عجیب‌ترین قانون پارالمپیک چه بود که لغو شد!
مخاطب ۲۴- ورزشکاران پارالمپیک پیش از این مجبور بودند خالکوبی‌های نمادین خود را بپوشانند یا خطر اخراج از مسابقات را به جان بخرند.
پارالمپیکی‌هایی که حلقه‌های المپیک را بر بدنشان خالکوبی می‌کردند در واقع وارد بازی خطرناکی می‌شدند: آنها مجبور بودند خالکوبی خود را به طور کامل در رقابت‌ها بپوشانند یا با جریمه‌هایی از سوی کمیته بین‌المللی پارالمپیک مواجه شوند که شامل محرومیت از مسابقات نیز می‌شد. با این حال پیش از شروع بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۴ این قانون به طور ناگهانی و بدون توضیح واضحی کنار گذاشته شد.
کریگ اسپنس، مدیر ارشد و مسئول ارتباطات کمیته بین‌المللی پارالمپیک گفت: «ورزشکارانی که چنین خالکوبی‌هایی دارند دیگر نیازی به پوشاندن آنها ندارند.»
برای پارالمپیکی‌هایی مانند رودی گارسیا-تولسون، این تغییر بسیار خوشایند است. آقای گارسیا تولسون، ۳۵ ساله، شناگر و برنده ۵ مدال پارالمپیک که در سال‌های اخیر به استفاده از ماژیک برای مخفی کردن خالکوبی حلقه‌های المپیک خود متوسل شده بود، گفت: «ورزشکاران پارالمپیک به اندازه کافی نگرانی دارند. داشتن این سنبل بر روی بدن ما که نشان دهنده سفر ما و تجربه‌هایمان به عنوان یک ورزشکار است، برای بسیاری از ما مهم است.»
بازی‌های پارالمپیک، بزرگترین رویداد ورزشی جهانی برای ورزشکاران دارای معلولیت است و از ۲۸ اوت تا ۸ سپتامبر در پاریس برگزار می‌شود. بیش از ۴۰۰۰ ورزشکار از سراسر جهان در ۲۲ رشته ورزشی با یکدیگر رقابت خواهند کرد. المپیک و پارالمپیک چندین دهه است به هم پیوسته به نظر می‌رسند. با شروع بازی‌های سئول در سال ۱۹۸۸، بازی‌های پارالمپیک نیز در شهر میزبان بازی‌های المپیک تابستانی برگزار می‌شوند. المپیک پاریس تحت نظارت کمیته بین المللی المپیک از ۲۶ جولای تا ۱۱ اوت برگزار شد. علیرغم روابط و انجمن‌های نزدیک آنها، کمیته بین‌المللی پارالمپیک و کمیته بین‌المللی المپیک سازمان‌هایی کاملاً متمایز با کارکنان متفاوت، آیین‌نامه‌های متفاوت و مهم‌تر از همه نماد‌های متفاوتی هستند.
برخلاف تصور رایج، پارالمپیک هیچ رابطه رسمی با نماد حلقه‌های المپیک ندارد. در عوض، نماد پارالمپیک پیچشی از هلال‌های قرمز، آبی و سبز رنگ است که به نام «آگیتوس» شناخته می‌شود؛ این واژه لاتین به معنای «من حرکت می‌کنم» است. برای همین ورزشکارانی پارالمپیکی که حلقه‌های المپیک را خالکوبی می‌کردند با مشکل مواجه می‌شدند. کمیته بین‌المللی پارالمپیک این خالکوبی‌ها را به عنوان تبلیغی برای برای یک نهاد دیگر در نظر می‌گرفت و به همین دلیل خالکوبی‌ها باید در حین مسابقات به خوبی پوشانده می‌شدند.
یکی از سخنگو‌های کمیته بین‌المللی المپیک در سال ۲۰۱۶ توضیح داد: «نمایش حلقه‌های المپیک باعث سردرگمی مردم می‌شود و بر شناخته شدن نماد پارالمپیک که با نماد المپیک متفاوت است، تاثیر می‌گذارد.» البته وجود هرگونه تبلیغات بر روی بدن ورزشکاران از سوی کمیته بین‌المللی المپیک و پارالمپیک ممنوع است، اما ورزشکاران پارالمپیک به حلقه‌های المپیک به عنوان نوعی تبلیغ نگاه نمی‌کنند. اکثر این ورزشکاران حلقه‌های المپیک را به عنوان نمادی از تلاش شبانه روزی و کوشش بی‌وقفه خود خالکوبی می‌کنند.
آقای گارسیا تولسون که در کالیفرنیای جنوبی بزرگ شد، از کودکی آرزو شرکت در مسابقات المپیک را سر داشت. رویای او زمانی به واقعیت بدل شد که او در سال ۲۰۰۴ به اولین مسابقات پارالمپیک خود راه یافت و اولین مدال طلای خود را در شهر آتن به دست آورد. او در آن زمان تنها ۱۶ سال داشت و پس از برد اولین مدال خود با اجازه مادرش حلقه‌های المپیک را بر بدنش خالکوبی کرد. گارسیا تولسون توضیح داد: «خالکوبی من نمادی از سفرم به مسابقات پارالمپیک است. این حلقه‌ها به من یادآوری می‌کنند که بهترین باشم.»
زمانی که کمیته بین‌المللی پارالمپیک در سال ۲۰۱۲ وجود این خالکوبی بر روی بدن ورزشکاران را ممنوع کرد، گارسیا تولسون اعتراض خود را بیان کرد، اما اعتراف کرد حاضر نیست خطر جریمه و محرومیت را به جان بخرد. او گفت: «پوشاندن این خالکوبی برای ما به بخشی از روتین قبل از مسابقات تبدیل شده بود. من همیشه فکر می‌کردم: خوب، من به کلاه، عینک و لباس شنای خودم نیاز دارم و نباید به همراه داشتن یک ماژیک برای پوشاندن خالکوبی‌ام را نیز فراموش کنم.»
پوشاندن خالکوبی برای این ورزشکار هیچوقت مشکل بزرگی نبود تا زمانی که در یک مسابقه پیش از پارالمپیک توکیو جوهر ماژیک در آب استخر پاک شد و در نتیجه او از مسابقات حذف شد. البته گارسیا تولسون اعتراض خود را به دادگاه تجدید نظر فرستاد و با رأی این دادگاه توانست در مسابقات شرکت کند. گارسیا تولسون در رشته‌های دو و میدانی و شنا پارالمپیک به رقابت می‌پرداخت، اما در سال ۲۰۲۲ از رشته دو و میدانی کناره گیری کرد تا زمان بیشتری را به کار در بنیاد ورزش خود اختصاص دهد. هدف این بنیاد فراهم کردن فرصت‌های بیشتر برای مشارکت افراد دارای معلولیت جسمی در ورزش و مسابقات بین‌المللی است. این ورزشکار اکنون در حال برنامه ریزی برای بازگشت به بازی‌های پارالمپیک ۲۰۲۸ در لس آنجلس است. اگر او واجد شرایط باشد، دیگر می‌تواند ماژیکش را در خانه بگذارد و با خیال راحت به مسابقات بیاید.
