مخاطب 24- پایان کار یحیی گل محمدی در تیم پرسپولیس، اتفاقی محتمل بود؛ در واقع نمی‌شد توقع داشت یحیی تا چند سال دیگر هم روی نیمکت این تیم بنشیند و هر فصل با توقع جام گرفتن، روزگارش را سپری کند.
گل محمدی خلاصه باید می‌رفت که رفت، اما مسئله بعدی، انتخاب یک جانشین برای او بود. به مدیران باشگاه پرسپولیس شاید باید حق داد که سراغ یک گزینه ایرانی نرفتند و خود را در معرض جرقه‌های یک آتش از پیش شعله ور شده، قرار ندادند.
انتخاب مربی ایرانی، ریسک بزرگی بود و اگر پرسپولیس به هر دلیلی در ادامه راه موفق نشود، دوباره کار گره می‌خورد. آن وقت حتی ممکن است، چهار چرخ مدیران فعلی هم روی هوا برود. تاوان همه اتفاقات نیم فصل گذشته را، اما یحیی گل محمدی پس داد؛ رضا درویش و رفقا هم در هیئت مدیره سر جای خودش نشستند و پس از عبور از یحیی، به دم دستی‌ترین گزینه ممکن رای دادند.
برانکو ایوانکوویچ نه فقط یک مربی امتحان پس داده و آشنا به فضای فوتبال ایران و پرسپولیس که یک گارانتی تمام عیار برای مدیران این باشگاه است. از پالس مثبت او پس از آخرین استعفای یحیی تا اعتراف درویش در تلویزیون به مذاکره رسمی با برانکو نشان می‌دهد، ۹۰ درصد راه طی شده و تنها امضای نهایی قرارداد باقی مانده است.
هیات مدیره‌ای که ترجیح داد پس از پایان کار گل محمدی، کمترین میزان ریسک را متحمل شود و دست به حرکت پر مخاطره و دردسرساز بیشتری نزند، اما مسلما این نهایت کاری نیست که می‌شد انجام داد. برانکو هم در ۶۹ سالگی، آخرین دوران مربیگری اش را طی می‌کند. به عبارت بهتر، او هم می‌داند به فرض امضای نهایی قراردادش با پرسپولیس، این اختتامیه‌ای است بر ماجراجویی‌های او در فوتبال که ظاهرا قرار است در ایران به پایان برسد.
به زودی این باشگاه پرسپولیس است که باید سراغی از چهره‌های تازه‌تر بگیرد؛ چه مربی ایرانی چه گزینه‌های خارجی! شاید بعد‌ها مدیران دیگری در راس کار باشند که با دل و جرات بیشتری دست به انتخاب بزنند؛ ریسک پذیرتر و البته شجاع‌تر از آن‌ها که امروز سکان هدایت این باشگاه را در اختیار دارند...
