فرانسیس آسیایی جانشین پاپ می شود!
مخاطب ۲۴- او برجسته‌ترین روحانی فیلیپینی در عصر حاضر است و به دلیل نزدیکی فکری و معنوی‌اش به پاپ فقید فرانسیس، به «فرانسیس آسیایی» ملقب شده است.
الجزیره در گزارشی به جانشین احتمالی پاپ رهبر کاتولیک‌های جهان که امروز مراسم تشییع جنازه اش در رم و با حضور رهبران جهان برگزار شد، پرداخت و نوشت: لوییس آنتونیو تاگله، کاردینال اسقف فیلیپینی، عالی‌رتبه‌ترین شخصیت کلیسایی از فیلیپین است که توانسته به حلقه‌های بالای واتیکان راه یابد. او برجسته‌ترین روحانی فیلیپینی در عصر حاضر است و به دلیل نزدیکی فکری و معنوی‌اش به پاپ فقید فرانسیس، به «فرانسیس آسیایی» ملقب شده است. به گفته روزنامه‌هایی که به مسیر او پرداخته‌اند، او همچنین در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۴ لقب «تأثیرگذارترین فرد در آسیا و فیلیپین» را کسب کرده است.
تولد و رشد و نمو
لوییس آنتونیو گوکیم تاگله در ۲۱ ژوئن ۱۹۵۷ در شهر مانیل در فیلیپین به دنیا آمد. پدربزرگش از یک خانواده اشرافی فیلیپینی بود و مادرش از یک خانواده ثروتمند چینی‌تبار بود که به فیلیپین مهاجرت کرده بودند. او یک برادر دارد.
خانواده‌اش او را «چیتو» صدا می‌زنند و پس از کسب شهرت گسترده، این لقب در میان دوستدارانش رواج یافت.
تاگله تحصیلات دینی خود را در مدرسه سنت آندراوس در پاراناکه، که توسط انجمن مبلغین اداره می‌شد، گذراند.
تحصیلات
تاگله آرزو داشت پزشک شود، اما بعداً تصمیم گرفت وارد مدرسه الهیات سنت یوسف در مانیل شود. او فلسفه را در دانشگاه آتنیوم و الهیات را در دانشکده الهیات لویولا آموخت و سپس برای تحصیل به دانشگاه آتنیو دی مانیل رفت و در سال ۱۹۷۷ با مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل شد و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد را دریافت کرد.
تاگله خدمت کلیسایی خود را به عنوان کشیش در اسقف‌نشین ایموس آغاز کرد و در کلیسا‌ها خدمت کرد و به عنوان مدیر معنوی مدرسه الهیات در آنجا فعالیت کرد. او در سال ۱۹۸۱ به مقام شماسی و سپس در سال ۱۹۸۲ به درجه کشیشی رسید و سپس بین سال‌های ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۵ مدیر معنوی و استاد مدرسه الهیات و سپس رئیس آن شد.
این جوان سپس برای تحصیل به دانشگاه کاتولیک آمریکا در واشنگتن فرستاده شد و در سال ۱۹۸۷ با مدرک لیسانس در علم الهیات فارغ‌التحصیل شد و پس از آن دکترای خود را با رتبه عالی در زمینه اصل اسقفیت جمعی در آموزش و عمل پاپ پل ششم در سال ۱۹۹۱ دریافت کرد.
تاگله به زبان‌های تاگالوگی، انگلیسی و ایتالیایی تسلط دارد و با زبان‌های فرانسوی، کره‌ای، چینی و لاتین آشنایی دارد.
اندیشه
تاگله از نظر الهیاتی و سیاسی «میانه‌رو» به شمار می‌رود، زیرا به خاطر موافقتش با اجازه دادن به کاتولیک‌های مطلقه و ازدواج‌کرده مدنی برای تناول قربانی مقدس شناخته می‌شود. او همچنین از «لحن سخت کلیسا» نسبت به همجنس‌گرایان، مادران مجرد و ازدواج‌کرده‌های بار دوم انتقاد می‌کند و موضع خصمانه‌ای نسبت به قانون «سلامت باروری» که دولت فیلیپین آن را ترویج می‌کند، اتخاذ نمی‌کند، اما در مقابل به صراحت از آن حمایت نمی‌کند.
او با توافق سری بین «واتیکان و چین» مخالف نیست و از برجسته‌ترین حامیان گشایش محتاطانه به سوی پکن به شمار می‌رود. او قبلاً در چارچوب کلیسای آسیایی مأموریت‌هایی را بر عهده داشته که با سیاست واتیکان در قبال چین تلاقی داشته است. او همچنین از برجسته‌ترین اعضای «مکتب بولونیا» به شمار می‌رود، که مجمع واتیکان دوم را به عنوان نقطه عطفی اساسی در مسیر کلیسا، نه صرفاً امتدادی از سنت پیشین، می‌نگرد.
