به بهانه روز خبرنگار
مخاطب۲۴- روز دانش‌آموز، روز دانشجو و بالاخره روز خبرنگار هر یک به مناسبت آسمانی شدن عزیزی یا عزیزانی از آن صنف و طبقه و شغل و بهانه‌ای برای گرامیداشت و ارج نهادن به همه کسانی که در آن صنف و طبقه بوده و هستند و برای جامعه ارزش آفرینی می‌کنند.
چه زیبا رسم و سنتی است و باید به بانیان این مناسبت‌ها درود فرستاد.
۱۷ مرداد سالروز آسمانی شدن شهیدی از خیل شهیدان خبرنگار یعنی شهید محمود صارمی و جمعی از دیپلمات‌های کشورمان در کشور افغانستان است که به نام روز خبرنگار مزین شده است. روح آن عزیزان شاد و درود خدا بر ادامه دهندگان راهشان و تبریک به همه عزیزانی که تحت عنوان خبرنگار در شاخه‌های مختلف این حرفه و شغل شریف خدمت می‌کنند.
امّا برای ادای دین به این عزیزان نکاتی را یادآور می‌شوم.
برای اهمیت هر چیزی کافی است لحظه‌ای به فقدان آن چیز و تبعات آن بیاندیشیم!
"خبر"، واژه‌ای سه حرفی برای مفهومی عمیق و گسترده که از فرط کثرت و آمیختگی با حیات بشری، شاید به سختی بتوان فقدانش را تصور کرد چه برسد به تحمل فقدانش!
شاید اغراق نباشد اگر "خبر" را برای زندگی بشر امروزی، به "هوا" و "تنفس" تشبیه کنیم! که در تمام لحظات شبانه روز زندگی را احاطه کرده و شکل می‌دهد!
اگر تنفس کردن را نشانه‌ی "حیات جسمانی" بشر می‌دانیم، یقیناً با خبر بودن و در لحظه بودن خبری را باید امروزه نشانه‌ی "حیات اجتماعی انسان"، بنامیم.
عامل انسانی این حیات اجتماعی بشر امروزی، کسی نیست به جز "خبرنگار"!
قشر فرهیخته‌ای از جامعه که در اوج نام و نشان، گمنام است و بی‌نشان!
از بس که ظهور دارد، دیده نمی‌شود،
چنان درد‌ها را و نیاز‌های مردمش را فریاد می‌کشد که کهنه درد‌های خویش در لابلای حجاب حیایش، پنهان می‌شود،
چنان در دل خطر رخنه می‌کند تا جان خبر را نجات دهد که خطر جانش را به گرو می‌گیرد،
از بهر آزادی حق و حقیقت، حصر و حبس جان و تن را در خلوت خبر، مبارک باد می‌گوید،
معاش مردمان را چنان بی‌محابا فریاد می‌زند که معاش خویش را به نسیان می‌سپارد،
جوهر کارش آفرینش است و نگارگری، اما خود در سایه‌ی سنگین آفریده‌هایش گم می‌شود،
در خلق حماسه‌های وطن، جلودارند و در کشاکش نبرد رقیبان، شمشیر رجال و لیکن به گاه ظفر نه در یادند و نه در بصر!
چه با شرم و حیا مردمی که هیچگاه سفره‌ی خبر را گرو سفره‌ی زندگی خویش قرار ندادند و همچون طبیبان، دست شفابخش خویش را به سان بارش باران، ارزانی جان‌های تشنه‌ی حقیقت نمودند و قلب‌های مضطرب از وقایع را با هدیه‌ی حقیقت، آرامش بخشیدند تا همیشه‌ی تاریخ از مردم، با مردم و برای مردم بمانند.
روزتان مبارک، نامداران گمنام
علی اکبرحسنی
