سالن‌های فوتسال ایران امن نیستند
به گزارش مخاطب 24: نامش را هرچه بگذاریم حقیقت ماجرا را تغییر نمی‌دهد. چه خشونت فیزیکی، چه هیجان افسارگسیخته عده‌ای تماشاگرنما یا بی‌نظمی ساختاری؛ هر چه که نامش باشد باید این اشتباه نابخشودنی اصلاح شود.
لیگ برتر فوتسال ایران به‌زودی آغاز می‌شود و بار دیگر هیجان به سالن‌های فوتسال بر می‌گردد. هیجانی خالص که گاهی چنان آشوبی به پا می‌کند که سالن‌ها و سکوها را با هم به آتش می‌کشد. سالن‌های پر از هوادار فوتسال جایی برای اشتباه نیست. نه برای داور، نه برای بازیکن، نه حتی برای تماشاگر خسته‌ای که می‌خواهد فقط از بازی لذت ببرد. سکوها – به جای سنگر تشویق – گاهی به جایگاه پرتاب بطری، صندلی و ناسزا تبدیل می‌شوند. انگار مسابقه، نه میان دو تیم، که بین دو ارتش در حال درگیری خیابانی است. از تهران تا اهواز، از اصفهان تا تبریز، همه‌ی سالن‌ها یک ویژگی مشترک دارند: ناامنی به عنوان مهمان همیشگی!
مربیان، فرماندهان لشگر اعتراض!
در هیچ ورزشی مثل فوتسال، فاصله‌ی کادر فنی با داور و تماشاگران تا این حد کوتاه نیست. همین نزدیکی به‌جای آن‌که فرصت ارتباط سالم و مهارت‌افزایی باشد به بستر تهدید تبدیل شده است. برخی مربیان، به‌جای هدایت تیم، فرماندهی لشگر اعتراض را به عهده می‌گیرند. نتیجه این اعتراض‌ها را راحت می‌توانید حدس بزنید. داور زیر بمباران فریاد و توهین، قدرت تصمیم‌گیری‌اش را از دست می‌دهد و بازی به هرج‌ومرج کشیده می‌شود. بدتر آن‌که این اعتراض‌های سازمان‌یافته گاهی از سمت نیمکت تیم بازنده به سکوها منتقل می‌شود؛ مثل شعله‌ای که از کنار خط به دالان‌های سکو سرایت می‌کند و دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند کنترلش کند.
سناریوی تنش‌زا با بازیگرانی آشنا!
مردم ایران به‌ویژه در شهرهای فوتسال‌خیز عاشق این ورزش‌اند اما این عشق وقتی به خشونت می‌رسد، به دشمن جانش بدل می‌شود. در بسیاری از شهرها، تیم فوتبال یا فوتسال آن شهر تنها دل‌خوشی آخر هفته‌ی جوانان است اما در نبود زیرساخت مناسب، در غیاب آموزش‌های فرهنگی و بدون نظارت قاطع همین شور فوتبالی و فوتسالی به شکلی غم‌انگیز به صورت درگیری و خشونت فیزیکی نمایان شده است. سالن‌های کوچک، تهویه ضعیف، صندلی‌های پلاستیکی و عدم تفکیک جایگاه‌ها همه دست به دست هم می‌دهند تا یک جرقه کوچک سالن را به آتش بکشد.
امنیت، قربانی بازی!
در فوتبال بازی اگر نیمه‌کاره بماند، نتیجه به کمیته انضباطی می‌رود. در فوتسال گاهی بازی تا انتها هم پیش می‌رود اما از دل سالن بیرون می‌آیی با طعم ترس، با تصویر داوری که فرار می‌کند، یا مربی‌ای که به دلیل درگیری به بیمارستان منتقل شده. چه چیزی را داریم از دست می‌دهیم؟ نه فقط کیفیت فنی و اعتباری بین‌المللی، بلکه مهم‌تر از آن اعتماد مردم به سالم‌بودن این ورزش. اعتراض‌های پی‌در‌پی، تحت فشار گذاشتن داور، تحریک بازیکنان و حتی حمله مستقیم به تیم داوری، عملاً نقشی مخرب در ایجاد جو روانی پرتنش ایفا می‌کند. بی‌توجهی برخی مربیان به مسئولیت اجتماعی و حرفه‌ای خود، باعث شده تا کنترل بازی‌ها از دست ناظرین خارج شود و برخی سالن‌ها به میدان تقابل‌های لفظی و حتی فیزیکی تبدیل شوند.
از اصلاح واقعی تا مسکن‌های موقتی!
