محمدجواد آذری جهرم وزیر پیشین ارتباطات نوشت؛ در شبکه‌های اجتماعی، عکسی دست به دست می‌چرخید که به مقایسه قبر یکی از شیوخ کشورهای عربی با قبر امام پرداخته بود. اگر شما هم آن دو تصویر را دیده‌اید، پیشنهاد می‌کنم این چند سطر را بخوانید.
محمدجواد آذری جهرمی وزیر پیشین ارتباطات در اینستاگرام نوشت:
در شبکه‌های اجتماعی، عکسی دست به دست می‌چرخید که به مقایسه قبر یکی از شیوخ کشورهای عربی با قبر امام پرداخته بود. برخی تصاویر هم کامل‌تر بود و مصداقی‌تر ساختمانی در آن کشور را با برخی ساختمان‌های ایرانی مقایسه کرده بود.
اگر شما هم آن دو تصویر را دیده‌اید، پیشنهاد می‌کنم این چند سطر را بخوانید.
۱. زندگی دنیوی امام چه در زمان رهبری ایشان و چه قبل آن، یک زندگی حداقلی و بسیار ساده بود. شاهد آن، منزل ایشان در جماران و یا نجف و قم. امام به عنوان یک رهبر، همواره زندگی خود را همسطح قشر‌های پایین جامعه قرار می‌داد و یکی از دلایل محبوبیت او نزد مستضعفین جامعه هم همین همنوایی او با آنان بود. آیا در تصویر، منزل مسکونی امام را با محل سکونت شیخ بزرگوار و فقید آن کشور مقایسه کرده‌اند؟
۲. نگاه اعتقادی اهل تسنن و شیعیان به مزار، متفاوت است، همانگونه که نگاه ایرانی‌ها و اعراب در این زمینه متفاوت است. در اعتقاد شیعه، آرامگاه اولیای خدا، مکانی برای تقرب به خداست که به اشتباه در تصور برخی وهابیت، به پرستش صاحب قبر برداشت می‌شود و از این رو برخی به اشتباه شیعه را مشرک می‌خوانند. اگر به داستان اصحاب کهف در قرآن هم مراجعه شود، ساخت مسجد بر قبور اولیای خدا از آیین‌های موحدین قبل از اسلام هم وجود داشته است؛ لذا قیاس دو قبر از دو مذهب، اساسا قیاس هم‌وزنی نیست و مقایسه حرم امام با مسجدی در آن کشور، به صحت نزدیکتر است.
در فرهنگ ایرانی نیز، بارگاه و قبور، همواره برای تکریم شخصیت متوفی و بزرگداشت او مرسوم بوده است. مقبره کورش کبیر، حافظ، سعدی و … یک نمونه از آنهاست.
۳. آیا امام به دنبال رفاه مردم نبود؟
جواب را باید در وعده‌های امام جستجو کرد، وعده‌هایی که نمود آن در ایجاد رفاه فراگیر برای مردم از مسکن و آب و برق و … می‌توان دید. شخصیت امام، صرفا مبارزی تک بعدی نبود، آرمان‌گرایی امام با رفاه عمومی مردم در تضاد نبود.
پیروی از آرمان امام اگر وظیفه مسوولین جمهوری اسلامی است؛ اجرایی کردن و عمل به وعده‌های امام به مردم از آن مهمتر است. به استقلال و «آزادی»؛ به «جمهوری» اسلامی؛ به نه «شرقی»، نه غربی؛ به ایجاد رفاه عمومی؛ به رسیدگی به محرومین و کاهش شکاف طبقاتی.
اما سخن آخر، اگر امام حدس می‌زدند که شاگردان ایشان قصد ساختن چنین بنایی بر مزارش دارند، تردید ندارم که حتما آن‌را ممنوع می‌کردند، کمااینکه شاگرد عزیز مکتب او، سردار سلیمانی چنین کرد…
پ.ن: انتساب ساخت این بنا به خانواده امام هم نادرست است و اجحافی است که مثل شعار دادن در حرم امام به حجت‌الاسلام سیدحسن خمینی صورت گرفت.
