خطر جدی برای استان البرز
فرونشست استان البرز، مخاطب ۲۴، علیرضا عباسی، نماینده کرج در سومین کنفرانس فرصتها و چالشهای مهندسی استان البرز با رویکرد مخاطرات فرونشست و تبیین سند نظام فنی و اجرایی یکپارچه کشور که روز چهارشنبه ۳۰ مهر در موسسه آموزشی امام خمینی (ره) در البرز برگزار شد، با اشاره به نیازهای جدی کشور در زمینه امنیت غذایی و محدودیت منابع آبی و خاکی اظهار کرد: از ۱۶۴ میلیون هکتار زمین کشور، تنها حدود ۱۰ تا ۱۸ درصد قابل کشاورزی است و این میزان نیز به دلیل استفاده نادرست در حال کاهش است.
وی افزود: در حال حاضر متوسط بارندگی کشور حدود ۲۴۰ میلیمتر و در سالهای اخیر نیز در حال کاهش است. از ۴۰۰ میلیارد مترمکعب نزولات آسمانی، تنها حدود ۱۰۰ میلیارد مترمکعب در حوزههای مختلف مورد استفاده قرار میگیرد.
عباسی ادامه داد: برداشت بیرویه از سفرههای آب زیرزمینی، حفر بیش از ۹۰۰ هزار حلقه چاه که حدود ۴۰۰ هزار حلقه آن غیرمجاز است و احداث سدها و ایجاد مخازن تبخیر، منابع آبی را به شدت کاهش داده است. کشور ما در منطقه خشک و نیمهخشک قرار دارد و با بارندگی یکسوم متوسط جهانی و تبخیر سه برابر آن مواجه است.
نماینده کرج، فردیس و اشتهارد در مجلس شورای اسلامی عنوان کرد: این برداشت بیرویه منجر به پدیده فرونشست و در برخی مناطق به فروچاله تبدیل شده که زیرساختهای حیاتی مانند خطوط انتقال گاز، آب، اتوبانها و راهآهن را تهدید میکند. این پدیده در خرمدشت منجر به تخلیه و بازسازی مدرسهای با هزینهای سنگین شد. بنابراین، اگر به فرونشست توجه نکنیم، تبعات متعددی در انتظار کشور خواهد بود.
عباسی افزود: راهکار اصلی، افزایش بهرهوری در مصرف آب و اصلاح روشهای کشاورزی است. در حالی که خودکفایی غذایی ضروری است، باید با مصرف بهینه آب محصول بیشتری تولید کرد. استان البرز قطب علم و فناوری است و دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی باید در این زمینه فعالتر و پایاننامهها و رسالهها نیز باید ناظر به حل مسائل واقعی کشور باشند.
وی همچنین گفت: طرحهایی مانند ۲۰ میلیون هکتار آبخیزداری و بازگرداندن ۱۵ درصد آبهای هدررفته به چرخه مصرف در برنامه هفتم توسعه باید به عنوان تکلیف در نظر گرفته شود. لایحه فرونشست نیز در مجلس و کمیسیون کشاورزی در حال بررسی است و از متخصصان و دغدغهمندان خواسته شده تا نظرات خود را ارائه دهند.
عباسی خاطرنشان کرد: استان البرز جزو پنج استان اول درگیر فرونشست است و با وجود ظرفیتهای علمی و تحقیقاتی، ورود جدی محققان و برگزاری جلسات هماندیشی برای حل این مشکل ضروری است.
