مخاطب ۲۴- امروز دلتنگ آنجایی هستم که گویی هرگز نرفتهام. دلتنگ تویی هستم که انگار هرگز ندیدمت. دلم برای نامهای تنگ است که هرگز ننوشتی و هرگز نخواندم. مشتاق دیداری هستم که قراری برایش نداشتهام. دلی در من تنگ است که انگار هرگز نداشتهام.
دلم تنگ یک نام است. دلتنگی هم نیست نامش. اشتیاق دیدن است. دیدنی دوباره. دوست دارم هی صدایت کنم تا مبادا لحظهای فراموشم شوی. مشتاق نام هستم؛ نامی شبیه ایران. نامی شبیه ایراندخت. اشتیاق شنیدن نام میهن را دارم.
بماند به یادگار در تاریخ نام فرزندانی که این روزها، دیده بر هستی میگشایند و صدای پهپاد و موشک، لالایی زمختشان است. این کودکان، روزی تاریخ این سرزمین خواهند شد. مبدا زایش دوباره حس میهن دوستی و همدلی مردان و زنان مومنی که دور محور ایران و بر مدار سرزمین مادری میگردند و همچنان در برابر دنیای آشوب ایستادهاند.
چه شورانگیز است در چنین روزهای همدلی، نامهای نوزادان دختر خود را سندی کنیم ماندگار برای تاریخ. روزی که بگویند اینها یادگاران روزهایی هستند که حماسه ایرانی باز به اوج رسید و اسرائیل متجاوز و بزرگترهایش را به زانو درآورد. ایران ایستاد و همچنان ایران ماند. دخترانی که مادران فردای این سرزمینند.
این یک پویش اجتماعی در شرایط جنگ است تا نامگذاری نوزادان دختر این سرزمین نیز، حماسهای دیگر باشد برای تبلور عشق به وطن و مبارزه همیشگی با تجاوزگران.