مخاطب 24- ۱/ اینکه تتلو چه کرده و عاقبت و عقوبتش چه خواهد بود به کنار، اینرشتو به حاشیه‌نگاری بر چند تصویر از او می‌پردازد. تصاویری که تتلو را با سیاست گره می‌زند؛ تصاویری که گاه محصول عطش او برای مقبول افتادن است و گاه نتیجه بهره‌کشی از او در بزنگاه‌ها!
۲/ به تماشای قاب نخست بنشینیم؛ کاور تک‌آهنگ انرژی هسته‌ای آن هم در تیر ۹۴ همزمان با انعقاد برجام. سازمان اوج از ناآشنایی ارتش با امیرحسین مقصودلو استفاده می‌کند و تتلو را بر عرشه‌ی ناو دماوند می‌برد تا از انرژی هسته‌ای و خلیج مسلح فارس! بخواند و سرباز‌های نداجا هم همراهی کنند.
۳/ دریادار سیاری چهره محبوب ارتش در مصاحبه با روزنامه جام جم (مهر۹۵) از مؤاخذه‌ی خود برای آهنگ تتلو خبر داد و البته یادآور شد که سازمان اوج برخلاف تعهدش، موزیک‌ویدیو را پیش از انتشار به نیروی دریایی نشان نداده است. سیاری بعد‌ها در فروردین ۹۸ هم توضیحاتی درباره‌ی آن تک‌آهنگ داد.
۴/، اما ناگهانی‌تر از هر چیز، دیدار دقیقه‌ی نود ابراهیم رئیسی با تتلو در فرودگاه است؛ دیداری که قرار بود «اتفاقی» صحنه‌آرایی شود، اما مطلقا اتفاقی نبود و به گفته‌ی حسینی معاون پارلمانی رئیسی، این بار هم پای اوج و دوستان در میان بود. قاب دوم | ساعات پایانی تبلیغات انتخابات_۹۶.
۵/ عکسی که قرار بود بالا بکشد به زعم بسیاری عکس عمل کرد و سید محرومان را پایین کشید و به تصویر برساخته‌ی کمپین‌اش لطمه‌ای اساسی زد. ۴ سال بعد علی نیکزاد رئیس وقت ستاد رئیسی، مخالفتش با آن دیدار را علنی کرد و اظهار داشت: «اینکه چه دستی این کار را کرد موضوعی است که بعدا باید گفت.»
۶/ به نظر می‌رسد استراتژی برخی از حامیان رئیسی برای جبران بی‌اقبالی چهره‌های سرشناس فرهنگ و هنر به سید محرومان، قمار بر لشگرتتلیتی بود و شوک و بهت به میدان بازی. موفقیت بانیان این سورپرایز در متقاعد کردن رئیسی، تبعاتی برای او و اعتبارش در پی داشت که هنوز و همچنان ادامه دارد.
۷/ آن دیدار و آن قمار سیاسی برای به میدان کشاندن گروه هدف جدید، شرایط را تغییر نداد و نتوانست به سبد آرای رئیسی تنوع ببخشد. گرچه تتلو سورپرایز اردیبهشت نشد و شمار هواداران شبکه‌ای‌اش هم بر آرای حلال! رئیسی نیافزود، اما تصاویری خلق شد که جدا بدیع بود؛ ائتلاف ارزشی‌ها و تتلیتی‌ها.
۸/ قاب سوم، اما به ۲۵ تیر ۹۶ برمی‌گردد. به بهانه‌ی یک سالگی فارس‌پلاس، جشن تولدی برگزار می‌شود که بیشتر به مجلس بازیابی روحیه‌ی خودی‌ها می‌ماند. برگزارکنندگان در اطلاعیه مراسم با ذوق‌زدگی اعلام می‌کنند که سورپرایز! هم دارند و اینگونه تتلو دوباره به آغوش کشیده می‌شود.
۹/ چهره‌های اصولگرا با اقتدا بهرئیسی، از ایستادن در کنار تتلو استقبال می‌کنند از دوآتشه‌هایی، چون رسایی و ذوالنور گرفته تا جبرائیلی و ضرغامی و بدین‌شکل تتلو برای آنچه فارس «ظرفیت بالا در تحمل تخریب» می‌داند مورد تقدیر قرار می‌گیرد و با آن هیبت متفاوتش با جمع، بر صدر می‌نشیند!
۱۰/ واکنش‌ها آنقدر قابل توجه بود که جریانی سیاسی با پیشینه‌ای خالی از رواداری، مدعی تعامل و شرح صدر! شود و تتلو را با زهیر قیاس کند و معیار تشخیص حق از باطل بداند. آن‌ها تتلو را پشیمان از گذشته‌اش تصویر کردند و خود را پذیرنده‌ی توبه تا اتهام استفاده ابزاری از او را رد کرده باشند.
۱۱/ رئیسی را به پیچیدگی و دوراندیشی نمی‌شناسند و نامزدی‌اش هم سبب شد تا ساده‌انگاری در جناح‌اش بسط یابد. این را می‌شود در هیجان‌زدگی استفاده از تتلو دید بی‌آنکه عاقبت‌اندیشی در کار باشد. تتلو خوشحال از اینکه قدرت، تاییدش می‌کند و اصولگرایان راضی از یارگیری جدید و رهیدن از پیله!
۱۲/ قاب آخر از سال ۱۴۰۰ است و حمایت دوباره تتلو از رئیسی! و البته اظهار اوکی بودنش با آقای رئیسی! و نهایتا وعده‌ی بازگشت به ایران؛ همان اتفاقی که بالاخره افتاد.
