بین دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی با مهاجرانی به مناسبت روز دانشجو چه گذشت؟

مخاطب۲۴- کرسی آزاداندیشی دانشگاه علامه طباطبایی با عنوان دانشجو و وفاق ملی به مناسبت روز دانشجو با حضور فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت چهاردهم و الیاس حضرتی رئیس شورای اطلاع‌رسانی دولت برگزار شد.

در ابتدای مراسم تریبون آزاد در اختیار دانشجویان از تشکل‌های مختلف دانشجویی قرار گرفت تا سخنان خود را در حضور دانشجویان، معاونین دانشگاه و همچنین اعضای دولت وفاق ملی مطرح کنند.

نماینده انجمن اسلامی دانشجویان مستقل در ابتدا جلسه گفت: تمام تمدن غرب در برابر انسانیت و آزادگی مردم غزه به پا خاست و برای حفظ موجودیت خود از هیچ جنایتی دریغ نکرد. از این رو، این جنگ، جنگی تمدنی و سرنوشت‌ساز است که نظم جدیدی را به وجود خواهد آورد. جمهوری اسلامی ایران که به برکت انقلاب اسلامی پرچمدار و قلب مبارزه با استکبار جهانی است، در این نظم جهانی جایگاه محوری خواهد داشت.

وی افزود: علاوه بر این، ما از دهه‌ای عبور کرده‌ایم که در طول آن، متوسط رشد اقتصادی کشور زیر یک درصد بوده است و این نشان‌دهنده انباشت عقب‌ماندگی در اقتصاد است. با درک این وضعیت، امروز زمان سردرگمی و اجرای سیاست‌های دوگانه نیست. در دهه ۹۰، به اندازه کافی از قرن‌های ناقص و سیاست‌های غلط آسیب دیده‌ایم.

نماینده انجمن اسلامی دانشجویان مستقل یادآور شد: در واقع، دولت به‌طور مستقیم از جایگاه برابر با ترامپ قمارباز در مورد مسائل منطقه‌ای سخن می‌گوید. ما مخالف مذاکره با غرب نیستیم، اما به‌طور قطع در برابر دیپلماسی التماسی حضرات حاضر در دولت ایستادگی خواهیم کرد. موفقیت در این زمینه حائز اهمیت است، اما اینکه این توافق چه خواهد بود، به روشنی مشخص نیست.

وی خطاب به سخنگوی دولت گفت: خانم دکتر مهاجرانی، شما و دوستانتان در دولت ریشه همه مشکلات را تحریم می‌دانید، اما به جای تأسیس منابع ارزی و محصولات کشور به نفع عموم مردم، سهم ارز کالا‌های اساسی و دارو را کاهش داده و واردات آیفون را آزاد می‌کنید. به نظر می‌رسد سفره آن مردمی که آقای پزشکیان در زمان انتخابات وعده نشستن بر سر آن را دادند، سفره کاخ‌نشینان و نه کوخ‌نشینان باشد. جایی که دولت به جای اصلاح این اشتباهات، همه مشکلات را به گردن تحریم‌ها می‌اندازد و نمی‌گوید واژه برجام چه بود که همچنان به جای میوه از آن آسیب می‌خوریم و احتمالاً لگد آخرش را هم در سال آینده با فعال شدن مکانیزم ماشه خواهد زد. جالب است که وزارت خزانه‌داری آمریکا FATF را ابزاری برای تشکیل تحریم‌ها معرفی می‌کند، اما آقایان در دولت با خوش‌خیالی آن را کلید حل مشکلات می‌دانند.

