کاهش مالیات یا تعرفه‌ها؛ چه کسی از سیاست ترامپ نفع میبرد؟
مخاطب ۲۴، به گزارش سی ان ان، جمهوری‌خواهان و رئیس‌جمهور دونالد ترامپ می‌خواهند بابت چیزی که او «بزرگ‌ترین کاهش مالیات در تاریخ کشورمان» نامیده است، یعنی کاهش مالیات بر درآمد در «قانون یک لایحه بزرگ و زیبا» (One Big Beautiful Bill Act)، اعتبار بگیرند.
دموکرات‌ها و طرفداران تجارت آزاد می‌گویند سیاست تعرفه‌ای ترامپ ــ که بر بیشتر کالا‌های وارداتی از سراسر جهان مالیات بست ــ یکی از بزرگ‌ترین افزایش‌های مالیاتی در تاریخ است.
هر دو ادعا قابل بحث هستند، اما برای بیشتر آمریکایی‌ها، اینکه تعرفه‌ها و کاهش مالیات‌ها چگونه بر زندگی روزمره‌شان تأثیر می‌گذارد، پرسشی بسیار مهم است.
یافتن پاسخ دشوار و پر از جزئیات است. اما طبق محاسبات آزمایشگاه بودجه ییل، خانوارهای آمریکایی ممکن است به طور متوسط ۲۳۰۰ دلار هزینه بیشتر بابت سیاست‌های تعرفه‌ای کنونی پرداخت کنند؛ یعنی تقریباً سه برابر سود متوسط حدود ۸۰۰ دلاری از مفاد مالیاتی جدید OBBBA.
جان ریکو، معاون تحلیل سیاست در این آزمایشگاه گفت:
«برای خانوار‌ها در مجموع، افزایش مالیاتی که از تعرفه‌ها حس می‌کنند بزرگ‌تر از کاهش مالیاتی است که از مفاد جدید بسته جمهوری‌خواهان نصیبشان می‌شود.»
متغیر‌های پیچیده
تعرفه‌ها هنوز به آن سطح تورمی که اقتصاددانان پیش‌بینی کرده بودند، نرسیده‌اند، هرچند روند افزایشی دارند.
برخی از اثرات تعرفه‌ها ممکن است با تأخیر ظاهر شود، چون بیشتر سیاست‌های تعرفه‌ای ترامپ تازه اجرا شده‌اند.
اقتصاد آمریکا عظیم و غیرمتمرکز است و عوامل بسیاری فراتر از مالیات و تعرفه بر آن اثر می‌گذارند.
ترامپ و جمهوری‌خواهان می‌گویند کاهش مالیات‌ها از تعرفه‌ها بزرگ‌تر است، اما این واقعیت را نادیده می‌گیرند که بخش عمده‌ای از کاهش‌ها برای بسیاری از آمریکایی‌ها محسوس نیست. بیشتر مفاد لایحه صرفاً تمدید کاهش‌های موقتی دوران نخست ریاست‌جمهوری ترامپ است.
برخی بند‌های خاص، مانند معافیت موقت مالیات بر انعام، فقط به بخش کوچکی از نیروی کار کمک می‌کنند. علاوه بر این، این لایحه شامل کاهش‌هایی در شبکه تأمین اجتماعی مانند کمک غذایی و مدیکید است که انتظار می‌رود میلیون‌ها نفر آن را از دست بدهند و این امر بر کیفیت زندگی و منابع مالی‌شان اثر بگذارد.
طبق یک تحلیل دیگر از ییل، حتی پیش از این کاهش‌ها، بار هزینه‌ای تعرفه‌ها احتمالاً صد‌ها هزار آمریکایی را سال آینده به زیر خط فقر خواهد برد.
ماهیت تعرفه‌ها
تعرفه‌ها در عمل نوعی مالیات ملی بر کالا‌های وارداتی هستند، هرچند نرخ آنها بسته به کشور متفاوت است و تغییر می‌کند. تأثیرشان نیز ممکن است تغییر کند، اگر همان‌طور که ترامپ وعده داده، باعث رونق تولید داخلی آمریکا شوند.
