عاطفه رشنویی (مدیر پایگاه میراث جهانی چغازنبیل و هفت تپه) با اشاره به آنکه اندود و عملیات حفاظتی مجموعه چغازنبیل همواره درطول سال انجام می‌شود، گفت: به دلیل ماهیت کار همواره در حال انجام عملیات حفاظتی در مجموعه میراث جهانی چغازنبیل هستیم و تعطیلی نداریم. اما چند سال است که به دلیل آنکه نمی‌توانیم نیروی موقت بگیریم، سرعت کارمان کاهش یافته.
او ادامه داد: در گذشته اینگونه بود که با شروع فصل مناسب، تقریبا از ۱۵ شهریور تا ۱۵ اردیبهشت، پایگاه اجازه استفاده از کارگران موقت را داشت و گاهی حتا تا ۳۰ نفر هم می‌رسید. حضور کارگران موقت سرعت را افزایش می‌داد. گروهی خشت زنی می‌کردند و گروهی هم کار مرمت و کاهگل و… را انجام می‌دادند. سال ۱۳۹۷ آخرین سالی بود که توانستیم کارگر موقت داشته باشیم. از یکسو اعتبارات مجموعه با وجود تورم، رشد نکرد و ثابت باقی ماند و از دیگر سو مصوبات دولت برای‌عدم استفاده از نیروی جدید حتا موقت، سبب شد تا نتوانیم از نیرو‌های موقت استفاده کنیم.
رشنویی یادآور شد: قرار بود در قالب اعتبارات پیمانی، پشتیبانی صورت گیرد تا از محل اعتبارات امانی نیازی به نیروی کارگری نداشته باشیم. در سال ۱۳۹۹ مبلغ ناچیزی برای چغازنبیل اختصاص یافت این درحالی است که با ۷۰۰ هکتار شهر تاریخی با ساختار خشت و گل روبه رو هستیم و این مبالغ و اعتبارات پاسخگوی وسعت و نیاز این مجموعه میراث جهانی نیست. نمی‌گویم که میراث‌فرهنگی دست روی دست گذاشته چراکه توان اعتبارات میراث‌فرهنگی در همین حد است. باید در مقیاس کلان‌تر به این مهم توجه شود. در برنامه ریزی‌های کشوری به موضوع میراث‌فرهنگی توجه شود و اعتبارات آن افزایش یابد.
به گفته مدیر پایگاه میراث جهانی چغازنبیل و هفت تپه، سال گذشته حدود ۶ و نیم میلیارد تومان اعتبار امانی و پیمانی به مجموعه اختصاص یافته که بیشتر آن امانی است. از آنجایی که نیرو‌های پایگاه‌ها روزمزد هستند و حقوق آنها از اعتبار امانی پرداخت می‌شود، با توجه به فعالیت ۶۰ نیرو در پایگاه که در بخش‌های مختلف از حفاظتی گرفته تا مرمت فعال هستند، اعتبارات موجود کفاف پرداخت حقوق آنها را می‌دهد. دستمزد‌ها کم است و دیر به دیر حقوق می‌دهیم، وسعت محوطه زیاد است و شرایط برای نگهداری و حفاظت از آن مناسب نیست. با این وجود سعی کرده‌ایم شرایط حفاظتی در چغازنبیل را ثابت نگهداریم تا مشکلی برای آن پیش نیاید.
او درخصوص پرداخت بودجه از محل اعتبارات میراث‌جهانی یونسکو به چغازنبیل گفت: این یک افسانه است. یک سال چغازنبیل با کمک یونسکو و… اعتبار داشت، اما آخرین باری که به چغازنبیل کمک شد در سال‌های ۸۵ و ۸۶ بود. عموما از سوی کشور‌ها برای کمک به میراث‌جهانی‌اشان از یونسکو درخواست می‌شود و بعد از طی مراتب طولانی و بررسی‌های لازم، کمک‌های بین‌المللی اعمال می‌شود. این امر درخصوص چغازنبیل سال‌هاست که انجام نشده چراکه اولویت‌ها در وزارتخانه میراث‌فرهنگی تغییر کرده و تامین اعتبارات از سوی این وزارتخانه انجام می‌شود. ضمن آنکه پروسه درخواست از یونسکو طولانی است.
او معتقد است: مشکلات چغازنبیل و میراث‌فرهنگی خوزستان با نامه نگاری به جوامع بین‌المللی حل نمی‌شود بلکه باید نگاه‌مان را تغییر دهیم. مسئولان استانی و برنامه‌ریزان استانی معتقد هستند چغازنبیل میراث جهانی است و باید اعتبار ملی بگیرد و اعتبارات استانی را خرج آن نمی‌کند درحالی که در سایر استان‌ها شاهد آن هستیم که از اعتبارات استانی هم برای میراث‌جهانی خود خرج می‌کنند و قدم برمی‌دارند. در طول این سال‌ها اعتبار استانی از سوی مسئولان به چغازنبیل و حتا موزه هفت تپه اختصاص نیافته است. شاید بهتر باشد از مسئولان استانی بپرسیم که در طول ۴۰ سالی که از ثبت جهانی چغازنبیل می‌گذرد، چه میزان اعتبار استانی و… به آن اختصاص داده‌اند؟
رشنویی در پاسخ به این سوال که آیا نبود نیروی موقت و کند شدن کار‌های چغازنبیل می‌تواند به این میراث‌جهانی آسیب برساند، گفت: بستگی دارد. اگر به ما اجازه نمی‌دهند امور را به صورت امانی پیش ببریم باید پشتیبانی مالی پیمانی خوبی داشته باشیم. وقتی سرعت عملیات کاهش می‌یابد، مجموعه آسیب‌پذیر می‌شود. نگاه باید به تامین اعتبار تغییر کند. برنامه سالیانه ارسال می‌کنیم، ولی به دلیل کمبود اعتبارات، برنامه‌ها حذف می‌شود.
مدیر پایگاه میراث جهانی چغازنبیل و هفت تپه در ادامه از بازگشایی این مجموعه برای حضور بازدیدکنندگان خبر داد و گفت: از ۱۵ آبان ماه مجموعه چغازنبیل بازگشایی شده است. هنوز بازدیدکنندگان زیاد نیستند و به سطح انتظار ما نرسیده‌اند. اما بعد از ۲ سال تعطیلی دیدن مردم در سایت دلگرم کننده است.