پس اعتراض دانشجویان حاضر سالن برگزاری مراسم به شدید مشومش شد تا جایی که مهاجرانی سخنگوی دولت مجبور شد شخصا دانشجویان را دعوت به آرامش کند.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه به عنوان دومین نفر در پشت تریبون کرسی آزاداندیشی قرار گرفت و گفت: فرهنگ دانشگاه بیشتر شبیه به یک رکورد خبری برای دولت است تا فضایی برای بخت و پرسش و پاسخ دانشجویی. هدف تفسیر خاص دولت چهاردم از شعارش یعنی وفاق، تحقق معنای آن در فضای دانشگاه است؛ اما متأسفانه حتی همان معنای ناقص نیز به‌طور کامل نمایان نمی‌شود. آنچه دولت با دانشجویان تجربه می‌کند، چیزی جز رفاقت نیست که نمونه کوچک آن در مناسبت‌هایی با نام دانشجو تجلی می‌یابد، اما اثری از آن مشاهده نمی‌شود.

وی افزود: گفتگوی انتخابی با برخی دانشجویان و حتی برخی اتحادیه‌ها در جلسات مسئولین دولت، نظیر جلسات وزیر بهداشت، نشان‌دهنده تبعیض به جای وفاق و نظرات ناهمگن است. حذف گرایشات فکری مخالف دولت، مستقیماً ناقض شعار فعلی آن است. وفاق و نفاق مرز باریکی دارند و التزام به تعریف درست و همدلی باید از مهم‌ترین اولویت‌های دولت باشد. وفاق سیاسی به معنای همبستگی و اتحاد حول محوری معین است و این محور مشخصاً قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران و تقسیم قدرت میان جریان‌های مختلف است. خانم مهاجرانی، وجود وفاق سیاسی معقول در بدنه جامعه، دارای نقاط قوتی نظیر تقویت همدلی و صلح میان آحاد مردم و جلوگیری از ایجاد نظام‌های سیاسی بیهوده و آسیب‌زا است که نهایتاً منجر به افزایش بهره‌وری دولت خواهد شد. همان‌طور که بار‌ها مقام معظم رهبری بر اهمیت رفاه و همدلی تأکید کرده‌اند، عبور و ورود به زمین سیاست‌زدایی از آرا و افکار مردم، ما را با کاهش مشارکت سیاسی مواجه خواهد کرد.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه گفت: چنانچه جریانات سیاسی مختلف با شعار رفاه از گفت‌و‌گو و تضارب آرا فاصله بگیرند و تمامی تصمیمات به نظرات سیاسی مطلوب خود محدود شود، با فاجعه کاهش مشارکت سیاسی رو‌به‌رو خواهیم شد. مردم ایران در دهه ۹۰، به دلیل سیاست‌های اشتباه دولت وقت و اصرار بر مذاکره‌گرایی، شاهد کاهش شدید ملاک‌های توسعه و حتی افت وضعیت خود نسبت به سال‌های گذشته بودند. راه‌حل‌های خروج از بحران، همواره از سوی مقام رهبری ارائه شده است و دولت فعلی باید از پیشینیان درس بگیرد و مسیر غلط خود را اصلاح نماید.

نماینده صنفی دانشجویان به عنوان آخرین نفر صحبت کرد و در جریان صحبت‌هایش اظهار کرد: نه به ظلم؛ آری به آزادی و اندیشه. آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی/دست خود ز جان شستم از برای آزادی

وی با بیان اینکه ما میراث‌دار سنت اعتراضیم؛ اعتراضی که از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ آغاز شده است و تا امروز ادامه دارد، گفت: ۷۰ سال از مبارزه‌ی دانشجویان در صحن دانشگاه، ۲۵ سال از به خاک و خون کشیده شدن کوی دانشگاه، ۱۵ سال از عبور ما از صندوق‌های رای در سکوت ۲۵ خرداد ۸۸، ۷ سال از نابودی معیشت ما در دی ۹۶ و ۵ سال از آبان ۹۸ گذشت و در نهایت در شهریور ۱۴۰۱ با سرکوب دانشگاه و دانشجو بار دیگر به ما ثابت شد که جوابی جز (نه) به هر چیزی که ضد زندگی است را با صدای بلند فریاد نزنیم.

