زهران ممدانی؛ انقلاب در نیویورک و نبرد با نابرابری‌ها

مخاطب۲۴، پریسا احتشام نیا - دکترا مطالعات شبه قاره هند در یادداشتی در خصوص زندگی، پیشینه و مسیر سیاسی و برنامه‌ها و چالش‌های زهران ممدلنی به‌عنوان شهردار جدید نیویورک نوشت:

زهران ممدانی، شهردار جدید نیویورک، به دلیل پیشینه متنوع و برنامه مترقی خود، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. مبارزه انتخاباتی او در بستری از تحولات تاریخی سیاست شهر نیویورک و چالش‌های معاصر شهری شکل گرفت.

جهان بینی و مسیر سیاسی ممدانی عمیقاً تحت تأثیر زندگی و پیشینه خانوادگی او قرار گرفته است. او در کامپالا، اوگاندا به دنیا آمد و تا هفت سالگی در آنجا بزرگ شد؛ سپس با خانواده‌اش به شهر نیویورک مهاجرت کرد. او از فارغ‌التحصیلان سیستم مدارس دولتی شهر نیویورک است که به دبیرستان علوم برانکس رفت و مدرک کارشناسی خود را در رشته مطالعات آفریقایی از کالج بوین دریافت کرد. مادر ممدانی، میرا نایر، یک فیلمساز مشهور با آثاری، چون “سلام بمبئی” و “عروسی موسمی” است. پدرش، محمود ممدانی، مفسر برجسته سیاسی است که در دانشگاه کلمبیا به عنوان استاد تدریس کرده است. خانواده او در سال ۱۹۷۲ توسط عیدی امین به اجبار از اوگاندا اخراج شدند؛ تجربه‌ای که بر دیدگاه ممدانی در مورد عدالت و آوارگی تأثیر عمیقی گذاشته است. قبل از نمایندگی سی و ششمین منطقه مجمع و محله‌های آستوریا، دیتمارز - استاینوی و آستوریا هایتس، زهران به عنوان مشاور مسکن برای پیشگیری از سلب مالکیت کار می‌کرد. او به مالکان کم درآمد رنگین پوست در سراسر کوئینز کمک می‌کرد تا با تخلیه مقابله کرده و در خانه‌های خود بمانند. همین شغل او را به سمت نامزدی برای انتخابات سوق داد. او هر روز با بانک‌هایی مذاکره می‌کرد که سود را بر مردم ارجح می‌دانستند. این تجربه باعث شد او با این واقعیت رو‌به‌رو شود که بحران مسکن – که حتی پیش از همه‌گیری کرونا نیز وجود داشت – امری طبیعی در زندگی آمریکایی‌ها نیست، بلکه نتیجه یک انتخاب است. انتخابی که نتیجه دهه‌ها سیاست‌های حمایت از شرکت‌ها در سراسر کشور بود. در دبیرستان، زهران یکی از بنیانگذاران اولین تیم کریکت مدرسه خود بود که در اولین فصل کریکت لیگ ورزشی مدارس دولتی شرکت کرد. این عمل، اگرچه ظاهراً سیاسی نبود، اما به او آموخت که چگونه گردهمایی افراد همفکر می‌تواند لفاظی را به واقعیت تبدیل کند. قبل از آن، سیاست‌های او عمدتاً از طریق پست‌های طولانی فیس بوک بیان می‌شد که تأثیر آنها مشابه حلقه‌های یانکی‌ها در ۱۰ سال گذشته بود. با در نظر گرفتن این درس، او به یکی از بنیانگذاران اولین فصل دانشجویان عدالت در فلسطین در کالج خود تبدیل شد. با گذر زمان و فراز و نشیب‌های زندگی، او به سمت فیلم، رپ و نویسندگی نیز گرایش پیدا کرد. قبل از ورود به سیاست، ممدانی در صحنه هیپ هاپ فعالیت داشت و با نام " آقای کارداموم " اجرا می‌کرد. او میکس‌تیپ "فیل‌ها در اتاق" را منتشر کرد که از طریق آن به بررسی مضامین آگاهی سیاسی و عدالت اجتماعی پرداخت. این تلاش موسیقیایی به عنوان بیان اولیه آرمان‌های مترقّی او عمل کرد که توسط مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری برنی سندرز بیشتر تقویت شد. این مبارزات به طور قابل توجهی بر بیداری سیاسی و تعهّد او به عدالت اقتصادی تأثیر گذاشت. ممدانی با تمایل به پرداختن به نابرابری‌های اجتماعی، از موسیقی به سیاست روی آورد. او با خدمت به عنوان مدیر قانونگذاری برای یکی از اعضای شورای شهر نیویورک، تجربه عملی در حکومت داری محلی کسب کرد. زهران به عنوان یک عضو مجمع، هر روز برای آینده‌ای مبارزه می‌کرد که در آن هر نیویورکی زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشد و توزیع این شرافت توسط بازار تعیین نشود. در شرایطی که تقریباً یک چهارم همسایگان او در سراسر آستوریا نیمی از درآمد خود را صرف اجاره می‌کنند و آلوده‌ترین هوای کوئینز را تنفس می‌کنند، زهران معتقد است که آینده‌ای که مردم نیویورک سزاوار آن هستند، آینده‌ای است که در آن مسکن، انرژی و عدالت برای بسیاری، نه فقط برای عده‌ای اندک، فراهم باشد. او به دنبال تقویت صدای کسانی خواهد بود که صدایشان در سراسر منطقه و ایالت کمتر شنیده می‌شود.

