ایران چه جایگاهی در بین برترین دانشگاه‌های جهان دارد؟
مخاطب۲۴- برای بیست و دومین سال متوالی، دانشگاه هاروارد ایالات متحده آمریکا جایگاه نخست را کسب کرد.
دو موسسه آموزشی آمریکایی دیگر، یعنی دانشگاه استنفورد و موسسه فناوری ماساچوست (ام‌آی‌تی)، مقام‌های بعدی این فهرست را به خود اختصاص دادند.
بعد از آن‌ها دانشگاه کمبریج بریتانیا رتبه چهارم را به دست آورد و توانست بهترین دانشگاه اروپایی این فهرست لقب بگیرد. یک دانشگاه دیگر بریتانیا نیز، یعنی دانشگاه آکسفورد، در رتبه ششم این فهرست قرار گرفت.
در میان۱۰ دانشگاه برتر جهان در سال ۲۰۲۴ میلادی ۸ دانشگاه در ایالات متحده بودند و ۲ دانشگاه در بریتانیا.
دانشگاه‌های برتر اروپا
علاوه بر موسسات بریتانیایی آکسفورد و کمبریج که رتبه‌های بالایی را در این فهرست به دست آوردند، سایر دانشگاه‌های اروپایی نیز در میان پنجاه دانشگاه برتر جهان جای دارند.
بعد از لیست ده‌تایی اول، بالاترین رتبه یک دانشگاه اروپایی به دانشگاه پاریس ساکلی در فرانسه قرار گرفت که رتبه دوازدهم را به دست آورد. رتبه این دانشگاه نسبت به سال گذشته سه پله ترقی کرده است.
دانشگاه پلی‌تکنیک زوریخ در سوئیس در رتبه بعدی و ۳۱ قرار گرفت و بعد از آن کالج امپریال لندن در رتبه ۲۵ و دانشگاه کپنهاگ دانمارک در رتبه ۳۲ قرار گرفتند.
دانشگاه‌های برتر ایران
در مجموع ۹ دانشگاه ایران در لیست هزار دانشگاه برتر جهان قرار گرفته‌اند.
در میان آن‌ها دانشگاه علوم پزشکی تهران بالاترین رتبه را در این فهرست کسب کرده و جایگاه ۴۰۱ تا ۵۰۰ را به خود اختصاص داده است. دانشگاه تهران نیز بعد از آن در همین دسته قرار گرفته است.
دانشگاه تربیت مدرس در رده ۶۰۱ تا ۷۰۰ جای گرفته و رتبه سومین دانشگاه برتر ایرانی را به خود اختصاص داده است.
دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه شهید بهشتی نیز در رده ۷۰۱ تا ۸۰۰ این رده‌بندی قرار گرفته‌اند. این دو دانشگاه سال گذشته نیز رتبه‌ای مشابه را کسب کرده بودند.
دانشگاه علوم پزشکی ایران نیز در این فهرست در رده ۷۰۱ تا ۸۰۰ جای گرفته است. سه دانشگاه آخر ایرانی در فهرست اعلام‌شده دانشگاه‌های علم و صنعت، امیرکبیر و تبریز هستند که رتبه‌های ۹۰۱ تا ۱۰۰۰ را به خود اختصاص داده‌اند.
چگونه رتبه‌بندی تعیین می‌شود؟
رتبه‌بندی آکادمیک دانشگاه‌های جهان که از سال ۲۰۰۸ توسط موسسه مشاور شانگهای انجام می‌شود، رتبه‌بندی دانشگاه‌ها را با ارزیابی چندین شاخص دانشگاهی و تحقیقاتی تعیین می‌کند.
در واقع این موسسه برای تعیین رده‌بندی مراکز آموزش عالی شش معیار را در نظر می‌گیرد. این معیار‌ها شامل تعداد مدال‌های نوبل و فیلدز (موسوم به نوبل ریاضیات) در بین دانشجویان و اساتید فارغ‌التحصیل، تعداد محققان برجسته که بیشترین میزان ارجاع علمی را در رشته خود کسب کرده‌اند و تعداد مقالات منتشر شده در مجلات علمی نظیر «ساینس» و «نیچر» می‌شود.
ایالات متحده و چین بیشترین تعداد موسسات را در ۱۰۰ دانشگاه برتر (به ترتیب با ۳۸ و ۱۴ دانشگاه) داشتند.
در اروپا، بریتانیا با ۸ دانشگاه بیشترین تعداد موسسات را در ۱۰۰ دانشگاه برتر داشت و بعد از آن سوئیس، آلمان و فرانسه قرار داشتند.
برای اولین بار آلمان با سه دانشگاه در رتبه ۵۰ دانشگاه برتر قرار گرفت: دانشگاه مونیخ (۴۳)، دانشگاه فنی مونیخ (۴۷) و دانشگاه هایدلبرگ (۵۰).
دانشگاه‌های فرانسه نیز پیشرفت رقابتی را نشان دادند و علاوه بر دانشگاه پاریس ساکلی (۱۲)، دانشگاه علوم و ادبیات پی‌اس‌ال (۳۳) و دانشگاه سوربن (۴۱) در فهرست ۵۰ دانشگاه برتر حضور داشتند.
دانشگاه‌های برخی از کشور‌های اروپایی مانند ایتالیا، اسپانیا، اتریش و پرتغال در ۱۰۰ دانشگاه برتر این فهرست غایب بودند، هرچند نام شماری از آن موسسات در میان ۵۰۰ دانشگاه برتر وجود دارد.