کمیته فوتسال و فدراسیون فوتبال دیگر نمی‌توانند با توصیه و بیانیه و وبینار و ... این بحران را مدیریت کنند. لیگ جدید باید با نسخه‌ای نو وارد میدان شود. با سیاستی که در آن امنیت، پایه‌ی اصلی هر مسابقه باشد؛ نه امری اختیاری، نه شعاری تبلیغاتی. اگرچه کمیته فوتسال با برگزاری وبیناری با میدان‌داری تارقلی‌زاده یکی از باتجربه‌ترین مدیران فوتسالی ایران و حضور سرمبیان لیگ برتری به استقبال «امن سازی فضای فوتسال ایران» رفت و در این وبینار هشدارهای جدی به سرمربیان لیگ برتر داده شده اما باید منتظر سوت آغاز لیگ باشیم تا عیار و نتایج چنین تصمیماتی مشخص شود.
بخشنامه جدید علیه سرمربیان لیگ!
احسان کامیانی که مسئولیت کمیته فوتسال را بر عهده دارد درباره نتایج وبینار برگزار شده، می‌گوید: «براساس بخشنامه جدید امسال در صورت گزارش ناظران مبنی بر سه نوبت اعتراض نیمکت‌نشینان در طول فصل، برای سرمربی حکم محرومیت تعلیقی صادر می‌شود و با تکرار این رفتارها تا پنج‌بار، مجوز مربیگری وی به مدت یک فصل مسابقاتی باطل خواهد شد و حق عقد قرارداد نخواهد داشت. اعضای نیمکت، به‌ویژه کادر فنی، با توجه به تجربه و جایگاه خود باید مروج آرامش و نظم در مسابقات باشند، نه عامل ایجاد تنش. با توجه به اینکه در بسیاری از سالن‌های ما خانواده‌ها حضور دارند و کودکان هم برای تماشای مسابقات می‌آیند لازم است به این رفتارهای ضدفوتسال خاتمه دهیم. ما با جدیت پیگیر این مسئله هستیم و برخوردهای انضباطی را با هدف اصلاح رفتاری و ارتقاء سطح فنی و اخلاقی فوتسال ادامه خواهیم داد.
از سوی دیگر حسین شمس هم که نقش کمیته فنی را در کمیته فوتسال برعهده دارد، می‌گوید: «اگرچه داور می‌تواند در لحظه به فرد متخلف کارت قرمز نشان دهد اما کمیته فنی پس از بررسی فیلم مسابقه سرمربی را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. به همین دلیل از تمام سرمربیان درخواست داریم بر رفتار نیمکت‌نشین‌ها و اعضای تیم خود نظارت دقیق‌تری داشته باشند.» با توجه به تصمیمات جدیدی که در کمیته فوتسال گرفته شده چند پیشنهاد دیگر هم به نظر می‌رسد می‌تواند مکمل تصمیمات کمیته فوتسال باشد تا کارایی و خروجی کار بهتر و بیشتر اثرگذار شود:
پیشنهادات:
- افزایش محسوس نیروهای انتظامی و امنیتی در سالن‌ها
- استفاده الزامی از دوربین‌های نظارتی با کیفیت در تمام سالن‌ها
- تعلیق بازی در صورت بروز رفتارهای خشونت‌آمیز از سوی تماشاگران یا عوامل تیم‌ها
- اعمال جریمه‌های سنگین و کسر امتیاز برای باشگاه‌هایی که امنیت سالن‌هایشان را تأمین نمی‌کنند
- آموزش و توجیه کادر فنی و سرپرستان تیم‌ها درباره مسئولیت‌های اخلاقی و حرفه‌ای
- استفاده از سامانه‌های الکترونیکی برای بلیت‌فروشی و مدیریت ورود تماشاگران
فوتسال در قفسه‌ی امن!
اگرچه فوتسال ایران در سطح فنی رشد قابل قبولی داشته و حتی در سطح ملی به سکوهای بین‌المللی رسیده اما ادامه این روند بدون بازسازی جدی در ساختار امنیتی مسابقات ممکن نیست. فوتسال قرار است شورآفرین باشد، نه بحران‌آفرین. فصل جدید لیگ برتر فوتسال باید نقطه پایان بی‌نظمی‌های سالن‌ها باشد. اکنون نوبت مدیران و مسئولان است تا تصمیم‌های سخت و شجاعانه‌ای بگیرند. فوتسال بیش از هر زمان دیگری به امنیت نیاز دارد آن‌هم در میان جامعه‌ای پر از هیجان، استعدادهای خالص و انگیزه‌های تمام‌نشدنی. اما این قلب اگر در قفسه‌ی امنی قرار نگیرد، ممکن است از تپش بیفتد. فصل جدید لیگ برتر باید "فصل امنیت" باشد. فصلی که دیگر نام هیچ داوری در لیست مصدومان نباشد. فصلی که مربیان، فریادشان را خرج تاکتیک کنند، نه توهین. فصلی که خانواده‌ها دوباره با خیال راحت به سالن بیایند و با آرامش از زیبایی این ورزش لذت ببرند. در نهایت فوتسال چیزی جز جشن رقابت و دوستی نیست. بیایید دوباره این حقیقت را به یاد بیاوریم.
منبع: تابناک
