پس از ۱۵ سال، هنوز ماجرای مرگ ناصر عبداللهی، خواننده موسیقی پاپ کشورمان که در اوج شهرت درگذشت، در پرده ابهام قرار دارد.
این خواننده، در سوم آذر ۱۳۸۵، در بندرعباس به دلایل نامشخصی بی‌هوش شد و به کما رفت؛ هرچند به گفته بسیاری، او توسط افرادی مضروب و زخمی شده بود. عبداللهی را در بیمارستان‌های بندرعباس و تهران بستری کردند، ولی پس از گذراندن ۲۶ روز در کما، سرانجام در ۳۵ سالگی درگذشت. پیکر او در تهران تشییع شد و سپس در بندرعباس به‌خاک سپرده شد. اینک، پس از ۱۵ سال، همچنان ماجرای این مرگ، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.
ناصر عبداللهی، زاده ۱۰ دی ۱۳۴۹ بندرعباس بود که از ۱۳ سالگی به موسیقی علاقه‌مند شد و فعالیت‌های هنریش را از سال‌های نوجوانی در صداوسیما و حوزه هنری سازمان تبلیغات هرمزگان آغاز کرد.
او کار موسیقی را به‌طور جدی از سال ۱۳۷۴ آغاز کرد و در یک برنامه زنده صبحگاهی سراسری که از شبکه یک سیما پخش شد، به شهرت رسید. در سال ۱۳۷۵ به تهران آمد و با یاری محمدعلی بهمنی (شاعر و ترانه‌سرا)، وارد عرصه حرفه‌ای موسیقی شد و آلبوم‌های «عشق است» و «دوستت دارم» را به بازار فرستاد. پس از آن، آلبوم‌های «بوی شرجی»، «هوای حوا» و «ماندگار» را پخش کرد. پس از مرگ او، آلبوم «رخصت» هم منتشر شد.
«ناصریا»، معروف‌ترین قطعه ناصر عبداللهی است که او، این ترانه را به گویش بندری خواند و پس از انتشار در سال ۱۳۷۶، سبب شهرت روز افزون او شد.
