مخاطب 24- محقق ارشد بهداشت و استاد دانشکده عمومی راتگرز میگوید: "این یافته‌ها نشان می‌دهد که آلودگی هوا ممکن است در فعالیت‌های طبیعی هورمون‌ها در طول دوره‌های بحرانی رشد قبل از تولد و رشد اولیه نوزاد اختلال ایجاد کند و ما گمان می‌کنیم که اختلال ممکن است عواقب طولانی‌مدتی برای سلامت باروری داشته باشد. "
در این مطالعه، محققان داده‌های مربوط به طول بین دستگاه تناسلی و مقعد را که به عنوان فاصله آنوژنیتال نیز شناخته می‌شود، بررسی کردند.
به گفته محققان، تغییرات در فاصله آنتناسلی ممکن است به سطح هورمون، کیفیت مایع منی، باروری و اختلالات تولید مثل مرتبط باشد. در مطالعات حیوانی، از فاصله آنوژنیتال برای تعیین سمیت رشد آلاینده‌ها استفاده می‌شود.
بارت گفت: زمانی که فاصله آنتناسلی در فرزندان پسر کوتاهتر است، نشانه آن است که او در معرض سمی قرار گرفته که در تولید تستوسترون جنین اختلال ایجاد می‌کند.
بارت و همکارانش داده‌های حاصل از یک مطالعه مداوم بر روی زنان باردار و فرزندان‌شان را در چهار شهر ایالات متحده بررسی کردند: مینیاپولیس، سانفرانسیسکو، سیاتل و روچستر، نیویورک.
به گفته محققان، به عنوان بخشی از این مطالعه، فاصله آنوژنیتال در هنگام تولد در همه کودکان و در یک سالگی برای پسران اندازه‌گیری شد.
این داده‌ها با سطوح دی اکسید نیتروژن و آلودگی ذرات ریز در هوای آن شهر‌ها مقایسه شد.
محققان ارتباطی بین قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در طول پنجره‌های اصلی رشد و فاصله آنتناسلی شناسایی کردند.
به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض آلودگی ذرات بیشتر در پایان سه ماهه اول - که به طور معمول موجی از هورمون‌ها را دریافت می‌کند - با طول ناهنجاری کوتاهتر در هنگام تولد همراه بود.
به نظر می‌رسد آلودگی ذرات ریز نیز با بلوغ کوچک تداخل داشته باشد، دوره‌ای در اوایل دوران نوزادی که تولید هورمون بالاست.
بارت گفت: چنین آلودگی ذرات "مانند اسب تروا" است، و اشاره کرد که ذرات معلق می‌توانند مختل کننده‌های غدد درون ریز شناخته شده مانند فلزات کادمیوم و سرب را حمل کنند.
او گفت: وقتی این مختل‌کننده‌ها با هورمون‌های بدن تداخل پیدا می‌کنند، نتیجه می‌تواند تأثیرات مادام‌العمر بر سلامت ما باشد، از خطرات سرطان گرفته تا اختلال در توانایی بچه دار شدن.
یافته‌های این مطالعه در ۱۵ نوامبر در ژورنال Environmental Health Perspectives منتشر شد.
منبع: سلامت نیوز
