بیانیه باشگاه پرسپولیس علیه فدراسیون فوتبال
مخاطب ۲۴- در این اطلاعیه آمده است: یک روز تعطیل و یک حکم دیگر.
فوتبال بهانه است، مقصود پرسپولیس است. چه روز تعطیل باشد و چه لغو یک قانون به سود دیگران، چند ساعت مانده به پایان نقل و انتقالات.
شنبه قرار است فریاد دختران پرسپولیس گوش‌ها را ….
نه قرار نیست کر کند، بلکه شاید گوش‌هایی را شنوا سازد. شاید!
سرخپوشان ایران با اجرای حکمی تعلیقی در بازی با استقلال خوزستان فقط از حضور دختران و بانوان پرسپولیسی بهره‌مند خواهد بود.
فدراسیون فوتبالی که ماه‌ها است تکلیف یک پرونده را روشن نکرده و با این اقدام برای تیم ملی هم حاشیه درست کرد و دست به تحریک تماشاگران فوتبال زد، حالا در روز‌های تعطیل اضافه‌کاری می‌کند تا برای پرسپولیس و هوادارانش حکم بدهد.
ما همچنان تاوان می‌دهیم. تاوان قهرمانی‌ها، تاوان سختکوشی، تاوان محبوب‌ترین بودن، تاوان این که طرفداران یک تیم دیگر آمدند در خانه خود ما، از بیرون ورزشگاه تا داخل آن تهدید و ارعاب کردند. در داخل ورزشگاه هنوز تماشاگر پرسپولیس نیامده بود که توهین‌ها را شروع کردند. نرده‌ها را یا شکستند یا از روی آن گذشتند. ورزشگاه را با پلاستیک‌های حاوی مایعاتی مشخص نجس کردند و آن را به روی هواداران پرسپولیس ریختند.
به هواداران پرسپولیس حمله کردند. تعداد زیادی را راهی بیمارستان کردند. سر شکستند و چشم درآوردند. حالا پرسپولیس همچنان باید تاوان بدهد و محروم شود. سالی که نکوست از بهارش پیداست.
برای پرسپولیس در روز تعطیل حکم صادر شد و همین چند روز قبل بود که کمیته اخلاق هم مدیر تیم پرسپولیس را در روز تعطیل و روز بازی احضار کرد.
احضار در حالی که سرمربی تیم فولاد اصلا نامی از افشین پیروانی نیاورده بود و همچنین به کرات اعلام کرد، ماجرای نقل شده از سوی او مربوط به زمانی است که پیروانی در پرسپولیس حضور نداشت.
با این همه پیگیری و سختکوشی ارکان قضایی فوتبال ایران چگونه است که فدراسیون فوتبال از دادن حکم علیه دروازه‌بان پیشین پرسپولیس که نسبت به فسخ غیر موجه اقدام کرد، عاجز است؟
چرا این پرونده هفت ماه است که خاک می‌خورد؟ چگونه است که یک نفر می‌تواند به فسخ غیرموجه و غیرقانونی محکوم شود، اما بر خلاف تمام اصول حاکم بر قوانین داخلی و بین‌المللی تمام محرومیتش تعلیق گردد؟!
چگونه می‌شود بخشی از فدراسیون چنین حکمی دهد که در جایگاه صدور آن نبود؟ اگر هم بود چگونه بر خلاف تمام قواعد رفتار کرد؟
به طور مشخص کدام تیم در لیگ‌برتر از این مساله سود برد؟
آیا این دخالت در نتایج رقابت‌های لیگ برتر به نفع تیمی خاص نبود؟
آیا چنین دخل و تصرفی که منجر به تغییر نتایج می‌شود با عدالت و مساوات در مسابقات هم‌خوانی دارد؟
راستی چه شد که یک باشگاه خاص هنوز با حکم بسته شدن پنجره نقل و انتقالات خود به دلیل دخالت در تحریک بازیکن برای فسخ غیر موجه بازیکن با باشگاه سابقش محکوم نشده است؟
در حالی که در مقررات بین‌المللی اصل بر این است که باشگاه مقصد چنین کرده است با وجود اعتراف مالک باشگاه، چگونه حکم به برائت داده شد؟ چگونه دخالت برایتان احراز نشد در حالی که طرف خود نه یک بار که چندبار اعتراف کرد؟
اگر باشگاه پرسپولیس در جریان پیگیری موضوع در محاکم بین‌المللی، آن اعترافات را ارائه دهد آیا باز حکم به برائت آن باشگاه داده می‌شود؟
از فدراسیون انتظار داریم که درباره همین دو، سه موضوع مربوط به آن فسخ غیرموجه و این تعلل و پشت هم اندازی پاسخی قانع‌کننده به افکار عمومی بدهد.
آیا این اقدامات در فدراسیون، اقدامات تحریک‌آمیز به حساب نمی‌آید؟
آیا بخشی از این آشوب روی سکو‌ها چه در لیگ و چه در بازی‌های ملی، محصول همین رفتار‌ها و دوگانگی‌ها نیست؟
راستی چگونه است هر اظهارنظری از سوی مقام‌های پرسپولیس با برخورد جدی رو‌به رو می‌شود ولی مالک یک باشگاه می‌تواند با هر لحنی با دیگران و فدراسیون صحبت کند؟ او در چند نوبت توهین و تهدید کرد و در صحبت درباره قهرمانی پرسپولیس به وزارت ورزش و جوانان و فدراسیون فوتبال تهمت زد.
نتیجه‌اش چه بود؟
یک بار هم که به کمیته اخلاق فراخوانده شد اصلا فدراسیون را در این قواره‌ها ندید. وقتی نیامد چه شد؟
واقعا این مصونیت از کجا می‌آید که هر طور دلش بخواهد با شما صحبت و رفتار می‌کند؟
سوالات به همین‌ها ختم نمی‌شود.
فدراسیون فوتبال در اقدامی بحث برانگیز سهمیه خارجی پرسپولیس را سوزاند ولی همین حالا یک باشگاه خاص دیگر که سهمیه‌اش لغو و سقف بودجه‌اش پر شده در حال جذب بازیکن خارجی است.
باشگاهی دیگر از پیش فصل، چندین بار بازیکن گرفت و فسخ کرد. به قدری با بازیکن خودش فسخ و دوباره تمدید کرد که حسابش از دست خودشان در رفت، در آن‌جا هیچ سهمیه‌ای نسوخت؟
راستی شروع فصل را به خاطر دارید؟ آخرین شب منتهی به پایان نقل و انتقالات چه شد؟ چگونه شبانه قانون عوض شد؟
سوالات از این دست بسیار است و تا پاسخ قانع‌کننده‌ای به هواداران داده نشود، باقی می‌مانند.
تا جایی که به ما مربوط می‌شود، ما هنوز زنده‌ایم!