محاسبات ییل
۱۰٪ بالای درآمدی (میانگین سالانه ۵۱۸ هزار دلار): حدود ۱۳،۶۰۰ دلار کاهش مالیات خواهند داشت، اما ۵،۴۵۰ دلار افزایش هزینه به خاطر تعرفه‌ها. در نهایت، سود خالص ۸،۲۰۰ دلار (۱.۶٪ افزایش درآمد).
خانوارهای با درآمد متوسط (۱۰۵ تا ۱۲۲ هزار دلار): کاهش مالیات ۱،۲۰۰ دلار ولی افزایش هزینه ۲،۲۰۰ دلار → زیان خالص.
۱۰٪ پایین درآمدی (کمتر از ۳۹ هزار دلار): کاهش درآمد سالانه نزدیک به ۲،۶۰۰ دلار (۶.۶٪ کاهش). این شامل ۱،۳۵۰ دلار هزینه بیشتر از تعرفه‌ها و حدود ۱،۲۰۰ دلار زیان از کاهش مزایای اجتماعی است.
ییل نشان داد که:
ثروتمندان در ۲۰۲۷ حدود ۵،۲۵۰ دلار از درآمد قابل‌مصرفشان را به خاطر افزایش قیمت‌ها از دست می‌دهند (فقط ۱٪ از درآمدشان).
اما فقرا بیش از ۱،۳۰۰ دلار از دست می‌دهند، که معادل ۳.۵٪ درآمدشان است.
اثر واقعی مالیات‌ها
بیشتر کاهش‌های مالیاتی فقط تمدید موارد قبلی است، نه جدید.
با نگاه صرف به مفاد تازه (معافیت مالیات انعام و اضافه‌کاری، معافیت بیشتر سالمندان، اعتبار مالیاتی کودک)، متوسط کاهش مالیات ۸۰۰ دلار خواهد بود.
با احتساب تمدیدها، این عدد به ۳،۰۰۰ دلار می‌رسد.
به گفته پژوهشگران مرکز سیاست مالیاتی Urban-Brookings:
«کاهش مالیات بیشتر به نفع ثروتمندان است، در حالی‌که تعرفه‌ها اثر معکوس دارند و به طور مساوی‌تر توزیع می‌شوند، بنابراین فشار بیشتری بر کم‌درآمد‌ها وارد می‌کنند.»
بدهی ملی
تعرفه‌ها: کاهش کسری بودجه فدرال به میزان ۳.۳ تریلیون دلار (۲۰۲۵ تا ۲۰۳۵) + صرفه‌جویی در بهره حدود ۷۰۰ میلیارد دلار → مجموعاً ۴ تریلیون دلار.
لایحه جمهوری‌خواهان: افزایش بدهی به میزان ۴.۱ تریلیون دلار (۲۰۲۵ تا ۲۰۳۴) → افزایش کسری بودجه ۳.۴ تریلیون + حدود ۷۱۸ میلیارد دلار هزینه بهره.
پیامد نابرابری
به گفته آدام میشل از اندیشکده کاتو:
کاهش مالیات‌ها پر از تبصره‌های خاص برای گروه‌های ویژه است (مانند مالکان خانه در سواحل شرقی، شرکت‌های نفت و گاز، شکارچیان نهنگ آلاسکا و تولیدکنندگان رام در لوئیزیانا).
تعرفه‌ها هم به برخی صنایع ضربه بیشتری می‌زنند.
او گفت:
«در مجموع، این دو تغییر ما را به سوی یک نظام مالی بسیار نابرابرتر و بی‌ثبات‌تر سوق می‌دهد که اصلاحات پایدار را با معافیت‌ها و مالیات‌های پرنوسان و تحریف‌کننده جایگزین می‌کند و ثبات و عدالت بلندمدت را تضعیف می‌سازد.»
منبع: سی ان ان