نماینده صنفی دانشجویان گفت: به مناسبت روز دانشجو بدین‌وسیله بخشی از حادترین و مهم‌ترین مطالبات امروز جامعه دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی را اعلام می‌داریم. یکی از مسائل دانشجویان علامه، اعمال محدودیت‌ها و سلب آزادی بیان دانشجویانی است که با روایت و نگرش رسمی دانشگاه هم‌سویی ندارند. به عبارت دیگر مقامات و نهاد‌های دانشگاه، هرگونه فعالیت دانشجویان را به بهانه‌های مختلف مانع شده و فضای دانشگاه را محدود به ترویج همان روایت رسمی می‌کنند. در این مورد سخت‌گیری دانشگاه در قبال تشکل‌های دانشجویی قابل ذکر است. در حال حاضر دانشگاه در سیطره‌ی نهاد بسیج و مظاهر آن می‌باشد. بودجه‌های دانشگاه به طور گسترده به فعالیت‌های بسیج اختصاص داده می‌شود و این در حالی‌ست که حتی بیان ایده‌ی تشکیل نهادی غیر از بسیج برای دانشجویان هزینه‌زا خواهد بود.

وی با بیان اینکه عده‌ای از دانشجویان با حکمی ناعادلانه و بدون رعایت اصول دادرسی منصفانه و با تشکیل جلسات صوری کمیته انضباطی به حداقل ۲ ترم تعلیق از دانشگاه محروم شدند، یادآور شد: امروز ما خواهان بازگشت سنوات این دانشجویان و فراهم شدن بستر ادامه تحصیل آنها هستیم. بسیاری از دانشجویان با پرونده‌سازی مسئولین سابق دانشگاه نه تنها از حق تحصیل، بلکه از حق آزادی نیز محروم شدند. جای دانشجو در دانشگاه و سر کلاس درس است نه پشت میله‌های سرد زندان.

در ابتدای مراسم تریبون آزاد در اختیار دانشجویان از تشکل‌های مختلف دانشجویی قرار گرفت تا سخنان خود را در حضور دانشجویان، معاونین دانشگاه و همچنین اعضای دولت وفاق ملی مطرح کنند.

نماینده انجمن اسلامی دانشجویان مستقل در ابتدا جلسه گفت: تمام تمدن غرب در برابر انسانیت و آزادگی مردم غزه به پا خاست و برای حفظ موجودیت خود از هیچ جنایتی دریغ نکرد. از این رو، این جنگ، جنگی تمدنی و سرنوشت‌ساز است که نظم جدیدی را به وجود خواهد آورد. جمهوری اسلامی ایران که به برکت انقلاب اسلامی پرچمدار و قلب مبارزه با استکبار جهانی است، در این نظم جهانی جایگاه محوری خواهد داشت.

وی افزود: علاوه بر این، ما از دهه‌ای عبور کرده‌ایم که در طول آن، متوسط رشد اقتصادی کشور زیر یک درصد بوده است و این نشان‌دهنده انباشت عقب‌ماندگی در اقتصاد است. با درک این وضعیت، امروز زمان سردرگمی و اجرای سیاست‌های دوگانه نیست. در دهه ۹۰، به اندازه کافی از قرن‌های ناقص و سیاست‌های غلط آسیب دیده‌ایم.

نماینده انجمن اسلامی دانشجویان مستقل یادآور شد: در واقع، دولت به‌طور مستقیم از جایگاه برابر با ترامپ قمارباز در مورد مسائل منطقه‌ای سخن می‌گوید. ما مخالف مذاکره با غرب نیستیم، اما به‌طور قطع در برابر دیپلماسی التماسی حضرات حاضر در دولت ایستادگی خواهیم کرد. موفقیت در این زمینه حائز اهمیت است، اما اینکه این توافق چه خواهد بود، به روشنی مشخص نیست.

