این مکان عجیب محل دفن پله است! + تصاویر
مخاطب ۲۴- به نقل از خبرورزشی؛ دنیای فوتبال پس از انتشار خبر درگذشت پله در ماتم فرو رفته است. پله که برای درمان تومور روده‌اش تحت درمان بود دچار نارسایی ارگان‌های حیاتی بدنش در اثر سرطان شد و در ۸۲ سالگی درگذشت و در حالی که ملت آمریکای جنوبی برای خداحافظی با بزرگترین اسطوره خود آماده می‌شود، جزئیات محل استراحت دائمی او فاش شده است.
پله مومیایی شده و در تاریخ ۲ ژانویه از بیمارستان آلبرت انیشتین در سائوپائولو راهی تشییع عمومی در استادیوم سانتوس، ویلا بلمیرو، خواهد شد. تابوت او در زمین استادیوم قرار داده خواهد شد و هواداران ۲۴ ساعت فرصت دارند تا اسطوره را برای آخرین بار ببینند و به او ادای احترام کنند.
سپس تابوت پله به قبرستان عمودی منحصر به فردی به نام «مموریال نکروپل اکومنیکا» منتقل خواهد شد و به صورت خصوصی با همراهی سایر اعضای خانواده به خاک سپرده خواهد شد. این قبرستان بین آسمان‌خراش‌ها و جنگل‌های سرسبز قرار دارد و طبق کتاب رکورد‌های جهانی گینس، بلندترین قبرستان عمودی جهان با ۱۴ طبقه و ۱۴۰۰۰ طاق است. حتی یک باغ استوایی و یک کافه کوچک روی پشت بام و یک آبشار نیز دارد. اما شاید عجیب‌ترین چیز این باشد که یک موزه اتومبیل‌های کلاسیک نیز در این ملک عظیم وجود دارد. این بنا در سال ۱۹۸۳ توسط معمار عجیب «پپه آلتستوت» ساخته شد و گسترش این بنا همچنان ادامه دارد. این قبرستان حتی به جاذبه گردشگری هم تبدیل شده است.
از طبقات بالای قبرستان، استادیوم ویلا بلمیرو، جایی که پله کار خود را آغاز کرده، دیده می‌شود. پله با نام مستعار پادشاه، بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰ سه جام جهانی را با برزیل به دست آورد و تنها بازیکنی در تاریخ فوتبال بوده است که به این شاهکار دست یافت. رکورد شگفت‌انگیز او با ۱۲۷۹ گل در ۱۳۶۳ بازی که شامل بازی‌های دوستانه نیز می‌شود در گینس ثبت شده است. او همچنین ۷۷ گل در ۹۲ بازی برای تیم ملی به ثمر رساند و نیمار در جام‌جهانی اخیر به این رقم دست پیدا کرد.
پله در ۱۵ سالگی اولین بازی برای تیم محلی خود «سانتوس» را انجام داد و در ۱۶ سالگی برای تیم ملی برزیل به میدان رفت. او در سال ۱۹۵۸ در ۱۷ سالگی قهرمان جام‌جهانی شد و سپس در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۷۰ هم جام قهرمانی جهان را بالای سر برد. فوق‌ستاره آمریکای جنوبی در طول ۱۸ سال حضور در ۶۵۹ بازی برای تیم باشگاهی سانتوس ۶۴۳ گل به ثمر رساند. او همچنین برای نیویورک کاسموس بازی کرد و در سال ۱۹۷۷ در یک مسابقه نمایشی بین کاسموس و سانتوس بازنشسته شد.
