چگونه از رابطه‌هایی که داریم به احساس رضایت برسیم؟
مخاطب ۲۴- دنیای ما مملو از زیبایی است و در عین حال، پر از ناملایمات است؛ ما نمی‌توانیم یکی را بدون دیگری داشته باشیم.
زیبایی‌ها و ناملایمات باید در کنار یکدیگر قرار بگیرند و دیدگاه ما از جهان را تشکیل دهند؛ بنابراین آیا دنیا مکانی است که ارزش محافظت، کاوش و زندگی در آن را دارد؟ یا آن را خطرناک، غم انگیز یا حتی کسل کننده می‌بینید؟ هر دو طرف این دوگانگی تا حد زیادی به آنچه برای تمرکز بر روی آن انتخاب می‌کنید بستگی دارد: زیبایی یا ناملایمات. روابط عاشقانه نیز از نظر مشابهی قابل مقایسه هستند: آنها می‌توانند ماجرا‌های شگفت انگیزی باشند، اما بدون درگیری و سختی نیستند. با این حال، جهان بینی ما قدرت بسیار بیشتری دارد. در واقع به حدی که می‌توانند بر دیدگاه‌های ما در مورد روابطمان تأثیر بگذارند، حتی بدون اینکه ما متوجه آن باشیم.
بیش از ۸.۲ میلیارد نفر در جهان زمین را خانه خود می‌دانند. این خانه همه چیز‌هایی است که ما تا به حال می‌شناختیم و دوست داشته‌ایم: خانواده‌هایمان، دوستی‌هایمان، سفرهایمان و وجودمان. به طور همزمان، زمین همچنین زمینه بسیاری از چیز‌های وحشتناک است: جنگ، فقر، نفرت و خشونت.
در کل، زمین یک مکان بسیار چند وجهی است. توصیف همه چیز‌های خوب و بدی که تا به حال در دنیای بزرگ ما اتفاق افتاده است غیرممکن است، چه رسد به پیش بینی همه چیز‌هایی که قرار است بیاید. بنابراین، قطعاً دشوار است که احساسات خود را در مورد این سیاره به عنوان یک کل در چند کلمه خود خلاصه کنیم. با توجه به این موضوع، دکتر جرمی کلیفتون، در مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹، راهی برای جمع‌بندی بسیاری از احساسات و باور‌هایی که ممکن است در مورد جهان داشته باشیم، پیدا کرد.
به طور خاص، کلیفتون «باور‌های جهان اولیه» را مفهوم‌سازی کرد؛ یعنی باور‌های محیطی ما در مورد شخصیت کلی جهان. او با در نظر گرفتن هزاران سال توصیفات فیلسوفان، روانشناسان و دانشمندان از جهان، سه دسته بزرگ از نخستین‌ها را تولید کرد. به طور کلی، آنها را می‌توان به عنوان خوب در مقابل بد خلاصه کرد:
ایمن در مقابل خطرناک. کسانی که جهان بینی «ایمن» دارند، دنیا را مکانی برای لذت، نوسازی، پیشرفت و همکاری می‌دانند. آنها زمین را پایدار، عادلانه و نسبتاً بی‌ضرر می‌دانند، فضایی که چیز‌های خوب می‌توانند در آن رشد کنند. از سوی دیگر، جهان بینی «خطرناک» جهان را تیره و تار و نابخشودنی نشان می‌دهد. به عنوان مکانی رو به زوال، شکننده و رقابتی، مملو از بی‌عدالتی، تهدید و بدبختی.
فریبنده در مقابل کسل کننده. جهان بینی «فریبنده» نوعی کنجکاوی و خوش بینی است. افراد با این دیدگاه دنیا را زیبا، معنادار و پر از فرصت برای کاوش و بهبود می‌بینند. برای آنها زمین مکانی است که ارزش تعامل را دارد؛ سرشار از طنز و شگفتی. برعکس، یک جهان بینی «کسل کننده» جهان را عقیم، غیر الهام بخش و سخت: خسته کننده، زشت و عاری از تجربیات معنادار یا لذت بخش.
زنده در مقابل مکانیک. افرادی که دنیا را «زنده» می‌بینند، به یک رابطه عمدی و تعاملی بین انسانیت و محیط زیست اعتقاد دارند. آنها احساس هدف و ارتباط می‌کنند، گویی قرار است بخشی از جهان باشند. در مقابل، جهان بینی «مکانیکی» جهانی را نشان می‌دهد که تصادف و شانس بر آن حاکم است. کسانی که این دیدگاه را دارند احساس می‌کنند جهان مستقل از آنها، بدون قصد یا تعامل، با تعلق یا هدف کم عمل می‌کند.
