اولین کشور دارای بزرگترین ناوگان پهپاد در سال ۲۰۲۵ کدام کشور بود؟
مخاطب ۲۴- پهپاد‌های نظامی یا سامانه‌های هوایی بدون سرنشین (UAV)، به ابزار‌هایی حیاتی در جنگ‌های مدرن تبدیل شده‌اند. آنها دیگر صرفاً ابزار‌های شناسایی نیستند، بلکه عملیات‌های مرگبار انجام می‌دهند، جنگ الکترونیکی راه می‌اندازند و در لحظه اطلاعات حیاتی در اختیار نیرو‌های میدانی قرار می‌دهند.
ارتش‌های جهان با درک اهمیت تسلط هوایی و کنترل میدان نبرد، سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در توسعه ناوگان پهپادی خود انجام داده‌اند. تا سال ۲۰۲۵، بسیاری از کشور‌ها به سرعت در حال خرید یا ساخت پهپاد‌هایی برای مأموریت‌های متنوع، از پهپاد‌های کوچک نظارتی گرفته تا سامانه‌های با برد بلند و ارتفاع بالا بوده‌اند.
در این گزارش، ۱۰ کشوری را معرفی می‌کنیم که بر اساس تخمین‌های جدید و روند‌های فعلی، بیشترین تعداد و پیشرفته‌ترین ناوگان پهپادی نظامی را در اختیار دارند:
۱۰ کشور دارای بزرگترین ناوگان پهپاد در سال ۲۰۲۵
۱. ایالات متحده – حدود ۱۳.۰۰۰ پهپاد
آمریکا با اختلافی چشم‌گیر، همچنان قدرت پهپادی جهان است. ناوگانی حدوداً ۱۳ هزار دستگاهی که اغلب برای مأموریت‌های تاکتیکی استفاده می‌شوند، اما تعداد قابل‌توجهی از آنها نیز قابلیت انجام حملات دقیق و نظارت جهانی در لحظه را دارند.
پهپاد‌های شاخص:
MQ-۹ Reaper: پهپاد شکارچی-قاتل با برد بالا و قابلیت حمله‌ی دقیق.
MQ-۱ C Gray Eagle: پهپاد شناسایی و مسلح ارتش آمریکا.
RQ-۴ Global Hawk: پهپاد شناسایی با ارتفاع بالا و برد قاره‌ای.
RQ-۱۱ Raven: پهپاد دستی سبک برای عملیات‌های نزدیک در سطح میدان نبرد.
حدود ۶۰٪ ناوگان آمریکا را RQ-۱۱ Raven تشکیل می‌دهند. این پهپاد‌های کوچک نقش کلیدی در ارائه اطلاعات فوری به فرماندهان میدان دارند. در کنار آن، MQ-۹ و RQ-۴ برای عملیات‌های راهبردی با دقت بالا کاربرد دارند. ایالات متحده تمرکز اصلی خود را بر صادرات نگذاشته، اما فروش محدود MQ-۹ Reaper به کشور‌های متحد تأثیر زیادی در ساختار نیرو‌های هوایی آنها داشته است. سرمایه‌گذاری سنگین آمریکا در پرواز خودکار و هوش مصنوعی، مرز‌های توانایی‌های عملیاتی پهپاد‌ها را در زمینه‌ی جنگ الکترونیکی و پنهان‌کاری گسترش خواهد داد.
۲. ترکیه – حدود ۱.۴۲۱ پهپاد
ترکیه با تکیه بر توسعه‌ی داخلی و استفاده مؤثر در نبرد‌های واقعی، به یکی از قدرت‌های بزرگ پهپادی جهان تبدیل شده است. ناوگان ۱۴۲۱ دستگاهی این کشور، دومین ناوگان بزرگ جهان در سال ۲۰۲۵ به‌شمار می‌رود.
پهپاد‌های شاخص:
Bayraktar TB ۲: پهپادی با ارتفاع متوسط و برد بلند که در سوریه، لیبی، قره‌باغ و اوکراین به‌کار رفته است.
ANKA-S: پهپادی با کنترل ماهواره‌ای برای شناسایی و حمله.
Bayraktar Akıncı: پهپاد راهبردی با قابلیت حمل موشک‌های کروز و ماندگاری پروازی بالا.
موفقیت ترکیه ناشی از دیپلماسی صادرات پهپاد است. کشور‌هایی مانند آذربایجان، قطر و اوکراین به شدت به پهپاد‌های ترکیه‌ای وابسته‌اند.
ترکیه بیشتر از تعداد، بر توانمندی‌های انعطاف‌پذیر و استقلال عملیاتی تمرکز دارد. خطوط تولید داخلی، نرم‌افزار‌های بومی و مهمات ساخت داخل، این استقلال را تقویت می‌کند.
۳. لهستان – حدود ۱.۲۰۹ پهپاد
لهستان با ناوگانی قدرتمند در میان کشور‌های اروپایی، پهپاد را در قلب ساختار دفاعی خود قرار داده است. این کشور پهپاد‌هایی را برای شناسایی، حملات نقطه‌ای و هماهنگی میدانی به‌کار گرفته است.
پهپاد‌های شاخص:
Warmate: مهمات سرگردان با قابلیت حمله‌ی خودکار.
Orlik PGZ-۱۹ R: پهپاد تاکتیکی برای هماهنگی با توپخانه.
Orbiter ۲/۳: پهپاد‌های شناسایی در همکاری با اسرائیل.
لهستان به‌شدت به مهمات سرگردان علاقه‌مند است و ناوگان خود را مطابق با تغییرات جنگ‌های مدرن تطبیق داده است.