ممدانی به عنوان عضو مجلس، بر مسائل حیاتی مانند مسکن، حقوق مستاجران و عدالت اقتصادی تمرکز داشته است. او به طور مداوم از سیاست‌هایی که برای محافظت از جوامع آسیب‌پذیر و تضمین دسترسی عادلانه به منابع طراحی شده‌اند، حمایت کرده است. کار او در مجلس، پایه محکمی برای نامزدی شهرداری‌اش ایجاد کرده بود، هرچند کمپین شهرداری زهران مامدانی با چالش‌های قابل توجهی نیز رو‌به‌رو بود.

ممدانی در ابتدا با تردید‌هایی در مورد نامزدی خود مواجه بود، به ویژه در رقابت با چهره‌های سیاسی تثبیت شده‌ای مانند اندرو کومو که از شهرت، بودجه و حمایت نخبگان بیشتری برخوردار بودند. رقابت برای شهرداری، در مقایسه با رقابت‌های قانون گذاری، چالشی بسیار بزرگ‌تر و پیچیده‌تر محسوب می‌شد. همچنین، چهره‌های برجسته دموکرات علیرغم توانایی اثبات شده او در ارتباط با رأی دهندگان در ابتدا از ممدانی حمایت نکردند.

اما او به راحتی تسلیم نشد، ممدانی با استفاده از رسانه‌های آنلاین مردمی، توانست به طور موثری با رأی دهندگان جوان‌تر و کم درآمدتر ارتباط برقرار کند و به پیروزی قاطعی در انتخابات مقدماتی دموکرات‌ها دست یابد. جذابیت او به ویژه در میان نیویورکی‌های طبقه کارگر با دیدگاه‌های مترقّی، قوی بود. تمرکز او بر مسائلی، چون حقوق و عدالت اقتصادی، حمایت عمومی را برای او به ارمغان آورد.

به طور اجمالی برنامه شهرداری ممدانی بر مقرون به صرفه کردن شهر نیویورک برای ساکنان آن تأکید دارد. او همچنین از اصلاحات قابل توجهی در مدیریت مدارس شهر نیویورک حمایت می‌کند. ممدانی پیشنهاد پایان دادن به کنترل شهرداری بر مدارس و حرکت به سوی افزایش نفوذ والدین در بزرگترین سیستم مدارس کشور را مطرح می‌کند. این پیشنهاد بحث‌هایی را در میان قانونگذاران و مدافعان در مورد آینده مؤسسات آموزشی شهر نیویورک آغاز کرده است.

نویسنده بر این اعتقاد است که پیشینه خانوادگی ممدانی، در کنار مزایای آن، ممکن است چالش‌های خاصی را نیز در عرصه سیاسی برای او به همراه داشته باشد.

با توجه به شهرت والدینش (یک فیلمساز و یک مفسر سیاسی برجسته هندی)، ممدانی ممکن است با چالش زیر سایه والدین خود بودن و مقایسه با دستاورد‌های آنها رو‌به‌رو شود. این امر می‌تواند تلاش‌های او برای ایجاد هویت سیاسی مستقل را دشوارتر کند و انتظارات عمومی از او را افزایش دهد. وی به عنوان فردی مسلمان با پیشینه مهاجرتی، ممکن است با کلیشه‌ها یا تعصبات نژادی، قومی و حتی دینی رو‌به‌رو شود. همچنین، با توجه به موفقیت‌های والدینش، ممکن است با این اتهام مواجه شود که او محصول امتیاز است نه فردی که از طبقات پایین‌تر جامعه برخاسته است؛ و نباید فراموش کرد که یکی از بزرگترین چالش‌هایی که ممدانی با آن رو‌به‌رو خواهد بود، مخالفت‌های دونالد ترامپ و تبعات آن است. ترامپ به صراحت اعلام کرده است که دولت او رویکرد متفاوتی را در پیش خواهد گرفت. این موضوع می‌تواند به معنای ایجاد موانع جدی بر سر راه سیاست‌ها و برنامه‌های ممدانی باشد. برای مثال ممدانی از حامیان کاهش بودجه پلیس و تخصیص آن به خدمات اجتماعی است که با تأکید ترامپ بر قانون و نظم و افزایش بودجه برای نهاد‌های امنیتی تضّاد دارد. او به دنبال جایگزینی روش‌های سنتّی پلیس با رویکرد‌های جامعه محور مانند عدالت ترمیمی و پایان دادن به دستگیری‌های مرتبط با مواد مخدر برای حل مسائل اجتماعی است. مامدانی به دنبال اصلاح قوانین اجاره بها به نفع مستأجران است که می‌تواند با سیاست‌های ترامپ در زمینه حمایت از مالکان و بازار آزاد مسکن در تضّاد باشد.

ممدانی از منتقدان سرسخت سیاست‌های اسرائیل در قبال فلسطینیان است و از حقوق فلسطینیان حمایت می‌کند. این موضع با حمایت قاطع ترامپ از اسرائیل و به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت این رژیم در تضّاد است. همچنین ممدانی از کاهش دخالت نظامی آمریکا در منطقه غرب آسیا و تمرکز بر راه حل‌های دیپلماتیک حمایت می‌کند. این رویکرد با سیاست‌های ترامپ در زمینه مداخله نظامی و رویکرد "اول آمریکا " در تضاد است.

زهران، با پشت سر گذاشتن مشکلات متعدّد و در مواجهه با چالش‌های فراوان، از آغاز سال نو میلادی ۲۰۲۶ شهردار نیویورک خواهد بود. اکنون باید دید که آیا او خواهد توانست – یا به عبارت صریح‌تر، اجازه خواهد یافت – تا به وعده‌های انتخاباتی‌اش در بزرگترین شهر آمریکا و قلب اقتصادی این کشور جامه عمل بپوشاند یا خیر.