رسایی وارد مجلس نشده چه بلوایی به پا کرد دوباره؟
مخاطب ۲۴- حمید رسایی- شاید خیلی‌ها یادشان نیاید ماجرا چیست؛ بنابر این به تیر ۱۳۹۷ می‌رویم، به جایی که حسن روحانی رئیس جمهور وقت گفته بود: اگر نفت جمهوری اسلامی ایران صادر نشود، تضمینی برای صدور نفت کل منطقه نمی‌باشد.
بعد از اظهارات رئیس جمهور سابق، سردار قاسم سلیمانی نامه‌ای در نامه‌ای به وی نوشت:
برادر بزرگوار جناب آقای روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
آن چه از فرمایشات حضرتعالی در رسانه‌ها منعکس شد، مبنی بر این که اگر نفت جمهوری اسلامی ایران صادر نشود، تضمینی برای صدور نفت کل منطقه نمی‌باشد و بیانات بسیار ارزشمندی که در موضع جمهوری اسلامی ایران نسبت به رژیم صهیونیستی فرمودید، مایه مباهات و افتخار است.
حقیر به عنوان سرباز ولایت و این ملت سرفراز و با همه جان به حضور جنابعالی عرض می‌کنم: این همان دکتر روحانی است که ما شناخت داشتیم و داریم و می‌بایست باشد. شما با سخنان حکیمانه ارزشمند و قدرتمندانه خودتان رهبر عزیز، ملت بزرگوار ایران اسلامی و مسلمانان جهان را سرافراز کردید.
دست شما را برای ایراد این سخنان به موقع، حکیمانه و صحیح می‌بوسم و برای هر سیاستی که مصلحت نظام اسلامی باشد در خدمت هستیم.
برادرتان قاسم سلیمانی
حمید رسایی که از مخالفان سرسخت روحانی بود، این نامه را برنتابید و نامه سردار سلیمانی را به دستبوسی ابوموسی اشعری تشبیه کرد. او در توئیتی نوشت: «به تاریخ که نگاه می‌کنم امثال اشعث کندی و ابوموسی اشعری یک عمر به امام علی (ع) خون دل دادند. یکی، دو بار هم در حرف و نه در عمل، مواضع درست داشتند، اما مالک اشتر برای دستبوسی از آن‌ها دستپاچه نشد.» و زیرش هشتگ #قاسم_سلیمانی زد.
این توئیت مورد انتقاد گسترده اصولگرایان قرار گرفت. از جمله حسین کنعانی‌مقدم، از فعالان اصولگرا، درباره توییت حمید رسایی گفت: «بصیرت انقلابی از مسائل مهمی است که افرادی که انقلابی واقعی هستند آن را دارند. نامه فرمانده سپاه قدس به رئیس‌جمهوری حاکی از بصیرت انقلابی و خارج از حب و بغض‌های سیاسی و جناح‌بندی بود که حقیقت را بیان و از اقدامی که روحانی انجام داد، حمایت کرد. کسانی که تفکر دگماتیک داشته و متحجر دینی هستند، بصیرت انقلابی ندارند و سعی می‌کنند با الفاظی که در شأن خودشان است، موضوعات جامعه را تحلیل کنند. به نظر می‌آید گرفتاری انقلاب همین آدم‌ها هستند که درک صحیحی از انقلاب و شرایط آن ندارند و فقط مطامع سیاسی و رقابت‌های گروهی خود را دنبال می‌کنند.»