وی خطاب به سخنگوی دولت گفت: خانم دکتر مهاجرانی، شما و دوستانتان در دولت ریشه همه مشکلات را تحریم می‌دانید، اما به جای تأسیس منابع ارزی و محصولات کشور به نفع عموم مردم، سهم ارز کالا‌های اساسی و دارو را کاهش داده و واردات آیفون را آزاد می‌کنید. به نظر می‌رسد سفره آن مردمی که آقای پزشکیان در زمان انتخابات وعده نشستن بر سر آن را دادند، سفره کاخ‌نشینان و نه کوخ‌نشینان باشد. جایی که دولت به جای اصلاح این اشتباهات، همه مشکلات را به گردن تحریم‌ها می‌اندازد و نمی‌گوید واژه برجام چه بود که همچنان به جای میوه از آن آسیب می‌خوریم و احتمالاً لگد آخرش را هم در سال آینده با فعال شدن مکانیزم ماشه خواهد زد. جالب است که وزارت خزانه‌داری آمریکا FATF را ابزاری برای تشکیل تحریم‌ها معرفی می‌کند، اما آقایان در دولت با خوش‌خیالی آن را کلید حل مشکلات می‌دانند.

پس اعتراض دانشجویان حاضر سالن برگزاری مراسم به شدید مشومش شد تا جایی که مهاجرانی سخنگوی دولت مجبور شد شخصا دانشجویان را دعوت به آرامش کند.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه به عنوان دومین نفر در پشت تریبون کرسی آزاداندیشی قرار گرفت و گفت: فرهنگ دانشگاه بیشتر شبیه به یک رکورد خبری برای دولت است تا فضایی برای بخت و پرسش و پاسخ دانشجویی. هدف تفسیر خاص دولت چهاردم از شعارش یعنی وفاق، تحقق معنای آن در فضای دانشگاه است؛ اما متأسفانه حتی همان معنای ناقص نیز به‌طور کامل نمایان نمی‌شود. آنچه دولت با دانشجویان تجربه می‌کند، چیزی جز رفاقت نیست که نمونه کوچک آن در مناسبت‌هایی با نام دانشجو تجلی می‌یابد، اما اثری از آن مشاهده نمی‌شود.

وی افزود: گفتگوی انتخابی با برخی دانشجویان و حتی برخی اتحادیه‌ها در جلسات مسئولین دولت، نظیر جلسات وزیر بهداشت، نشان‌دهنده تبعیض به جای وفاق و نظرات ناهمگن است. حذف گرایشات فکری مخالف دولت، مستقیماً ناقض شعار فعلی آن است. وفاق و نفاق مرز باریکی دارند و التزام به تعریف درست و همدلی باید از مهم‌ترین اولویت‌های دولت باشد. وفاق سیاسی به معنای همبستگی و اتحاد حول محوری معین است و این محور مشخصاً قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران و تقسیم قدرت میان جریان‌های مختلف است. خانم مهاجرانی، وجود وفاق سیاسی معقول در بدنه جامعه، دارای نقاط قوتی نظیر تقویت همدلی و صلح میان آحاد مردم و جلوگیری از ایجاد نظام‌های سیاسی بیهوده و آسیب‌زا است که نهایتاً منجر به افزایش بهره‌وری دولت خواهد شد. همان‌طور که بار‌ها مقام معظم رهبری بر اهمیت رفاه و همدلی تأکید کرده‌اند، عبور و ورود به زمین سیاست‌زدایی از آرا و افکار مردم، ما را با کاهش مشارکت سیاسی مواجه خواهد کرد.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه گفت: چنانچه جریانات سیاسی مختلف با شعار رفاه از گفت‌و‌گو و تضارب آرا فاصله بگیرند و تمامی تصمیمات به نظرات سیاسی مطلوب خود محدود شود، با فاجعه کاهش مشارکت سیاسی رو‌به‌رو خواهیم شد. مردم ایران در دهه ۹۰، به دلیل سیاست‌های اشتباه دولت وقت و اصرار بر مذاکره‌گرایی، شاهد کاهش شدید ملاک‌های توسعه و حتی افت وضعیت خود نسبت به سال‌های گذشته بودند. راه‌حل‌های خروج از بحران، همواره از سوی مقام رهبری ارائه شده است و دولت فعلی باید از پیشینیان درس بگیرد و مسیر غلط خود را اصلاح نماید.

