۱۰ کشتی غرق شده معروف در تاریخ که هنوز پیدا نشده‌اند
مخاطب ۲۴- کشتی غرق شده تخیل اغلب مردم را مشغول می‌کند. آنها به داستان غم‌انگیز انسان‌هایی که با دریا مواجه شدند و جذابیت گنج‌هایی که زیر امواج پنهان مانده‌اند فکر می‌کنند. داستان‌های بسیاری درباره کشتی‌های پیدا شده وجود دارد، اما شاید جذاب‌تر از همه آنهایی باشند که هنوز پیدا نشده‌اند.
افسانه کشتی غرق شده از قرن‌ها پیش تا کنون
اگر فکر می‌کنید در عصر مدرن اسرار زیادی حل شده‌اند، به برخی از داستان‌های زیر بیندیشید تا دوباره حس شگفتی را تجربه کنید. چه بر سر کشتی سانتا ماریا آمد؟ آیا با تلاش کافی می‌توانیم کشتی‌های گمشده هر دو جنگ جهانی را پیدا کنیم؟
سانتا ماریا کشتی غرق شده
نام‌های نینا، پینتا و سانتا ماریا در کنار هم معروف هستند. البته نینا و پینتا در نهایت به اروپا بازگشتند، اما سانتا ماریا که زمانی پرچمدار این سه کشتی بود، ۲۴ دسامبر ۱۴۹۲ در یک صخره مرجانی نزدیک هائیتی غرق شد. گفته می‌شود که از الوار‌های آن برای ساخت یک سکونتگاه نزدیک استفاده کرده‌اند. زمانی که کلمب در سال ۱۴۹۳ به این منطقه بازگشت، سکونتگاه سوخته بود و خدمه مرده یا آنجا را ترک کرده بودند.
هیچ اثری از سکونتگاهی با بقایای سانتا ماریا پیدا نشده و جست‌و‌جو‌ها در امتداد صخره مرجانی نیز بقایای کشتی قرن پانزدهمی را نشان نداد.
کشتی غرق شده لو گریفن
اقیانوس‌ها تنها مکان‌هایی نیستند که کشتی شکسته‌های کشف‌نشده را در خود جای داده‌اند. دریاچه‌های بزرگ آمریکای شمالی شامل سوپریور، میشیگان، هیوران، ایری و انتاریو، حدود ۲۱ درصد از آب شیرین سیاره ما را تشکیل می‌دهند. در عمیق‌ترین نقطه‌ی دریاچه‌ی سوپریور، عمق از سطح تا کف به حدود ۱،۳۳۲ فوت می‌رسد. جای تعجب نیست که این دریاچه‌ها هنوز برخی از مرموزترین کشتی شکسته‌های تاریخ را در خود جای داده‌اند.
یکی از معروف‌ترین آنها ممکن است «لو گریفن» باشد که سال ۱۶۷۹ در شمال دریاچه میشیگان غرق شد. این کشتی را رنه روبر کاولیه و سیور دو لا سال هدایت می‌کردند. هدف حرکت آن یافتن گذرگاه شمال‌غربی بود که اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام را به هم متصل می‌کرد؛ مسیری کلیدی برای تجارت که به‌طور حتم لا سال تاجر را جذب کرده بود. در سپتامبر ۱۶۷۹، لا سال لو گریفن را پیشاپیش فرستاد؛ در حالی که انبار کشتی را پر از خز برای پرداخت بدهی‌هایش راهی کرد. با فرا رسیدن پاییز مشخص شد که لو گریفن ناپدید شده. آیا شورش رخ داده بود؟ طوفان کشتی را غرق کرده بود؟ تاکنون هیچ مدرک قطعی درباره‌ی سرنوشت این کشتی از جمله بقایای آن، پیدا نشده است.
در سال ۲۰۲۴، غواصان به روزنامه‌ی دیترویت فری پرس گفتند که باور دارند بقایای لو گریفن را در نزدیکی یک جزیره‌ی کوچک در جنوب شبه‌جزیره بالایی میشیگان پیدا کرده‌اند. دیگران، اما با صدای بلند تردید خود را بیان کردند و گفتند که تصاویر زیرآبی یک کشتی شکسته قرن نوزدهمی را نشان می‌دهد.
