداف ما پول کمی داریم. "
بدون شک آلمانی‌ها از دانستن این موضوع که اوکراین بدون آن‌ها نمی‌ماند هیجان زده شدند.
به گفته دولت، علاوه بر مالیات بر کشاورزان، افزایش مالیات کربن برای چیز‌هایی مانند سوخت برای به نتیجه رسیدن این کار کمک خواهد کرد. مسیری برای تکرار کردن طرح شکست خورده امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه که جرقه جنبش جلیقه زرد‌های فرانسه را برانگیخت و ماه‌ها ناآرامی‌های خشونت آمیز را به دنبال داشت. مشتاقانه منتظریم ببینیم آلمانی‌ها در نهایت چه رنگ جلیقه‌ای را انتخاب می‌کنند. سبز مناسب خواهد بود.
آیا کسی به خود زحمت داده است که به شولز گوشزد کند که افزایش مالیات بر کشاورزان تولید کننده به نام مبارزه با تغییرات اقلیمی اعصاب‌ها را به هم می‌ریزد؟ دولت او سبب بازگرداندن نیروگاه‌های زغال‌سنگی شده است، زیرا رویا‌های سبز آن‌ها در زمانی که گاز از طرف روسیه قطع شده است و انرژی بادی و خورشیدی برای تامین انرژی موتور اقتصادی کشور (و اتحادیه اروپا) کافی نبوده، نقش بر آب شده.
هنگامی که یک مزرعه بادی باید برای توسعه یک معدن زغال‌سنگ برچیده شود (همانطور که در نوردراین-وستفالن اتفاق افتاد)، آیا این اتفاق دقیقاً پیروزی استراتژیک را فریاد نمی‌زند؟ بیشتر شبیه یک رویای سبز بر باد رفته است که از نور خیره کننده واقعیت جان سالم به در نبرده است.
این روند دولت‌های اتحادیه اروپا که سعی می‌کنند کشاورزان را زیر تراکتور‌های خود بیاندازند، بیداد می‌کند. هلند با استناد به پژوهش‌ها در مورد تأثیر آروغ زدن و دفع مدفوع گاوها، مزارعی را که از قوانین تغییرات اقلیمی اتحادیه اروپا پیروی نکرده بودند، سلب مالکیت کرد. مطمئناً این یک تصادف است که بروکسل در حال فشار آوردن برای تسهیل قوانین در مورد محصولات صنعتی اصلاح‌شده ژنتیکی پرسود است! درحالیکه اکنون آن‌ها تمام این زمین‌های کشاورزی حاصلخیز را در بزرگترین کشور صادرکننده گوشت گاو اتحادیه اروپا در دسترس دارند.
بر اساس پیش نویس لو رفته قوانین اتحادیه اروپا که در اوایل سال جاری توسط Politico به دست آمد، کشور‌های اتحادیه اروپا نمی‌توانند محصولات دستکاری شده ژنتیکی (GMO) تولید شده با فناوری جدید را ممنوع کنند. به نظر می‌رسد برای شرکت‌هایی مانند بایر، سینجنتا و کورتوا، این اتفاق سبب ایجاد یک درآمد بادآورده در آینده باشد. عملکرد این شرکت‌ها شبیه سهامداران فناوری سبز است که به لطف عملکرد ضعیف پروژه‌های تغییرات آب و هوایی که با بودجه مالیات دهندگان می‌گردند، مانند راهزنان ظاهر شده اند؛ و این فقط تغییرات اقلیمی نیست که بهانه‌ای برای فقیرتر کردن کشاورزان به نفع منافع سازماندهی شده است. اتحادیه اروپا فریاد زد که اوکراین باید اجازه داشته باشد که به فقرای جهان غذا بدهد و چه کسی می‌تواند آنقدر خونسرد باشد که در این باره بحث کند؟ (یا انتقادی داشته باشد)
خب، اوایل امسال، کشاورزان در کشور‌های اروپای شرقی برخاستند و از بروکسل خواستند که غلات اوکراینی را که ظاهراً از طریق اروپا به بقیه جهان می‌رود، به کشورهایشان بریزند و قیمت عرضه خود را پایین بیاورند. به نظر می‌رسد اتحادیه اروپا بیشتر نگران تأمین مالی کشاورزان اوکراینی است تا کشاورزان خود. حتما تعجب می‌کنید که چه چیزی می‌تواند در پشت این سیاست نهفته باشد؟ دولت ایالات متحده در ژوئیه ۲۰۲۳ اعلام کرد که "USAID و Bayer مشارکت خود را با ۱۵.۵ میلیون دلار اضافی از Bayer برای حمایت از کشاورزان اوکراینی گسترش می‌دهند. "، غول صنعتی GMO Bayer از تعمیق همکاری با اهدای بذر و گسترش کمک‌های عملیاتی به مزارع اوکراین خبر داد؛ بنابراین در این مرحله، برخی از افراد ممکن است هنوز فکر کنند که "خب، حداقل این نهاد فقط کشاورزان را هدف قرار می‌دهد، و همه این‌ها در راستای منافع بیشتر ناشی از کمک به آب و هوا و اوکراین انجام می‌شود. "
نیوزفلش: «مرکز اکولوژی و هیدرولوژی» که با بودجه دولت بریتانیا می‌گردد، به تازگی در مجله کتابخانه علوم، مطالعه‌ای را منتشر کرده است که بر تأثیر «تنفس انسان در انتشار گاز‌های گلخانه‌ای» تأکید می‌کند. این تحقیق توصیه می‌کند "در این فرض که انتشار گاز‌های گلخانه‌ای از انسان ناچیز است، احتیاط کنید. "
بهتر است امیدوار باشیم که هیچ کس آن را به بوروکرات‌هایی که در بروکسل یا برلین مسئول سیاست گذاری هستند نشان ندهد.
منبع: راشاتودی
ترجمه: سلیم حیدری