باور‌های جهانی اولیه و رضایت از رابطه
از زمان پیدایش نخستین‌ها، تحقیقات فراوانی به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که چگونه اساسی‌ترین دیدگاه‌های ما از جهان بر زندگی‌مان تأثیر می‌گذارد؛ از دیدگاه‌های سیاسی و رفاه ما گرفته تا سلامتی ما. با این حال، تأثیر آن بر روابط احساسی و ازدواج تا حد زیادی مورد بررسی قرار نگرفته بود. بنابراین، ادوارد لمی، استاد دانشگاه مریلند، به دنبال پر کردن این شکاف در دانش رفت. لمی توضیح داد: «پس از اینکه جرمی کلیفتون و همکارانش تحقیقات خود را در مورد باور‌های جهان اولیه منتشر کردند، من در مورد ایده استفاده از این تحقیق برای روابط و آزمایش اینکه آیا این باور‌ها بر کیفیت روابط عاشقانه تأثیر می‌گذارند هیجان‌زده شدم.» در نتیجه، لمی بیش از ۲۳۰ زوج را در طول یک سال مطالعه کرد.
در مجموع، نتایج واضح بود: زوج‌هایی با جهان‌بینی خوب کیفیت کلی روابط بسیار بالاتری داشتند. به طور خاص، زوج‌هایی که دنیا را مکانی خوب، فریبنده یا مناسب می‌دانستند، از روابط خود رضایت بیشتری داشتند. علاوه بر این، آنها با رابطه خود به گونه‌ای رفتار می‌کنند که بر نتایج مطلوب تمرکز کند و نه صرفاً اجتناب از نتایج منفی.
همانطور که لمی توضیح می‌دهد، نکته کلیدی این است که باور‌های مثبت جهانی روابط عاشقانه و رضایت بخش را تقویت می‌کند. او ادامه داد: «این باور‌ها این تأثیر را دارند، زیرا اهدافی را که افراد در روابط خود دنبال می‌کنند شکل می‌دهند. وقتی مردم دنیا را خوب و فریبنده می‌بینند، «اهداف رویکردی» اتخاذ می‌کنند، یعنی اهدافی برای به دست آوردن نتایج مثبت در رابطه، مانند خوشگذرانی با شریک زندگی، داشتن تجربیات معنادار با شریک زندگی، و بهبود پیوند و صمیمیت در رابطه.»
چگونه جهان را می‌بینید، همان‌گونه رابطه خود را می‌بینید
با در نظر گرفتن این یافته‌ها، می‌توانیم یک حقیقت ساده را حدس بزنیم: شیوه‌ای که شما به دنیا نگاه می‌کنید، احتمالاً همان‌گونه است که به رابطه خود نگاه می‌کنید. البته نمی‌توان از درد و رنجی که دنیا برای ما به ارمغان آورده است چشم پوشی کرد. با این حال، نمی‌توان زیبایی و شگفتی دنیا را نیز نادیده گرفت. طبیعتاً در مورد عشق هم همینطور است. در نهایت، جهان بینی ما یک انتخاب است. هر روز، ما این فرصت را داریم که بر رنج و ویرانی اطرافمان تمرکز کنیم، یا در عوض، بر زیبایی، امید و پتانسیل تغییر تمرکز کنیم. این فرصت برای روابط نیز صادق است. می‌توانیم روی بحث‌ها، ناامیدی‌ها یا دل‌شکستگی‌ها تمرکز کنیم، یا می‌توانیم عشق و اعتمادی را که ما را به هم نزدیک کرده است، گرامی بداریم.
این بدان معنا نیست که ما باید درد یا چالش‌های زندگی و روابط خود را نادیده بگیریم. در عوض، ما باید این مشکلات را بپذیریم بدون اینکه اجازه دهیم دیدگاه‌های ما را تغییر دهند. وقتی انتخاب می‌کنیم که به چیز‌های خوب و فریبنده ایمان بیاوریم به خود اجازه می‌دهیم به رشد، عشق و فراوانی ایمان داشته باشیم. همانطور که تحقیقات لمی نشان می‌دهد، رویکرد به زندگی و روابط با تمرکز بر نتایج مثبت می‌تواند اساساً نحوه تعامل ما با هر دو را تغییر دهد و انرژی ما را از صرفاً اجتناب از درد به جست‌وجوی فعالانه برای شادی و معنا تغییر دهد.