کشتی شکسته اس اس واراتا
به جز کشتی تایتانیک، فاجعه‌های دیگری هم از کشتی‌های اقیانوس‌پیما وجود دارند که شایسته توجه بیشتری هستند. بقایای تایتانیک در دهه‌ی ۱۹۸۰ دوباره پیدا شد، اما کشتی مسافربری قرن بیستم معروف به «واراتا» طرز عجیبی ناپدید و هنوز پیدا نشده است.
کشتی اس‌اس واراتا را به عنوان یک کشتی لوکس بریتانیایی بزرگ مخصوص سفر بین اروپا و استرالیا طراحی کرده بود. این کشتی در اولین سفر خود در سال ۱۹۰۸ از لندن حرکت کرد و پس از توقف در کیپ‌تاون آفریقای جنوبی، به آدلاید استرالیا رسید و اوایل سال ۱۹۰۹ به لندن بازگشت. سفر دوم، اما چندان بدون حادثه نبود. در ژوئن ۱۹۰۹، واراتا با ۲۱۵ مسافر و ۱۱۹ خدمه در استرالیا پهلو گرفت و۸۸۰ تن سرب و ۷،۸۰۰ میله‌ی فلزی بارگیری کرد. واراتا به دوربان آفریقای جنوبی رسید؛ جایی که مهندس کلود جی. ساویر پس از مشاهده حرکات نگران‌کننده کشتی در امواج، از آن پیاده شد.
ساویر به درستی نگران بود. اس اس واراتا دوربان را ترک کرد و به‌جز مشاهده‌ی آن توسط یک کشتی عبوری، هرگز دوباره دیده نشد. چندین نظریه درباره آن مطرح کرده‌اند که به مشکلات ساختاری احتمالی کشتی، بار بیش از حد، هوای نامساعد و حتی انفجار اشاره دارند. با وجود تلاش‌های گسترده برای یافتن بقایای این کشتی، نتیجه‌ای کسب نکردند.
کشتی غرق شده فلور دلا مار
کشتی فلور دلا مار به معنای «گل دریا» در قرن شانزدهم افتخار پرتغال بود. گل دریا در آغاز به مستعمره‌سازی پادشاهی پرتغال کمک کرد و تحت فرماندهی فرماندهان نظامی برجسته بود.
در نوامبر ۱۵۱۱، فلور دلا مار که بار‌ها تعمیر شده بود و وضعیت چندان پایداری نداشت، برای بازگشت به خانه از مالاکا به راه افتاد. هنگام عبور از نزدیکی سوماترا، با طوفانی شدید مواجه شد، شکست و به اعماق فرو رفت. گنجینه عظیم آن غرق شد و حدود ۴۰۰ ملوان جان خود را از دست دادند. گرچه برخی از آنها نجات یافتند و این داستان را نقل کردند.
طی قرون گذشته، این کشتی گنج‌یابان بسیاری را به خود جذب کرده؛ می‌گویند ۸۰ تن طلا و صندوق‌هایی پر از جواهرات و سکه‌ها در آن بوده است.
مرچنت رویال
کشتی Merchant Royal به معنای «تاجر سلطنتی» نام خود را با بار سنگین طلا و نقره‌ای که حمل می‌کرد، به درستی یدک می‌کشید. کشتی تجاری قرن هفدهمی منظم بین انگلستان و اروپا سفر می‌کرد. در آخرین سفر خود، کاپیتان جان لیمبری کشتی را برای تعمیر بدنه نشتی به بندر کادیز اسپانیا هدایت کرد. آنجا لیمبری موافقت کرد بار کشتی دیگری را که آسیب دیده بود، حمل کند. میزان بار دقیق مشخص نیست؛ اما می‌گویند حجم زیادی طلا و نقره برای پرداخت حقوق ۳۰،۰۰۰ سرباز اسپانیایی در فلاندرز بلژیک حمل می‌کرد.
