مخاطب ۲۴- گارداسیل (Gardasil) واکسنی است که برای پیشگیری انواع مشخصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) به ویژه انواع ۶_۱۱_۱۶ و ۱۸ کاربرد دارد. ویروس HPV عامل ایجاد سرطان دهانه رحم است. گفته می‌شود این واکسن از آلوده‌شدن فرد به ویروس پاپیلومای انسانی و در نتیجه ابتلا به سرطان دهانه رحم جلوگیری می‌کند. گارداسیل از همه انواع سرطان‌های دهانه رحم پیشگیری نمی‌کند و به عنوان درمان این نوع سرطان‌ها کاربرد ندارد.
دکتر فاطمه فیاض، پست دکترای روانشناسی سلامت، و عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا (سلام الله علیها) تهران درخصوص ابهامات تزریق این واکسن و ضروری یا غیر ضروری بودن تزریق آن توضیحاتی ارائه داده است.
وی می‌گوید که همه می‌دانیم بخشی از افراد (بزرگسالان، نوجوانان) درگیر روابط پرخطر هستند، اما آنچه تفاوت در نگاه‌ها را ایجاد می‌کند، شیوه مواجهه با مسأله است. ما نیازمند یک نگاه ملی و مبتنی بر سیاست گذاری صحیح، اصولی و منطقی هستیم. شاید برای بیماران یا مراجعین با رفتار‌های پرخطر آموزش‌های مستقیم در خصوص آگاه سازی از ویروس و راهکار‌های پیشگیری یا درمان کارایی داشته باشد، اما وقتی موضوع ملی می‌شود و ما با بخش زیادی از نوجوانان و جوانانی ارتباط داریم که غیر از ازدواج رابطه‌ای نداشته و نخواهند داشت. حق نداریم آموزش‌های اضافی یا با پیامد‌های منفی بدهیم. نمی‌توان گفت این روند به حدی می‌رسد که در ایران همه نوجوانان واکسن لازم می‌شوند. این با هیچ عقل سلیمی قابل دفاع نیست، آن هم در مورد ایران در خود آمریکا (با آن وضعی که اطلاع داریم) چند درصد از نوجوانان در طیف خویشتندار جنسی هستند و عامل مذهب نقشی اساسی دارد؛ بنابراین نمی‌توانیم از ترسِ چیزی، آسیب جدیدی ایجاد کنیم. مانند تجربه برنامه پیشگیری از اعتیاد که با آموزش‌های اضافی معتادان به جای یک ماده به چند ماده اعتیاد پیدا کردند و حتی در برخی موارد آمار‌ها رشد پیدا کرد.
به گفته وی، نکته سوم اینکه چرا ما باید تمام راهبرد‌های پیشگیری را در آموزش مستقیم، آن هم در مورد ویروس و در مورد فواید واکسن برای افراد پرخطر خلاصه کنیم؟ پیشگیری سطوحی دارد. با توجه به مبانی فرهنگی ما و البته مطالعات و شواهد پژوهشی، بهترین راه پیشگیری افزایش خویشتنداری جنسی است و این ممکن است.
فیاض می‌افزاید: بسیاری از همکاران در مدارس، نوجوانانِ در معرض خطر را به خویشتنداری سوق داده اند. مهم فعال کردن تقواست، ارتباط بهتر با خدا، ائمه، معنویت و رفتار‌های معنوی قدرتی عجیب دارند که مربوط به قصه‌ها نیست و همه شواهد آن را دیده ایم؛ بنابراین یکی از نقاط افتراق رویکرد‌ها همینجاست. ما پیشگیری را دارای سطوحی می‌دانیم. ارتقای خویشتنداری در سطح ملی بسیار مفید و بی ضرر است.
عضو هیأت علمی دانشگاه الزهرا (سلام الله علیها) تهران توضیح می‌دهد دادن اطلاعات اضافی برای افرادی که نیاز به آن ندارند یا در معرض آن قرار ندارند، آسیب زاست. در دوران کرونا هم دیدیم که برخی افراد، چه کودکان و چه بزرگسالان، به دلیل مواجه شدن با اطلاعات اضافی، دچار وسواس‌های شدید شده بودند! البته که جنس موضوعات فرق دارد، ولی مهم این است که بر اساس شواهد پژوهشی در برخی کشورها، در خصوص رابطه جنسی، اگر اطلاعات اضافی پیش از موعد به نوجوانان داده شود، جسارت و شجاعت شروع رابطه جنسی را در آن‌ها افزایش می‌دهد.
وی می‌گوید بنابراین چنین اقداماتی کاملا باید به صورت گزینشی و case selection اتفاق بیفتد و نباید به دلیل اینکه شاید ممکن است احتمالا درگیری در آینده وجود داشته باشد، بخش زیادی از نوجوانان خویشتندار ما اطلاعات اضافی و غیر لازم دریافت کنند و واکسن عمومی سازی شود.
فیاض ادامه می‌دهد نکته بعد این است که جنس موضوعات با هم فرق دارد و نباید آن‌ها را در سیاست گذاری شبیه به هم کرد و این بسیار خطرناک است. کاری که برخی در sexualeducation در سنین پایین در دستور کار خود قرار داده اند، بسیار خطرناک است، چون نفس موضوعات جنسی از مدل القائی است و مثلا کسی با دیدن یک صحنه، یک کامنت، یک آموزشی که مورد نیازش نیست (و البته در حالی که عقل و تقوا هم در او فعال نشده باشد) ممکن است میل جنسی اش فعال شده یا کنجکاوی او بیشتر شود و آن را پیگیری نماید. ولی مثلا در مورد هپاتیت چنین نیست.
وی توضیح می‌دهد آموزش این موضوعات خیلی با هم فرق می‌کند و حتی کرونا با HPV خیلی متفاوت است ... شناخت ماهیت مسئله بسیار مهمی است که به نظر می‌آید مورد غفلت واقع شده است. در مورد خیانت هم لازم است اولا روانشناسان آموزش ببینند تا بتوانند درمان کنند و همینطور آموزش‌های پیشگیرانه مثل تعهد زناشویی، افزایش صمیمیت، تعادل نقش‌ها، و روابط عاطفی بر اساس مبانی فرهنگی و ارزشی در دستور کار قرار بگیرد. آموزش‌های عمومی در رسانه ها، فیلم‌های متعددی که خیانت‌ها را نشان می‌دهند و عشق‌های آتشین افراد متاهل را به خارج از روابط زناشویی نمایش می‌دهند قطعا و قطعا نرخ خیانت را در جامعه می‌تواند افزایش دهد؛ بنابراین مسئله شناسی بسیار مهم است.