نماینده صنفی دانشجویان به عنوان آخرین نفر صحبت کرد و در جریان صحبت‌هایش اظهار کرد: نه به ظلم؛ آری به آزادی و اندیشه. آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی/دست خود ز جان شستم از برای آزادی

وی با بیان اینکه ما میراث‌دار سنت اعتراضیم؛ اعتراضی که از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ آغاز شده است و تا امروز ادامه دارد، گفت: ۷۰ سال از مبارزه‌ی دانشجویان در صحن دانشگاه، ۲۵ سال از به خاک و خون کشیده شدن کوی دانشگاه، ۱۵ سال از عبور ما از صندوق‌های رای در سکوت ۲۵ خرداد ۸۸، ۷ سال از نابودی معیشت ما در دی ۹۶ و ۵ سال از آبان ۹۸ گذشت و در نهایت در شهریور ۱۴۰۱ با سرکوب دانشگاه و دانشجو بار دیگر به ما ثابت شد که جوابی جز (نه) به هر چیزی که ضد زندگی است را با صدای بلند فریاد نزنیم.

نماینده صنفی دانشجویان گفت: به مناسبت روز دانشجو بدین‌وسیله بخشی از حادترین و مهم‌ترین مطالبات امروز جامعه دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی را اعلام می‌داریم. یکی از مسائل دانشجویان علامه، اعمال محدودیت‌ها و سلب آزادی بیان دانشجویانی است که با روایت و نگرش رسمی دانشگاه هم‌سویی ندارند. به عبارت دیگر مقامات و نهاد‌های دانشگاه، هرگونه فعالیت دانشجویان را به بهانه‌های مختلف مانع شده و فضای دانشگاه را محدود به ترویج همان روایت رسمی می‌کنند. در این مورد سخت‌گیری دانشگاه در قبال تشکل‌های دانشجویی قابل ذکر است. در حال حاضر دانشگاه در سیطره‌ی نهاد بسیج و مظاهر آن می‌باشد. بودجه‌های دانشگاه به طور گسترده به فعالیت‌های بسیج اختصاص داده می‌شود و این در حالی‌ست که حتی بیان ایده‌ی تشکیل نهادی غیر از بسیج برای دانشجویان هزینه‌زا خواهد بود.

وی با بیان اینکه عده‌ای از دانشجویان با حکمی ناعادلانه و بدون رعایت اصول دادرسی منصفانه و با تشکیل جلسات صوری کمیته انضباطی به حداقل ۲ ترم تعلیق از دانشگاه محروم شدند، یادآور شد: امروز ما خواهان بازگشت سنوات این دانشجویان و فراهم شدن بستر ادامه تحصیل آنها هستیم. بسیاری از دانشجویان با پرونده‌سازی مسئولین سابق دانشگاه نه تنها از حق تحصیل، بلکه از حق آزادی نیز محروم شدند. جای دانشجو در دانشگاه و سر کلاس درس است نه پشت میله‌های سرد زندان.

نماینده صنفی دانشجویان گفت: یکی از دانشجویانی که قربانی این پرونده‌سازی‌ها شد ضیا نبوی است، دانشجویی که در پی اعتراض به مسمومیت‌های سریالی مدارس دخترانه، با پرونده‌سازی حراست، امروز گرفتار بند است. درخواست ما آزادی هرچه زودتر ضیا نبوی و تمام زندانیان سیاسی است. پرونده‌سازی و تعلیق و اخراج، تنها مختصِ دانشجویان نبود بلکه دامن بسیاری از اساتید شریف ما مانند دکتر علی احمدی، دکتر آمنه عالی، دکتر حمیده خادمی، دکتر مهدی خویی، دکتر مرتضی مردی‌ها و … را نیز گرفت و ما دانشجویان را از حضور در کلاس درس این اساتید محروم کرد. در پایان ما امید داریم که دانشگاه به جای سرکوب دانشجویان، به کارکرد اصلی خود بازگردد و بستر رشد دانشجویان را فراهم کند و به جای آنکه روبروی ما بایستد در کنارمان باشد