۴. روسیه – حدود ۱.۰۵۰ پهپاد
روسیه، به‌ویژه در جریان جنگ در اوکراین، بر توسعه‌ی پهپاد‌های داخلی متمرکز شده است. ناوگان آن بیشتر شامل مدل‌های تاکتیکی است که برای هدایت آتش توپخانه استفاده می‌شوند.
پهپاد‌های شاخص:
Orlan-۱۰: ستون فقرات عملیات‌های شناسایی روسیه.
Searcher Mk II: پهپاد اسرائیلی برای شناسایی.
Altius-U: پهپاد تهاجمی سنگین با قابلیت ارتفاع بالا.
تحریم‌ها باعث شد روسیه به تولید داخلی تکیه کند. برنامه‌هایی مانند پهپاد Orion و Altius-U، در راستای کاهش وابستگی به خارج پیش می‌روند.
۵. آلمان – حدود ۶۷۰ پهپاد
آلمان با رویکردی چندملیتی و عمل‌گرایانه، ناوگانی متعادل بین سیستم‌های تاکتیکی و پهپاد‌های اجاره‌ای در اختیار دارد.
پهپاد‌های شاخص:
LUNA: پهپاد تاکتیکی برای نظارت و ارتباطات.
Heron ۱: پهپاد اسرائیلی با برد متوسط.
Eurodrone: پروژه مشترک با فرانسه، اسپانیا و ایتالیا.
استفاده‌ی آلمان از پهپاد‌های مسلح به‌دلیل محدودیت‌های سیاسی، کمتر است. اما پروژه‌های چندملیتی، راه را برای توسعه آینده باز کرده‌اند.
۶. هند – حدود ۶۲۵ پهپاد
هند بیشتر از پهپاد‌های وارداتی (به‌ویژه اسرائیلی) استفاده می‌کند، اما برنامه‌های داخلی مانند Rustom-II در دست توسعه هستند.
پهپاد‌های شاخص:
Spylite: پهپاد تاکتیکی ساخت اسرائیل.
Heron ۱: پهپاد برد متوسط.
Rustom-II: پهپاد بومی در حال آزمایش.
پهپاد‌ها در مرز‌های چین و پاکستان استفاده گسترده دارند. تمرکز اصلی بر شناسایی است، اما تلاش برای توسعه توان تهاجمی در جریان است.
۷. فرانسه – حدود ۵۹۱ پهپاد
فرانسه از پهپاد در سه حوزه‌ی زمینی، هوایی و دریایی استفاده می‌کند و به خودکفایی صنعتی توجه ویژه دارد.
پهپاد‌های شاخص:
Spy’Ranger: پهپاد تاکتیکی سبک.
Safran Patroller: پهپاد تاکتیکی برای جنگ الکترونیک.
MQ-۹ Reaper: پهپاد مسلح آمریکایی.
SDAM: پهپاد چرخ‌بال دریایی.
فرانسه جزو معدود کشور‌هایی است که به‌طور جدی پهپاد‌های دریایی را وارد خدمت کرده است.
۸. استرالیا – حدود ۵۵۷ پهپاد
استرالیا به‌دلیل وسعت جغرافیایی، از پهپاد در طیف وسیعی از مأموریت‌ها استفاده می‌کند.
پهپاد‌های شاخص:
PD-۱۰۰ Black Hornet: پهپاد نانو برای سربازان پیاده.
Phantom ۴: پهپاد تجاری برای کاربری نظامی.
MQ-۹ Reaper: پهپاد مسلح.
MQ-۴ C Triton: پهپاد دریایی بلندبرد.
پهپاد‌ها به‌ویژه در گشت‌های ساحلی، امنیت دریایی و عملیات مشترک با آمریکا نقش کلیدی دارند.
۹. کره جنوبی – حدود ۵۱۸ پهپاد
با توجه به مرز پرتنش با کره شمالی، پهپاد نقش حیاتی در دفاع هوایی کره جنوبی دارد.
پهپاد‌های شاخص:
RQ-۴ Global Hawk: پهپاد شناسایی بلندبرد.
KUS-FT: پهپاد تاکتیکی داخلی.
Songgolmae-II: پهپاد بومی برای دیده‌بانی مرزی.
پهپاد‌های کره‌ای در حال پیشرفت به سمت توان تهاجمی و جنگ الکترونیک هستند.
۱۰. فنلاند – حدود ۴۱۲ پهپاد
فنلاند با توجه به نزدیکی به روسیه و شرایط اقلیمی خاص، روی پهپاد‌های سبک، مقاوم و تاکتیکی تمرکز دارد.
پهپاد‌های شاخص:
Orbiter ۲-B: پهپاد تاکتیکی ساخت اسرائیل.
Ranger: پهپاد مشترک با سوئیس.
پهپاد‌ها در دکترین دفاع غیرمتمرکز فنلاند نقش کلیدی دارند و در عملیات‌های برفی و جنگل‌پیمایی به‌کار می‌روند.
پهپاد‌های نظامی نه‌تنها ساختار نبرد‌ها را متحول کرده‌اند، بلکه به ابزار قدرت سیاسی نیز تبدیل شده‌اند. این ۱۰ کشور نه‌تنها از نظر تعداد، بلکه از نظر تأثیر راهبردی، فناوری بومی، صادرات و نوآوری تاکتیکی در صدر قرار دارند. برتری پهپادی، دیگر فقط به شمار پهپاد‌ها نیست؛ بلکه به توان ترکیب آنها در میدان نبرد، خودکفایی، و نقش آنها در دکترین دفاعی و سیاست خارجی بستگی دارد.
