گزارش صعود یک روزه به قله دماوند

گزارش صعود یک روزه به قله دماوند، توسط علی زندی، سهیل یوسفی. کوهنوردی یک انتخاب است. آنگاه که آسایش خانه و شهر را رها می‌کنی. پنجه در پنجه سنگ و صخره، فراز و فرود طبیعت را درمی‌نوردی، این انتخاب توست که جسم را در تب و تاب سنگ و صخره بیازاری تا به ازای آن روح و روان خویش را آزادتر و سبک‌تر به پرواز درآوری.

صعود به قله دماوند از ابعاد مختلف یک صعود ویژه است و حس قرار گرفتن بر فراز این قله ترکیبی از حس‌های خوشایند و موفقیت‌آمیزی است که بواسطه طی کردن این مسیر و قرار گرفتن در آن ارتفاع به یک کوهنورد دست می‌دهد. اگرچه هر قسمت از کوه و طبیعت جاذبه‌ها و ویژگی‌ها و زیبایی‌های خاص خودش را دارد، اما دماوند بعنوان جزئی منحصر به فرد از طبیعت زیبای خدادادی کشورمان می‌باشد که به یک نماد ملی تبدیل شده است.
صعود این قله مرتفع و زیبا که بام ایران است مورد توجه و علاقه همه کوهنوردان ایرانی و خارجی است. از این قله بعنوان بلندترین قله مخروطی جهان و همچنین بلندترین قله آتشفشانی آسیا نام برده‌اند که نمی‌دانم چقدر صحت دارد؛ ولی بهرحال اگر این آمار‌ها واقعیت هم نداشته باشد چیزی از زیبایی‌های این قله مخروطی مرتفع و آتشفشانی با ارتفاع ۵۶۷۰ متر که از ارتفاع ۵۲۰۰ متر به بالا از محل‌های مختلف آن گاز گوگرد خارج می‌شود و نشان از فعالیت آتشفشانی آن در هزاران سال قبل دارد کم نمی‌کند.

گزارش صعود یک روزه به قله دماوند علی زندی عضو گروه کوهنوردی ناموران پژوهش و توسعه 

نام منطقه:شهرستان رینه-استان مازندران
ارتفاع قله:۵۶۰۹ متر
تاریخ اجرا برنامه: ۱۶ تیرماه ١٤٠٠
مبدأ حرکت: استان تهران
نفرات شرکت کننده: علی زندی، سهیل یوسفی.
در روز سه شنبه ساعت ۱۹ از تهران حرکت کردیم در حدود ساعت ۲۳ به روستای رینه رسیدیم (به دلیل ترافیک و خرید خوراکی مسیر طولانی شد)
پس از پارک خودرو و جمع کردن وسایل تصمیم برآن شد ساعت ۲۳:۳۰ از پارکینگ پیمایش رو آغاز کنیم.
متاسفانه به دلیل تاریخ برنامه نور مهتاب بسیار کم بود و در طی مسیر دوبار از پاکوب خارج شدیم.
ساعت ٤ بامداد روز چهارشنبه به بارگاه سوم رسیدیم و برای استراحت و خوردن صبحانه حدود یک و نیم ساعت استراحت کردیم.
پس از پر کردن بطری‌های آب در ساعت ۵:۳۰ شروع به حرکت کردیم، ابتدای مسیر رو با شیب ملایم پشت سر گذاشتیم و با روشن شدن هوا آبشار یخی رو دیدیم. در طی مسیر هر یک ساعت حدود ۱۰ دقیقه استراحت میکردیم و به دلیل هم هوایی شدن با سرعت کم به مسیر ادامه میدادیم. پس از عبور از آبشار یخی بدلیل کاهش اکسیژن و تبع آن خستگی زیاد احساس میشد.
سرانجام در ساعت ۱۲ به بام ایران رسیدیم. بر روی قله باد به شدت زیاد بود که متاسفانه نتوانستیم بیشتر از ده دقیقه بر روی قله بمانیم.
در مسیر برگشت در بارگاه سوم برای استراحت حدود یک ساعت توقف کردیم و در نهایت در ساعت ۲۰ به گوسفند سرا رسیدیم و با جیپ‌های موجود به پارکینگ رفتیم و در ساعت ۲۳ به منزل رسیدیم.