او یکی از چهره‌های برجسته در ترویج مفهوم «کلیسای سینودالی» است، زیرا به طور فعال در «روند سینودس برای سینودالیته» که توسط پاپ فرانسیس برای تقویت روحیه مشارکت و مشورت در داخل کلیسا راه‌اندازی شد، شرکت کرد.
در مقابل، انتقاداتی به او وارد شده است که شامل تردید در شکل‌گیری الهیاتی او می‌شود، زیرا او عضو هیئت تحریریه یک اثر تاریخی با گرایش پیشرو در مورد مجمع واتیکان دوم بود، پروژه‌ای که مورد انتقاد خود پاپ بندیکت شانزدهم قرار گرفت.
تجربه دینی
تاگله پس از اتمام تحصیلاتش در آمریکا، به فیلیپین بازگشت و کار خود را به عنوان رئیس حوزه علمیه از سر گرفت. او همچنین در آن زمان عضو شورای کشیشان و شورای مشاوران اسقف بود. در سال ۱۹۹۳ به عنوان معاون اسقف برای دستورات مذهبی منصوب شد و در سال ۱۹۹۷ عضو کمیسیون الهیات بین المللی شد.
در سال ۱۹۹۸، کشیش کلیسای جامع ایموس شد و به تدریس الهیات، مدیریت خلوت‌های معنوی و سازماندهی دوره‌هایی برای کشیشان و راهبان در کشورش پرداخت. او همچنین در آن دوره در کنفرانس اسقف‌های فیلیپین و اتحادیه کنفرانس‌های اسقف‌ها در آسیا شرکت کرد و به شهرت گسترده‌ای دست یافت.
در آغاز هزاره، اسقف اسقفیه ایموس شد تا اینکه در سال ۲۰۱۱ ریاست اسقف‌های مانیل (بزرگترین و مهمترین اسقفیه در فیلیپین) را بر عهده گرفت. پاپ بندیکت شانزدهم او را در این مقام منصوب کرد و در سال ۲۰۱۵ ریاست سازمان کاریتاس بین المللی را بر عهده گرفت که بیش از ۱۵۰ سازمان امداد کاتولیک در سراسر جهان را اداره می‌کند.
در همان سال، پاپ فرانسیس او را به عنوان رئیس اتحادیه جهانی کاتولیک برای کتاب مقدس منصوب کرد، سپس در سال ۲۰۱۹ به واتیکان نقل مکان کرد و به عنوان رئیس جماعت تبشیر ملل منصوب شد که یکی از مهمترین بخش‌ها در دستگاه اداری واتیکان است و به نظارت بر مأموریت‌های کاتولیک در سراسر جهان می‌پردازد.
پس از آن، در سال ۲۰۲۰ توسط پاپ فرانسیس عضو رتبه اسقف‌ها شد و اولین آسیایی بود که این سمت را بر عهده گرفت. در سال ۲۰۲۱ به عضویت در اداره دارایی‌های کرسی مقدس ارتقا یافت که بازوی مالی واتیکان و مسئول مدیریت وجوه و سرمایه گذاری‌های آن است.
تاگله در سال ۲۰۲۲ در چارچوب اصلاحات داخلی که پاپ فرانسیس در پی شکایات دریافت شده در مورد «قلدری و سوء رفتار با کارکنان» به تصویب رساند، از رهبری عالی سازمان کاریتاس بین المللی برکنار شد، اگرچه تحقیقات ثابت کرد که تاگله در این موضوع دخالتی نداشته است.
در سال ۲۰۲۴، پاپ فرانسیس او را به عنوان فرستاده ویژه به کنگره ملی اوکاریستی در ایندیاناپولیس در ایالات متحده در دوره ۱۷ تا ۲۱ ژوئیه انتخاب کرد. او همچنین سمت فرماندار جماعت تبشیر ملل در رم و مسئولیت دفتر تبلیغات مذهبی در واتیکان را بر عهده گرفت.
مهمترین مناصب و مسئولیت ها:
معاون رئیس بخش اول تبشیر و کلیسا‌های خصوصی جدید در دایره تبشیر.
مشاور ارشد دانشگاه پاپی اوربانیا.
اسقف اعظم افتخاری مانیل.
در سال ۲۰۰۱ درجه اسقف را دریافت کرد و اسقفیه ایموس را بر عهده گرفت.
رئیس اسقف‌های مانیل در سال ۲۰۱۱.
شرکت کننده در مجمع محرمانه‌ای که در آن پاپ فرانسیس در سال ۲۰۱۳ انتخاب شد.
رئیس کمیسیون مجمع عمومی فوق العاده سوم سینود اسقف‌ها در سال ۲۰۱۴.
رئیس کمیسیون مجمع عمومی عادی چهاردهم سینود اسقف‌ها در سال ۲۰۱۵.
رئیس سازمان کاریتاس بین المللی در سال ۲۰۱۵.
رئیس جماعت تبشیر ملل با انتصاب از سوی پاپ فرانسیس در سال ۲۰۱۹.
در سال ۲۰۲۰ به رتبه کاردینال ارتقا یافت.
