عشق در دوران پیری
مخاطب ۲۴- محمد یراقی در روزنامه اعتماد نوشت: امروز به تماشای فیلم «کیک محبوب من» اثری از بهتاش صناعیها و مریم مقدم نشستم. از همان ابتدا، نمایش دقیق و واقعگرایانه از زندگی یک پیرزن تنها، با تمام جزییات، شما را با اثری پر از ظرافتهای بصری و انسانی روبهرو میکند. «کیک محبوب من» درباره یک زن ۷۰ ساله به نام مهین است که پس از سالها تنهایی و از دست دادن همسرش، تلاش میکند دوباره عشق و شادی را به زندگیاش بازگرداند. فیلم با تمرکز بر موضوعاتی مانند عشق در دوران پیری، تنهایی و چالشهای ناشی از محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی در ایران، به شکلی احساسی و انسانی داستانی دلنشین را روایت میکند.
نکته قابل توجه این است که فیلمسازان به راحتی و بدون تعارف، طبیعیترین جزییات ارتباط و مکالمه میان یک زن و مرد را به تصویر میکشند. زنان در این فیلم در خانه بدون حجاب هستند و بیرون از خانه با حجاب، اما نه آن حجابی که در بیشتر فیلمها میبینیم. در واقع، حجاب آنها به شکلی عرفی به تصویر کشیده میشود که در جامعه وجود دارد و بهویژه برای زنان مسن به عنوان یک انتخاب تلقی میشود.
مهین با چالشهای ناشی از سنتها و قضاوتهای اجتماعی مواجه است، اما با جسارت تلاش میکند از این موانع عبور کرده و احساسات فراموش شدهاش را باز یابد. مکالمات زنانهای که دور میز ناهار میان شخصیتها جریان دارد، کاملا هماهنگ با شخصیتپردازی هر یک از کاراکترها طراحی شده است. گویی فیلمسازان سالهاست این زنان را از نزدیک میشناسند و به دقت زندگی آنها را رصد کردهاند. مخاطب به خوبی میتواند با هر یک از این شخصیتها، چه از لحاظ ظاهری و چه از منظر نگاهشان به زندگی، ارتباط برقرار کند.
فیلم با ریتمی آرام پیش میرود و بدون عجله، سکانسهایی از زندگی مهین را نشان میدهد؛ زنی که سالهاست احساساتش را سرکوب کرده و تمام تلاشش را برای فرار از تنهایی و بازیابی قلبیاش میکند. در طول فیلم، اشارههایی به وضعیت جامعه وجود دارد که بسیار موثر و بهیادماندنیاند. با این حال، یکی از معدود نقاط ضعف فیلم، سکانس گشت ارشاد است. در این سکانس، برخلاف دیگر بخشهای فیلم، بازیها کمی ناهمگون هستند و دیالوگها با ضربآهنگ درست پیش نمیروند. بدیهی است ساخت چنین سکانسی چالشهای زیادی دارد و در ادامه نیز دیالوگهای میان دختر جوان و پیرزن با فضای کلی فیلم هماهنگی لازم را ندارند. اما فیلم به زودی به مسیر اصلی خود بازمیگردد.
پیرمرد اصلی داستان برای اولینبار به عنوان شخصیتی واقعی و به دور از کلیشهها به تصویر کشیده میشود. بازی سهراب محرمی در این نقش بسیار دقیق، حساب شده و تاثیرگذار است. هر دیالوگ و نگاهی که او به مخاطب میدهد، اطلاعات بیشتری از شخصیت و احساسات او در لحظه به بیننده القا میکند. فیلم گاهی باعث خنده مخاطب میشود و این کمدی-درام ناشی از تفاوت نگاه نسل کنونی و نسلهای گذشته است. لحظات غافلگیرکنندهای در فیلم وجود دارد که شما را شگفتزده میکند و این تفاوت در دیدگاهها باعث میشود تجربه تماشای فیلم لذتبخشتر شود. همچنین صراحت لهجه شخصیتها و دیالوگها توجه شما را به خود جلب میکند و به شدت درگیر داستان میشوید. فیلم را میتوان به سه بخش تقسیم کرد: تنهایی، آشنایی و تعامل دو کاراکتر اصلی و بخش شوکهکننده پایانی. فیلمسازان در نحوه کاشت و برداشت وقایع به معنای واقعی کلمه عالی عمل کردهاند.
اگر فیلم را دوباره ببینید، به ریز دیالوگهای مرتبط با پایان فیلم بیشتر پی میبرید و این موضوع لذت دیدن فیلم را دوچندان میکند. در نهایت «کیک محبوب من» با پرداخت دقیق به کاراکترهایی که فیلمسازان به خوبی آنها را میشناسند، شما را به فضایی شخصی از زندگی این افراد و معذوریتها و احساسات سرکوبشدهشان به دلیل فرهنگ و جامعه سنتی ایران وارد میکند. فارغ از اینکه فرهنگ سنتی را مثبت یا منفی ببینیم، این فیلم شما را با زندگی افراد مسن تنها در ایران آشنا میکند؛ افرادی که شاید سالها از زندگیشان با ما همراه بودهاند، اما اکنون باعث میشوند نگاهی تازه به اطرافیان خود داشته باشید.