بین کادیز و جنوب غربی انگلستان، بدنه‌ی کشتی دوباره آسیب دید و آب وارد آن شد. مرچنت رویال ۲۳ سپتامبر ۱۶۴۱ نزدیکی کورنوال غرق شد. ۱۸ ملوان جان باختند، اما لیمبری و حدود ۴۰ نفر دیگر را به کشتی دیگری به نام «دوور مرچنت» که وضعیت بهتری داشت، منتقل کردند.
یو اس اس سایکلوپ
زمانی که نیروی بزرگی مثل نیروی دریایی ایالات متحده یکی از بزرگ‌ترین کشتی‌های خود را گم کند، به درستی می‌توانیم وسعت اقیانوس را درک کنیم. در سال ۱۹۱۸ کشتی USS Cyclops از بزرگ‌ترین کشتی‌های ناوگان نیروی دریایی بود. ابتدا از آن برای حمل زغال‌سنگ استفاده کردند، اما پس از ورود آمریکا به جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۷ به خدمت نظامی گرفته شد.
در آخرین سفر خود، سایکلوپ به ریودوژانیرو رفت تا نزدیک به ۱۰،۰۰۰ تن زغال‌سنگ تخلیه کند و با ۱۱،۰۰۰ تن منگنز مورد نیاز برای صنعت فولاد به بالتیمور بازگردد. در مسیر بازگشت، این کشتی توقف غیرمنتظره برای تامین تدارکات در باربادوس داشت. پس از ترک بندر، سایکلوپ دیگر دیده نشد.
بیش از ۳۰۰ ملوان در کشتی بودند و تنها پیامی کوتاه با مضمون «هوا خوب، همه‌چیز مرتب» از آن دریافت شد. هیچ‌کس کشتی در حال غرق شدن، لاشه شناور یا نشانی از سرنوشت نهایی سایکلوپ را ندید. یافتن بقایای این کشتی، که احتمالاً در اقیانوس اطلس بین آمریکا و باربادوس قرار دارد، می‌تواند پاسخ‌هایی را ارائه دهد.
کشتی غرق شده بیکیمو
مه‌چیز در سال ۱۹۱۴ زمانی آغاز شد که یک کشتی باری به نام آنگرمانلوِن از کشتی‌سازی گوتنبرگ سوئد سوی خانه جدید خود در آلمان حرکت کرد. پس از جنگ جهانی اول، این کشتی به‌عنوان بخشی از دارایی‌های واگذارشده آلمان به بریتانیا منتقل شد. از سال ۱۹۲۴، بیکیمو در سواحل یخی غربی کانادا و آلاسکا تردد می‌کرد.
این محیط سخت گاهی باعث گیر افتادن کشتی‌ها در یخ می‌شد. بیکیمو نیز چندین بار به سختی از چنین سرنوشتی گریخت تا در سال ۱۹۳۱ طوفان آسیب جدی به آن وارد کرد. تا اکتبر کشتی در یخ قفل شد و خدمه که دچار تنش شده بودند، برخی با هواپیما آن را ترک کردند و عده‌ای با کمپ زدن در نزدیکی کشتی باقی ماندند.
در نوامبر، کشتی پس از یک کولاک ناپدید شد. به‌جای غرق شدن، بیکیمو تبدیل به کشتی ارواح شد که گهگاه در دریا‌ها آن را مشاهده می‌کردند. آخرین مشاهده شناخته‌شده آن در سال ۱۹۶۹ گزارش شد و پس از آن تصور کردند که زیر امواج غرق شده باشد.
زیردریایی سورکوف
در میان زیردریایی‌های جنگ جهانی دوم، تعداد کمی به اندازه زیردریایی فرانسوی سورکوف شگفت‌انگیز بودند. زیردریایی در اواخر دهه ۱۹۲۰ ساخته شد. با طول ۳۶۱ فوت، وزن ۲،۸۸۰ تن و خدمه متشکل از ۱۵۰ نفر یکی از بزرگ‌ترین زیردریایی‌های زمان خود بود. سورکوف بیشتر دوران جنگ جهانی دوم را به اسکورت کشتی‌های متحدین در اقیانوس‌های اطلس و آرام گذراند.
