مخاطب 24- گره‌های هندسی و تکرارشونده به طور هماهنگ و زیبا جز لاینفک این هنر به حساب می آید. در مورد پیشینه این هنر نظر قاطعی نمی‌توان داد اما برخی آغاز آن را به دوره سلجوقی و دوران اوج گره چینی را به دوران صفویان نسبت می دهند و اصفهان را خاستگاه این هنر می دانند. در هنر گره چینی از رنگ‌های خودرنگ چوب استفاده می شود.
بهترین چوب برای گره چینی طبق نظر استادان این فن چوب چنار است، هر چند از چوب‌های گردو، راش، توت، بادام، سنجد، آزاد، گلابی و عناب نیز برای ساخت سازه‌های گره چینی از جمله درب اماکن مقدس، مَنبَر، درب و پنجره، قاب عکس، تابلو، پاراوان، رویه‌ی میز و اشیای کاربردی زیبا نیز استفاده می شود.
گره ها در این هنر بر هفت نوع‌اند: گره تٌند، گره کٌند، گره شٌل، گره کُند و شُل، گره پیلی و گره درودگری که هر کدام از آنها طرح و زمینه‌های بسیار دارند. انواع گره چینی نیز بر سه نوع است: 1- گره چینی تمام چوب؛ 2- گره چینی مشبک و 3- گره چینی اُرسی.
پنجره های گره چینی که در آن شیشه‌های رنگی تعبیه شده باشد از زیبایی خاصی برخوردار است و اصطلاحاً به آن "ارسی" می‌گویند که نوعی پنجره چوبی رایج در دوره زندیه و قاجاریه بوده و از نظر هنری بسیار حائز اهمیت است. گره ها در هنر گره چینی اتصالات کوچکی از چوب هستند که به صورت زبانه‌ای به یکدیگر قفل می شوند و نقش های زیبایی را خلق می‌کنند و هر چه ظریف تر باشند از نظر هنری ارزش بیشتری دارند. استفاده از فاق و زبانه، حتی در کوچک‌ترین چفت و بست‌ها، سبب استحکام و دوام آنها در شرایط اقلیمی متفاوت می شود.
از این روست که امروزه در بسیاری از بناهای تاریخی شاهد آثاری از هنر گره چینی چوب هستیم. از بهترین نمونه‌های گره چینی در ایران می‌توان عمارت چهلستون، هشت بهشت، خانه‌های تاریخی نظیر خانه اعلم و شیخ الاسلام در اصفهان و تعدادی از خانه‌های تاریخی کاشان همچون خانه‌ی طباطبائی‌ها، خانه عباسیان، خانه بروجردی‌ها، کاخ گلستان و تعدادی دیگر از این قبیل خانه ها در یزد، تهران و سایر شهرهای قدیمی ایران را نام برد. امروزه در تهران کارگاهای فعال گره چینی دایر است.
منبع: ویزیت ایران
