مخاطب ۲۴- اخبار خودکشی پزشکان این روز‌ها بیش از هر زمان دیگری رسانه‌ای می‌شود. فاصله زمانی بین این خودکشی‌ها از ابتدای امسال تاکنون به ۱۰ روز رسیده و اگر این روند ادامه پیدا کند، تا پایان سال آمار تکان‌دهنده‌ای به جا خواهد ماند.
تن‌ها ۴۷ روز از آغاز سال گذشته و طبق آمار‌های رسمی پنج پزشک خودکشی کرده‌اند. سوال اساسی اینجاست که عوامل پیدایش چنین اتفاقات تلخی آن هم در حوزه‌ای که با جان انسان‌ها سروکار دارد چطور باید بررسی شود.
بی‌توجهی وزارت بهداشت و درمان به این اخبار و واکنش نشان ندادن وزیر بهداشت و دیگر مسئولان این حوزه چه پیغامی به همراه دارد؟ چرا نباید این مساله به صورت اورژانسی بررسی شود؟ چرا در تمام این مدت هیچ‌کدام از مسئولان حوزه بهداشت و درمان هیچ واکنشی به انتشار این اخبار نشان نداده‌اند؟
نکته مهم دیگر رخ دادن این اتفاق در بین پزشکانی است که عموماً مشغول گذران طرح خود در مناطق دورافتاده هستند. از طرف دیگر مسائل مالی به خدمت گرفتن این پزشکان با مبالغ ناچیز در بیمارستان‌های دولتی و فشار کاری که به دلیل حضور نداشتن پزشکان متخصص به این قشر وارد می‌شود همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا این پزشکان جوان را به جای اینکه در مسیر ترقی و پیشرفت قرار دهند به مرگ خودخواسته تشویق کنند.
سکوت وزارت بهداشت مایه شرمساری است
سیدحسن هاشمی، وزیر پیشین بهداشت و درمان، سکوت وزارت بهداشت دراین‌باره را مایه شرمساری خواند و در گفت‌وگویی اعلام کرد: «وظیفه وزیر بهداشت و سایر همکاران اوست که این مسائل را با کمک جامعه‌شناسان، روانشناسان و دیگر صاحب‌نظران بررسی کنند و هرچه سریع‌تر راهکاری برای جلوگیری از این اتفاق شوک‌آور پیدا کنند.»
خودکشی هر انسانی مایه تاسف است
در این شرایط حتی نمایندگان مجلس هم از اظهارنظر مستقیم دراین‌باره اجتناب می‌کنند. همایون سامه‌یح نجف‌آبادی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان، دراین‌باره به تجارت‌نیوز می‌گوید: «متاسفانه این دست مشکلات در بین قشر‌های مختلف وجود دارد و خودکشی هر انسانی مایه تاسف و تاثر است.»
او در پاسخ به این سوال که چرا مجلس دراین‌باره توضیحی از وزیر بهداشت و درمان نمی‌خواهد می‌گوید: «مجلس در حال رصد کردن این موضوعات است. متاسفانه هر اظهارنظری که شتابزده باشد موجب بروز حاشیه می‌شود و به همین خاطر شخصاً نمی‌توانم دراین‌باره نظری بدهم.»
سامه‌یح ادامه می‌دهد: «مسائلی از این دست باید ریشه‌یابی و بررسی شوند. متاسفانه آمار این اتفاقات رو به افزایش است و باید برای رفع آن چاره‌ای اندیشیده شود. مساله اینجاست که سیاست‌های کلی باید به سمتی برود که از بروز چنین اتفاقاتی جلوگیری کند.»
این نماینده مجلس درباره این موضوع که چرا وزیر بهداشت در سخنرانی‌های خود هیچ اشاره‌ای به مشکلات و کمبود‌های این حوزه نمی‌کند توضیح می‌دهد: «متاسفانه این مساله در بین اکثر وزرا باب شده و همه بیشتر از آنکه به قبول مشکلات موجود و رفع آن بپردازند در حال ارائه دستاورد‌هایی هستند که شاید خیلی هم درست و دقیق نباشند.»
هیچ آمار رسمی‌ای درباره خودکشی پزشکان وجود ندارد
محمد شریفی‌مقدم، می‌گوید: «متاسفانه هیچ آمار رسمی‌ای در مورد خودکشی پزشکان منتشر نمی‌شود. این اتفاق در سال‌های گذشته هم رخ می‌داده، اما حالا به مدد فضای مجازی خبر‌ها خیلی زود دست به دست می‌شوند؛ اما مساله اینجاست که بعضی از این اتفاقات اصلاً در فضای مجازی هم منتشر نمی‌شوند و به همین دلیل نمی‌توانیم با اطمینان خاطر درباره آمار‌های موجود اظهارنظر کنیم.»
او اضافه می‌کند: «بی‌توجهی وزارت بهداشت به وضعیت پزشکان جوان و رزیدنت‌ها به یک رویه تبدیل شده و در این بین اعتراض این قشر هم کاری از پیش نبرده و حالا دیگر برخی از این افراد با اینکه سال‌ها تلاش و تحصیل کرده‌اند به نقطه‌ای می‌رسند که مرگ را بر ادامه زندگی ترجیح می‌دهند.»
مشکلات معیشتی و بی‌حرمتی، عامل اصلی خودکشی پزشکان است
شریفی‌مقدم ادامه می‌دهد: «دو عامل مهم در بروز چنین اتفاقات تلخی دخیل است: یکی مشکلات و مسائل معیشتی و دیگری بی‌حرمتی به این پزشکان از سوی رؤسای بیمارستان‌ها، همراه بیماران و... فشار کاری به اندازه‌ای زیاد هست که این افراد را از پا دربیاورد، اما وقتی عوامل بیرونی هم به فرد فشار می‌آورند چنین اقدامات شوک‌آوری نیز رخ می‌دهد.»
عوامل بروز خودکشی در پزشکان از زبان خودشان
طی روز‌های گذشته بسیاری از پزشکان نیز دراین‌باره دست‌به‌قلم شدند و مساله حذف دوره طرح پزشکان و پیراپزشکان، اصلاح نظام آموزش پزشکی و به‌کارگیری ارزان پزشکان در دوران دانشجویی، رزیدنتی و دوره طرح به علت تعهداتی که از آنان هنگام قبولی گرفته می‌شود، مطرح شد، مساله‌ای که تقریباً برای همه دانش‌آموختگان دانشگاه‌های علوم پزشکی از جمله پرستاران و پیراپزشکان هم مطرح است.
دوری از خانواده، جدایی زوجین برای متاهل‌ها، در این دوران سخت و پراسترس، مشکلات مالی، نداشتن حق کار در جای دیگر و برخورد‌های نه‌چندان محترمانه کادر آموزشی و درمانی در برخی بیمارستان‌ها و... نشان‌دهنده ابعاد گسترده این مساله است که کار را به افسردگی و خودکشی جوانان نخبه کشور رسانده است.
