مخاطب24- یک تصویر نمادین و مهم از کریم بنزما در کنار تمام ژست‌های خاص این ستاره فرانسوی بعد از دریافت توپ طلا به شدت مورد توجه قرار گرفته است. وقتی در سال ۲۰۱۴ کریستیانو رونالدو برنده توپ طلا شد و خامس، سرخیو راموس و تونی کروس نیز جوایز دیگر را به خود اختصاص دادند، یک نفر آن پشت سر در حال دست زدن و نمایش لبخند رضایت بابت موفقیت تیمی است؛ بازیکنِ تیم بودن- آن ویژگی خاص کریم بنزما که او را تبدیل به ستاره‌ای منحصر به فرد در دنیای فوتبال کرده است.
به رئال مادرید یک دهه اخیر نگاه کنید. شاید در سال‌های ابتدایی هواداران این تیم هر نامی را عامل افتخارات متوالی خود در لیگ قهرمانان می‌دانستند، الا کریم بنزما. ستاره فرانسوی سال‌های سال پشت نام‌های بزرگی، چون کریستیانو رونالدو، گرت بیل، مسوت اوزیل، آنخل دی ماریا، لوکا مودریچ و حتی خامس و. ماند و هیچوقت به اندازه‌ای که باید دیده نشد.
برای فصول متوالی برای قرار گرفتن در ترکیب ثابت با گونسالو ایگواین مبارزه کرد و در ادامه نیز انگار ماشینی در خدمت کریستیانو رونالدو بود. انگار این مهاجم گلزن باید اینقدر در زمین بالا و پایین می‌رفت تا فرصتی برای گلزنی رونالدو و گرت بیل و دیگری فراهم و در نهایت همه چیز به نام آنها ختم شود.
سال ۲۰۱۸ و بعد از جدایی رونالدو بود که بدترین فصل سال‌های اخیر رئال مادرید با خولن لوپتگی و در ادامه سانتیاگو سولاری رقم خورد. کریم بنزما نیز در آن فصل مانند دیگر ستاره‌های رئال مادرید نمایش چندان خوبی نداشت تا صدای تمسخر با این مضمون بیش از قبل شنیده شود: دیدید بدون رونالدو، کریم در حدی نیست که رهبر خط حمله رئال مادرید باشد.
اما ستاره فرانسوی در سه سال اخیر اینقدر فوق العاده ظاهر شده که حتی یک نفر نیز تردیدی در مورد شایستگی او برای کسب جایزه توپ طلا نداشت. درخشش کریم بنزما اینقدر بی سر و صدا بود که بسیاری از هواداران رئال مادرید متوجه نشدند او چگونه به دومین گلزن برتر تاریخ این باشگاه پرافتخار تبدیل شد و بعد از ۲۴ سال یک فرانسوی دیگر توانست توپ طلا بگیرد.
فصل گذشته کریم بنزما انگار رئال مادرید را یک تنه به دندان گرفت و تا دیدار فینال لیگ قهرمانان بالا برد. حالا هم که دریافت توپ طلا از زین الدین زیدان و برآورده شدن رویای دوران کودکی. از سال ۱۹۵۶، هیچ بازیکنی و حتی لیونل مسی و کریستیانو رونالدو نیز در سن ۳۴ سالگی موفق به دریافت این جایزه نشده بودند، اما کریم بنزما ثابت کرد این همه سال دیده نشدن هم روزی بالاخره به پایان می‌رسد. با رونالدو رفیق شدن و رضایت او را جلب کردن، فقط از بازیکنی برمی آید که از خود گذشتگی در زمین را به معنای واقعی کلمه آموخته باشد؛ همین برای تبدیل شدن به نماد یک تیم کافی است و چه تیمی بهتر از رئال مادرید.
از بین همه ستاره‌هایی که در خدمت لیونل مسی و رونالدو بازی کردند، از پدرو و ساموئل اتوئو و زلاتان و داوید ویا تا نیمار که جدا شد و در سوی مقابل ایگواین و دی ماریا و گرت بیل و خامس و ...، فقط کریم بنزما بود که ثبات را به زبان‌های مختلف ترجمه کرده و راه خودش را پیدا کرد.
او دیشب به عنوان نماینده آن دسته از ستاره‌هایی روی سن رفت که هر چه کمتر دیده شدند، بیشتر مبارزه کردند. ایستادن برای پایان دوره دیگران و همچنان درخشیدن، باعث شد کریم بنزما به جایی برسد که هیچ کس در مورد برنده جایزه توپ طلای امسال حتی یک سر سوزن هم شک نداشته باشد. بعد‌ها نام این بازیکن اینگونه در تاریخ فوتبال با همان تصویر مرور خواهد شد؛ ستاره‌ای که خیلی خوب بلد بود سر فرصت و با حوصله، خودش را به جلوی صف برساند، قهرمانِ همه آدم‌هایی که برای دیده شدن حاضرند خیلی صبر کنند.
