مخاطب۲۴، ارتش اسرائیل روز شنبه با یورش به خانه باسل عدرا، کارگردان و روزنامهنگار فلسطینی برنده جایزه اسکار، موجی از واکنشهای بینالمللی را برانگیخت. عدرا که مستند تحسینشده «جز این سرزمین، جایی نیست» را به همراه یووال آبراهام، روزنامهنگار اسرائیلی، و دو فعال دیگر کارگردانی کرده بود، سالهاست مستندسازی درباره خشونت ارتش و شهرکنشینان اسرائیلی در منطقه مسافر یطا را دنبال میکند.
این مستند که در اسکار مورد تقدیر قرار گرفت، تصویری از مقاومت مردم محلی در برابر تخریب خانهها، اخراج اجباری و تسلط نظامی اسرائیل ارائه میدهد؛ منطقهای که عدرا خود در آن رشد کرده است. او در گفتوگو با خبرگزاری آسوشیتدپرس تأکید کرد که پیش از یورش نظامیان، شهرکنشینان به روستایش حمله کرده و چند عضو خانوادهاش از جمله دو برادرش مجروح شده بودند. وی در حالی که نزدیکانش را به بیمارستان منتقل میکرد، مطلع شد که خانهاش هدف حمله سربازان قرار گرفته است.
عدرا این وقایع را «وحشتناک» توصیف کرده و میگوید: «سیستم به گونهای طراحی شده تا ما را مرعوب کند؛ حتی اگر از خشونت فیلم بگیریم، ارتش وارد عمل میشود، خانهها را میگردد و مردم را تحت فشار قرار میدهد.» یووال آبراهام، همکار اسرائیلی او، نیز به تکراری بودن این چرخه خشونت اشاره کرده و توضیح داد: «ابتدا شهرکنشینان با خشونت حمله میکنند، سپس ارتش به جای مقابله با مهاجمان، فلسطینیان را سرکوب میکند.»
تحلیلگران معتقدند این حادثه بار دیگر نشان داد که سیاستهای اسرائیل در کرانه باختری تنها محدود به شهرکسازی نیست، بلکه با ابزار نظامی و امنیتی به دنبال تغییر بافت جمعیتی و حذف تدریجی فلسطینیان است. در حال حاضر بیش از ۵۰۰ هزار شهرکنشین اسرائیلی در بیش از ۱۰۰ شهرک غیرقانونی در کرانه باختری زندگی میکنند، در حالی که حدود سه میلیون فلسطینی تحت حاکمیت نظامی اسرائیل در همین منطقه به سر میبرند.
این تحولات همزمان با اعلام صریح بنیامین نتانیاهو مبنی بر اینکه «هیچ کشور فلسطینی وجود نخواهد داشت» رخ میدهد. نخستوزیر اسرائیل اخیراً طرحی برای گسترش شهرکهای یهودینشین بر روی زمینهایی که فلسطینیان آن را پایه کشور مستقل آینده خود میدانند، تصویب کرده است. اقدامی که برخلاف قطعنامههای سازمان ملل و در تضاد آشکار با حکم سال گذشته دیوان بینالمللی دادگستری است که خواستار پایان فوری اشغالگری شد.
از نگاه ناظران، یورش به خانه کارگردان فلسطینی تنها یک حادثه شخصی نیست، بلکه نمادی از سیاستی سازمانیافته است که با هدف تضعیف روایت فلسطینی، ایجاد هراس و جلوگیری از بازنمایی حقیقت در سطح جهانی دنبال میشود. در واقع، این اقدام نشان میدهد که جنگ روایتها به همان اندازه جنگ میدانی برای اسرائیل اهمیت دارد.