مخاطب۲۴ : به نقل از فارس ؛ مطالعه جدید نشان می‌دهد افرادی که به طور متوسط ۱.۵ ساعت در روز در معرض نور بیرون قرار می‌گیرند، بدون توجه به استعداد ژنتیکی آن‌ها برای افسردگی، کمتر خطر ابتلا به آن را دارند. افرادی که زمان بیشتر یا کمتر از آن را در خارج از منزل سپری می‌کردند، بیشتر در معرض خطر افسردگی بودند. این مطالعه در مجله Translational Psychiatry منتشر شد.
افسردگی بیماری روانی رایجی است که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. این بیماری شامل ترکیبی از علائم عاطفی، شناختی و فیزیکی، مانند احساس غم، خستگی، مشکل در تمرکز، تغییر در اشتها یا الگوی خواب و کمبود انگیزه است. تعداد بیماران مبتلا به افسردگی در سال‌های اخیر در سراسر جهان رو به افزایش بوده است.
اعتقاد بر این است که این مشکل ناشی از ترکیب عوامل ژنتیکی و محیطی است. احتمال ابتلای فرزندان والدین با سابقه افسردگی ۳ تا ۴ برابر بیشتر از فرزندان والدین غیرافسرده است. مطالعات ژن‌های خاصی را شناسایی کرده‌اند که با افزایش خطر افسردگی مرتبط هستند.
خطر افسردگی نیز با عواملی مانند در دسترس بودن نور در فضای باز مرتبط است. نور فضای باز بر فرآیند‌های فیزیولوژیکی مهم بدن تأثیر می‌گذارد. هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، واکنش شیمیایی ایجاد می‌کند که یک مولکول خاص در پوست را به ویتامین D فعال مورد نیاز بدن انسان تبدیل می‌کند. همچنین مشخص شده که قرار گرفتن در معرض نور فضای باز باعث کاهش غلظت هورمون استرس کورتیزول می‌شود.
جینگ لین، نویسنده این مطالعه به همراه همکارانش می‌خواستند ارتباط بین زمان سپری شده در نور فضای باز و خطر افسردگی را بررسی کنند.
نتایج نشان داد که ۳.۵۸ درصد از شرکت کنندگان این آزمایش در طول ۱۲.۵ سال مورد تجزیه و تحلیل در مطالعه، مبتلا به افسردگی بودند. شرکت‌کنندگانی که به افسردگی مبتلا شده‌اند، در مقایسه با بقیه نمونه‌های مورد مطالعه، مسن‌تر، اغلب زن و اغلب سیگاری‌تر بودند. آن‌ها همچنین هرگز یا به ندرت از ضد آفتاب استفاده می‌کردند.
افراد مبتلا به افسردگی در مقایسه با افراد بدون افسردگی، به طور متوسط زمان بیشتری را در نور فضای باز می‌گذرانند. با این حال، تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که رابطه بین قرار گرفتن در معرض نور در فضای باز و افسردگی ساده نیست. کمترین خطر ابتلا به افسردگی در افرادی مشاهده شد که به طور متوسط ۱.۵ ساعت در روز را در خارج از منزل سپری می‌کردند که معادل ۱ ساعت در روز در زمستان و ۲ ساعت در روز در تابستان است.
شرکت‌کنندگانی که بیشتر یا کمتر از آن در معرض آفتاب بودند، بیشتر در معرض خطر افسردگی قرار داشتند. خطر ابتلا به افسردگی در افرادی که کمتر از آن زمان صرف می‌کنند ۹ درصد بیشتر است، در حالی که افرادی که بیش از ۱.۵ ساعت در روز می‌گذرانند، ۱۳ درصد بیشتر در معرض خطر افسردگی هستند. تفاوت در خطر زمانی که با عوامل ژنتیکی همراه شد به ۳۴ تا ۳۵ درصد افزایش یافت.
محققان گفتند که کمبود نور در فضای باز ممکن است بر سیستم عصبی غدد تأثیر منفی بگذارد. سروتونین یک ماده شیمیایی است که بر خلق و خوی ما تأثیر می‌گذارد و نور خورشید به تنظیم تولید آن کمک می‌کند. هنگامی که نور کافی در فضای باز دریافت نمی‌کنیم، می‌تواند سطح سروتونین را مختل کند و منجر به تغییرات خلق و خو، به ویژه در فصول خاص شود. عدم قرار گرفتن در معرض نور در فضای باز همچنین می‌تواند تولید ویتامین دی را که با افسردگی و الگو‌های فصلی آن مرتبط است، کاهش دهد.
