صنعت پتروشیمی در اوج تحریم‌ها به کمک اقتصاد ایران آمد
به گزارش مخاطب ۲۴ به نقل از سازمان تامین اجتماعی؛ ابراهیم بازیان، مدیرعامل شستا در چهاردهمین همایش بین‌المللی صنعت پتروشیمی که امروز (دوشنبه ۱۱ اردیبهشت ماه) در مرکز همایش‌های بین‌المللی صداوسیما در حال برگزاری است، در پنل برنامه‌های توسعه، نقشه راه توسعه زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی ایران، گفت: اولین مجموعه پتروشیمی کشور در سال ۱۳۳۴ در استان فارس تاسیس شد و امروز ظرفیت نصب شده صنعت پتروشیمی ایران به ۹۲ میلیون تن رسیده است که قرار است تا پایان سال ۱۴۰۲ این میزان به ۹۵ میلیون تن برسد.
وی افزود: از نظر ما به عنوان یکی از فعالین صنعت پتروشیمی، این ظرفیت در یک چشم‌انداز میان‌مدت قابل افزایش به یک‌ونیم تا دو برابر است تا بتواند توسعه متوازن در بخش‌های بالادست، میان‌دست و پایین‌دست را به همراه داشته باشد.
بازیان با اشاره به ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل صنعت نفت ایران افزود: با یک برنامه‌ریزی استراتژیک می‌توانیم موقعیت خود را در این صنعت در منطقه و نظام بین‌الملل بهبود ببخشیم که این مهم بدون نگاه تحولی مبتنی بر تنظیم یک سند جامع که به وضوح تکلیف فعالین را در همه سطوح فراهم کند، امکان‌پذیر نخواهد بود.
مدیرعامل شستا زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی ایران را یکی از مهم‌ترین زنجیره‌های ارزش در جریان تولید کشور دانست و افزود: برای اثرگذاری در زنجیره ارزش صنعت پتروشیمی نیازمند بازطراحی معماری این بخش در عرصه تولید هستیم تا بتوانیم با تکیه بر توانمندی‌های خود مبتنی بر فرصت‌های پیش رو حرکت کنیم.
بازیان با اشاره به برخی از چالش‌هایی که صنعت پتروشیمی ایران هم‌اکنون با آن روبه‌رو است، ادامه داد: باید بیش از پیش به رفع این چالش‌ها همت گمارد چرا که این صنعت، یک صنعت ارزش‌آفرین در کشور است.
وی با بیان این که صنعت پتروشیمی ایران در اوج تحریم‌ها به کمک اقتصاد ایران آمد، گفت: این صنعت در پنج سال اخیر بیش از ۵۰ میلیارد دلار ارزآوری برای کشور به همراه داشت که ۸۰ درصد از این میزان به زنجیره ارزش اقتصادی کشور برگشت که همه این‌ها حاکی از مؤثر بودن صنعت پتروشیمی برای اقتصاد ایران است.
مدیرعامل شستا با تأکید بر ضرورت توجه بیش از پیش به بازار سرمایه و همچنین مشارکت همگانی برای توسعه طرح‌های پتروشیمی ادامه داد: در حال حاضر ۲۴ درصد بازار سرمایه کشور منهای هلدینگ‌ها به صنعت پتروشیمی اختصاص یافته است. از این رو هر گونه برنامه استراتژیک بدون توجه به مشارکت در سطوح مختلف بی‌تأثیر است.
