رونالدو: من کامل‌ترین بازیکن تاریخ هستم!
مخاطب۲۴- کریستیانو رونالدو، فوق ستاره پرتغالی النصر، در جدیدترین مصاحبه خود با ادو آگیره، صحبتهای جالب و البته جنجالی را را به زبان آورد که برخی از آنها را پیش از این هرگز مطرح نکرده بود.
از احتمال حضور در بارسلونا گرفته تا توصیه‌هایی به کیلیان امباپه برای بهتر شدن در رئال و فعالیت احتمالی بعد از وداع با مستطیل سبز، سوژه‌هایی بود که کاپیتان تیم ملی پرتغال به زبان آورد تا بار دیگر هواداران خود را سورپرایز کند.
مشروح مصاحبه مفصل رونالدو به شرح زیر است:
تجربه زندگی‌در عربستان
من از تجربه‌ای که دارم خیلی راضی هستم و در کنار خانواده احساس بسیار خوبی در این کشور داریم. آدمی هستم که به چالش‌ها و چیز‌های جدید علاقه دارد و هرگز از چالش‌های بزرگ نمی‌ترسم. تجربه آمدن به عربستان در آن مقطع من را نگران نکرد چرا که با توجه به حضور چند بازیکن پرتغالی، می‌دانستم لیگ این کشور چگونه است.
یک روز از زندگی رونالدو در عربستان
هنوز خیلی خوب و تاثیر گذار هستم و هرروز از فوتبال لذت می‌برم. بیدار میشوم، صبحانه را با همسرم می‌خورم و با او صحبت میکنم. به تمرین میروم و دوباره به خانه برمیگردم تا ناهار بخورم. بعد از آن، برخی روز‌ها بچه‌ها را از مدرسه به خانه می‌آورم و برخی اوقات نیز برای شام بیرون می‌رویم. این یک روز عادی من در عربستان این چنین سپری می‌شود.
روتین زندگی خود را چگونه حفظ می‌کنی؟
این یک تعهد و اشتیاق است. هرروز با اشتیاق از خواب بیدار میشوم تا تمرین و بازی کنم، اما دیگر مثل قبل نیست و کمی کمتر است. البته که هنوز اشتیاق دارم، اما همیشه با اشتیاق کامل به تمرین نمیروم. بعضی وقت‌ها روحیه‌ام بهتر و برخی اوقات کمتر است. اما تعهدی که به خود دارم همواره من را به حرکت کردن وادار می‌کند.
رشد لیگ عربستان و تبدیل شدن به یک مرجع
واقعا فکر نمیکردم به این سرعت رشد کند، اما می‌دانستم که لیگ بسیار خوبی خواهد شد. همانطور که اکنون به آن تبدیل شده است. واضح است که سطح لیگ‌ام‌ال‌اس از لیگ عربستان پایین‌تر است. کسانی که در این مورد صحبت می‌کنند نمی‌دانند چه می‌گویند و تنها افرادی که اینجا بازی می‌کنند همه چیز را میدانند.
فوتبال سایر تیم‌ها را هم تماشا می‌کنی؟
بله، گاهی اوقات فوتبال می‌بینم. عاشقشم و این بزرگ‌ترین علاقه من است. بازی‌های اسپورتینگ را می‌بینم که اولین باشگاه من به حساب می‌آید. همچنین بازی‌های منچستریونایتد، رئال مادرید و یوونتوس را هم دنبال میکنم.
آیا گل زدن اعتیاد آور است؟
این بهترین حس دنیاست. من عاشقش هستم و هنوز هم آن شور و هیجان را برای گلزنی دارم. به فکر مربیگری نیستم، چون تقریبا آن را غیرممکن می‌بینم و خوشم نمی‌آید. از آنجایی که به یادگیری علاقه دارم، می‌خواهم کار‌هایی انجام دهم که بر آنها تسلط ندارم. در واقع مالکیت یک باشگاه منطقی‌تر به نظر می‌رسد و آن را رد نمی‌کنم.
فکر کردن به خداحافظی از فوتبال
تصورش سخت است، اما دارم خودم را برای آن آماده میکنم. با چندین شرکت و پروژه‌هایی که می‌توانند برایم جذاب باشند در ارتباط هستم. همچنین دوست دارم به جامعه و جوانان کمک کنم. دوست دارم از حوزه‌های دیگر یاد بگیرم. اگرچه می‌دانم خداحافظی از فوتبال نزدیک است، اما از نظر ذهنی به آن فکر نمی‌کنم.
با پپه زیاد صحبت میکنم و او به من می‌گوید که اکنون حالش از همیشه بهتر است. می‌خواهم تا جایی که ممکن است ادامه بدهم و تا وقتی که دیگر واقعا نتوانم به بازی کردنم افتخار کنم ادامه دهم. در واقع می‌خواهم تا ۴۰-۴۲ سالگی ادامه دهم.
حس رقابت جویی
از بچگی اینطور بودم. از باختن خیلی عصبانی میشدم و گریه می‌کردم. حتی همسایه‌ها من را "گریه کن" صدا می‌زدند چرا که وقتی شکست میخوردم از شدت خشم و ناراحتی گریه می‌کردم. هنوز هم برخی از رفتار‌های بد گذشته را در خود دارم. حالا وقتی به خانه برمیگردم و از موضوعی عصبانی میشوم، دخترهایم از من انتقاد می‌کنند.
انتقاد‌ها و شکست‌ها
این موضوع را الان درک نمی‌کنم. برخی از آنها افرادی هستند که من را نمی‌شناسند و حسادت می‌کنند. باید با کسانی که من را دوست دارند زندگی و سایر افراد را فراموش کنم. خشم و ناراحتی‌ام از باخت اکنون کمتر شده است، اما در زمین فوتبال نمی‌توانم باخت را بپذیرم. البته که این احساس در همان زمین باقی میماند و نمی‌توانم وقتی به خانه میروم با خانواده بداخلاق باشم. البته که قبلا اینطور نبود. مثلا در مادرید اگر پنالتی خراب می‌کردم در اتاقم زندانی میشدم، شام نمیخوردم و مدام با خودم صحبت می‌کردم.
