شمخانی: زنده‌ام و حاضر برای جانفشانی
مخاطب ۲۴- شمخانی با صدور پیامی خطاب به رهبر معظم انقلاب و ملت ایران تاکید کرد؛ روز روشن پیروزی نزدیک است. نام ایران، در بلندای تاریخ، چون همیشه خواهد درخشید و لبخند شهیدان، آینه‌دار فردای ما خواهد بود.
دریابان علی شمخانی که در جریان حمله تروریستی رژیم صهیونیستی با جراحت شدید به بیمارستان منتقل شده بود با تلاش شبانه روزی پزشکان در شرایط پایدار پزشکی قرار گرفته است.
وی با صدور پیامی خطاب به رهبر معظم انقلاب و ملت ایران تاکید کرد؛ روز روشن پیروزی نزدیک است. نام ایران، در بلندای تاریخ، چون همیشه خواهد درخشید
و لبخند شهیدان، آینه‌دار فردای ما خواهد بود.
متن کامل پیام دریابان علی شمخانی خطاب به رهبری و ملت بزرگ ایران به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیمیا عَلِیٌّ مَولَانا، یا حُسَیْنُ شَهیدُنا، یا فاطِمَةُ الزّهرا شَفیعَتَنا
رهبر عزیز، مقتدر و شجاع انقلاب اسلامی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ملت بزرگ، نجیب و جاوید ایراندرود خداوند بر شما که ستون‌های عزت این سرزمین‌اید؛ درود بر ایران پرافتخار و حماسه ساز، که نسل به نسل، دلیرانش را به میدان فرستاد و نامش را با شجاعت و پایمردی مردان و زنانش شهره تاریخ کرد. امروز، در حالی که نفس‌هایم هنوز به زخم‌های تن بسته و قلم در دستم از ضعف می‌لرزد، باسوگند به خون شهیدان این خاک مقدس، آن‌قدر در رگ‌هایم عزم و غیرت جاری است که سکوت را خیانت به شهیدان می‌دانم. پس به یاری خدا، نخستین کلامم را فریاد می‌زنم:
«إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»
با دلی پر خون یاد آن سرو قامتان نجیب و صبوری که در سال‌های دفاع مقدس، در تاریکی سنگر‌ها با هم زمزمه می‌کردیم «یا پیروزی، یا شهادت» را گرامی می‌دارم. امروز آنها جامه سرخ شهادت پوشیدند، ومن باز هم از قافله جا ماندم. بازهم سومین مدال افتخار سهم خانواده ما نشد و دو برادر شهیدم همچنان از بلندای عرش بر حسرت من اشک ریختند؛ و اینک من مانده‌ام، با تنی زخمی و دلی لبریز از درد و اشتیاق. اما اگر تقدیر آن است که بمانم، پس می‌مانم؛ تا همچنان دلیل دشمنی خصم باشم؛ که او چرائیش را خوب می‌داند و من هم! می‌مانم و همچنان فریادگر حماسه خواهم بود؛ من زنده‌ام! و این تنِ زخم‌خورده، به لطف حضرت حق، همچنان سپر بلای این ملت خواهد بود. دل من، همان دلِ «لبیک‌گو»ی دیروز است، و امروز هم می‌تپد برای دین، برای میهن، برای مردم.
حاضرم! نه یک‌بار، که صدبار فدایی این خاک و مردم بی‌مانندش باشم. حاضرم خاکریزِ دفاع از وطن و شرافت را با غیرت و اراده یک عرب از دیار خوزستان سربلند با همین پیکر زخم خورده پر کنم. آماده‌ام در طوفان موشک‌های دشمن صهیونی، فریاد «یازهرا (س)» سر دهمو نام ایران را، چون پرچم در بلندای تاریخ افراشته نگاه دارم. مردم شریف و عزیز ایران! این چند خط را نوشتم که بگویم شما تنها نیستید.
در هر خانه‌ای که چراغ غیرت روشن است، در دل هر مادری که داغ دیده، و در چشمان هر جوانی که به آینده می‌نگرد، ایران با نور الهی ایستاده است. ما ملت امید و غیرت‌ایم. داغ می‌بینیم، اما خم نمی‌شویم. خون می‌دهیم، اما هویت نمی‌دهیم. فرماندهان شهید، دانشمندان سرافراز، مردان میدان و محراب، هرگز غایب نیستند و، چون خون در رگ‌های این ملت جریان دارنداکنون پرچم مقدسشان، به دست ما افتاده تا بر زمین نماند.
رهبر عزیز و شجاع انقلاب مطمئن باشند؛ فرزندان‌شان هنوز در میدان‌اند. نه فقط با سلاح، بلکه با ایمان و امید؛ و دشمن بداند: جنگیدن با ایران، بازی با آتشی‌ست که جز خاکستر برای او نخواهد داشت. وعدۀ خدا حق است: «فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ… وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ…» (اسراء: ۷) و آن روز نزدیک است…روز روشن پیروزی، که نام ایران، در بلندای تاریخ، چون همیشه خواهد درخشیدو لبخند شهیدان، آینه‌دار فردای ما خواهد بود.
سرباز کوچک ملت بزرگ ایران علی شمخانی