در اوایل سال ۱۹۴۲، اتفاقی عجیب رخ داد. زیردریایی سورکوف که از هلیفکس به سمت تاهیتی حرکت می‌کرد و قرار بود از کانال پاناما عبور کند، در زمان و مکان تعیین‌شده ظاهر نشد و گمشده تلقی شد. گزارش‌ها حاکی از آن است که احتمالا در شب ۱۸ فوریه هنگام حرکت از برمودا به سمت کانال، با یک کشتی تجاری آمریکایی به نام تامپسون لایکس برخورد کرده باشد. خدمه این کشتی گزارش دادند که با چیزی نیمه‌غرق شده برخورد کرده‌اند و شاید سورکوف بوده باشد.
آندریا گیل
ناپدید شدن کشتی آندریا گیل قطعا یک تراژدی بود. جزئیات داستان کشتی ماهیگیری گمشده نشان می‌دهد که در ۲۹ اکتبر ۱۹۹۱ طوفان بزرگی را در جایی از منطقه گرند بنکس نزدیک سواحل نیوفاندلند تجربه کرده و احتمالا غرق شده. هیچ ارتباط رادیویی دال بر مشکل برقرار نشد. وقتی مشخص شد که مشکلی پیش آمده، گارد ساحلی ایالات متحده جست‌و‌جو را آغاز کرد، اما پس از ۱۰ روز تلاش‌ها متوقف شد. ماه بعد، نشانگر اضطراری کشتی به ساحل آمد؛ اما هیچ چیز دیگری از کشتی پیدا نشد.
خبرنگاری به نام جونگر این داستان را در مجله Outside در سال ۱۹۹۴ منتشر کرد. داستان بعد‌ها در قالب کتاب واقعیت محور «طوفان کامل» بیش از ۵ میلیون نسخه فروخت و الهام‌بخش فیلمی با همین نام در سال ۲۰۰۰ شد. جورج کلونی در آن نقش کاپیتان تاین را بازی کرد.
کشتی غرق شده اینکرمن و کریسول
در طول جنگ جهانی اول، تقاضا برای کشتی‌های جنگی جهت شناسایی و بی‌اثر کردن مواد منفجره دشمن به طرز چشمگیری افزایش یافت. شریک تولید این کشتی‌ها برای نیروی دریایی فرانسه شرکت Canadian Car & Foundry Company بود که ۱۲ کشتی مین‌روب را برای فرانسه در طول جنگ ساخت. این کشتی‌ها را در Thunder Bay انتاریو ساختند و در گروه‌های کوچک از طریق دریاچه سوپریور به کانال‌ها و دیگر دریاچه‌های بزرگ برای رسیدن به اقیانوس اطلس ارسال کردند. سه کشتی آخر شامل سباستوپول، اینکرمن و کریسول بودند که در نوامبر ۱۹۱۸ حرکت کردند.
سه کشتی در میانه دریاچه سوپریور با طوفانی شدید مواجه شدند و یکدیگر را گم کردند. سباستوپول به سلامت به مقصد رسید، اینکرمن و کریسول را هرگز دوباره ندیدند. خدمه سباستوپول گمان می‌کردند که کشتی‌های دیگر از آنها پیشی گرفته‌اند و همه باید در بندر بعدی ملاقات کنند. روز‌ها طول کشید تا کسی متوجه شود که مشکلی پیش آمده. با وجود جست‌و‌جو‌های وسیع، کشتی‌های گمشده را نتوانستند پیدا کنند.
افسانه عجیبی از پیدا شدن بقایای انسانی در ساحل دریاچه سوپریور در سال ۱۹۱۹ خبر می‌داد که لباس نیروی دریایی فرانسه به تن داشت. قطعا چیزی از اینکرمن و کریسول در اعماق دریاچه سوپریور باقی مانده، اما کسی لاشه پیدا نکرده.
